We
zijn al vroeg wakker zodat we om half negen vanuit een schoon
appartement aan het volgende traject van onze tocht kunnen beginnen.
Het is even wennen: we fietsen nu geen vooraf uitgezochte route maar volgen de aanwijzingen van mijn GPS, mede aan de hand van een kaart met grote schaal. Bij het buitenfietsen van Wenen passeren we, nadat we eerst een
zending met oude kaarten, routeboekjes, memorabilia en kabouters naar
huis hebben gestuurd, de Hundertwasser energiecentrale die we al twee
dagen aan de horizon hebben zien liggen. Die ligt, duidelijk een
echte Hundertwasser, in een aardige historische wijk, wat ons weer
duidelijk maakt dat je in een paar dagen niet een ganse wereldstad
kunt doorgronden. De eerste helft van onze dagtocht fietsen we over
vrijliggende fietspaden langs water, eerst langs het Donau-kanaal,
later langs de Donau zelf. Nu is het hier redelijk rustig maar het
lijkt hier in het hoogseizoen druk te kunnen worden: de Donau Radweg
is nogal gewild als fietsroute. Bij Tulln nemen we node afscheid van
de rivier en gaan noordwaarts. Het landschap verandert onmiddellijk,
wordt weidser. De stille landwegen zijn wel heel mooi om over te
fietsen, zelfs bij de 29 º C van vandaag waar we lat van hebben, we zijn deze temperaturen duidelijk niet gewend. We weten weer waarom we graag in noordelijke regio's
fietsen. In onze stopplaats Hollabrun is geen camping zodat we
overnachten bij een grote manege. We eten een prima pizza in het niet
zo florissante centrum, veel winkels en huizen staan leeg en/of
zijn beschadigd.
We fietsen net iets te laat terug naar onze kamer: het begint heel stevig te regenen. Hetgeen ons wel een weldaad lijkt voor de totaal verdroogde akkers de we onderweg zagen.
We fietsen net iets te laat terug naar onze kamer: het begint heel stevig te regenen. Hetgeen ons wel een weldaad lijkt voor de totaal verdroogde akkers de we onderweg zagen.
7
juni / Znojmo / € 12 / 55.98 – 12.3
Heel
snel na ons vertrek wordt duidelijk dat de voordrager van Loeki een
bout is kwijtgeraakt. De fietsenmaker is gesloten maar een passant
verwijst ons naar de bouwmarkt direct om de hoek. De temperatuur is
na de regenbui veel beter dan gisteren maar heeft nu plaats gemaakt
voor een stevige tegenwind. Terwijl we even pauzeren ontmoeten we
Franz, Harold en Eric die ons bij een glas cola uitleggen welke weg we
beslist niet moeten nemen om in Znojmo te komen. We rijden verder en
stoppen direct voor de Tsjechische grens bij de Heilige Stenen die energie zouden moeten afgeven . Vanaf hier hebben we een prachtig
uitzicht over de talloze wijngaarden waarvan we zojuist onderweg reeksen
opslagplaatsen en -plaatsjes hebben gezien. De energievoorziening
zullen we nodig hebben, we zijn precies op het afgeraden pad terecht
gekomen. Het negatieve advies was juist: we dalen over een uiterst
slecht, min of meer verhard pad naar de rivier de Dye waar we via een
niet zo stabiele, uiterst smalle brug oversteken. Even hebben we
geluk, juist als we zijn overgestoken arriveert een grote groep
fietsers die heel langzaam en voorzichtig naar de overzijde gaan, een
langdurig proces. Dan volgt een steile helling met grote losse stenen
waar we zelfs te voet amper omhoog komen. Gelukkig is er aan het
einde van dat pad een kleine hut waar een man wijn per glas verkoopt.
Hij spreekt alleen Tsjechisch, wij geen woord.
Hij accepteert uitsluitend Tsjechische kronen maar bezwijkt uiteindelijk voor een wat hoger bod in euro's. Hierna nog wat kilometers die we voornamelijk lopend afleggen. Een uiterst zware dag derhalve en als we in Znojmo, wat ons een aantrekkelijke stad lijkt, stoppen bij een geldautomaat besluiten we hier twee nachten te blijven. De camping is ook een activiteitencentrum waar zo'n 50 kinderen logeren en we moeten onze tent opzetten aan de rand van een speelveld waar diverse balspelen worden gehouden. Geen gelukkige combinatie, zeker niet met het volume dat deze jongeren produceren. Misschien morgen toch maar verder.
Hij accepteert uitsluitend Tsjechische kronen maar bezwijkt uiteindelijk voor een wat hoger bod in euro's. Hierna nog wat kilometers die we voornamelijk lopend afleggen. Een uiterst zware dag derhalve en als we in Znojmo, wat ons een aantrekkelijke stad lijkt, stoppen bij een geldautomaat besluiten we hier twee nachten te blijven. De camping is ook een activiteitencentrum waar zo'n 50 kinderen logeren en we moeten onze tent opzetten aan de rand van een speelveld waar diverse balspelen worden gehouden. Geen gelukkige combinatie, zeker niet met het volume dat deze jongeren produceren. Misschien morgen toch maar verder.
8
juni / Znojmo / € 12 / –
In
de loop van de ochtend vertrekken de kids waarop wij besluiten te blijven, iets waarvan we geen spijt krijgen. Allereerst verkennen
we de route die we morgen omhoog moeten fietsen vanuit het dal waarin
de camping ligt waarna we op een autovrij plein in het centrum in de
zon passanten bekijken. De vele kerken zijn ook de moeite waard en op
aanraden van de VVV brengen we een bezoek aan de burcht die we vanaf
de camping kunnen zien liggen. De rondleiding is niet zo bijzonder
(in het Tsjechisch en wij krijgen zoals vaker een print met Engelse
tekst) maar het uitzicht vanaf het terras is prachtig: onder ons de
Dye en aan de overzijde zover we kijken kunnen (kilometers ver weg)
heuvels en dalen onder een stralende zon.
De heuvel direct tegenover ons is volledig bedekt met datcha's, nog een herinnering aan het communistisch tijdperk. Na de lunch in een vegetarisch restaurant zijn we precies op tijd voor een rondleiding, gehuld in helm, beschermende jas en laarzen, van ruim 2 kilometer door de tunnels onder het stadscentrum, een van de grootste ondergrondse complexen van Tsjechië.
De gids vraagt wel tevoren even naar onze conditie om te bepalen hoe diep hij zal gaan (we zijn ouder dan zijn gemiddelde gasten vertelt de kaartverkoper), maar onze fietservaringen stellen hem gerust. Na bier en burger terug naar de nu rustige camping waar we terugzien op een alleszins bevredigende dag op een niet-geplande locatie.
De heuvel direct tegenover ons is volledig bedekt met datcha's, nog een herinnering aan het communistisch tijdperk. Na de lunch in een vegetarisch restaurant zijn we precies op tijd voor een rondleiding, gehuld in helm, beschermende jas en laarzen, van ruim 2 kilometer door de tunnels onder het stadscentrum, een van de grootste ondergrondse complexen van Tsjechië.
De gids vraagt wel tevoren even naar onze conditie om te bepalen hoe diep hij zal gaan (we zijn ouder dan zijn gemiddelde gasten vertelt de kaartverkoper), maar onze fietservaringen stellen hem gerust. Na bier en burger terug naar de nu rustige camping waar we terugzien op een alleszins bevredigende dag op een niet-geplande locatie.
9
juni / Vranov / € 20 / 28.44 – 12.2
Znojmo
camping laten we achter aan de zorgen van een aantal dames en een
heer die gisteravond niet in de gaten hadden dat hard praten na elf
uur 's avonds niet echt aardig is voor andere kampeerders. Al snel
passeren we een wijkje met een soort vrij grote datcha's.
Waarschijnlijk in ieder geval eertijds met een zekere status want
zodra we hier voorbij zijn vervalt de weg tot een erbarmelijke staat:
losse stenen, hier en daar ooit met wat asfalt aan elkaar geplakt.
Gelukkig zijn we snel bij een grote molen waar een uiterst lekkere
limonade wordt geserveerd.
Fietsend door een heuvelend, mooi landschap met grote akkers met
tarwe, rogge, koolzaad, erwtjes en papavers zijn we al vroeg op de
camping, gelegen aan een stuwmeer. Deze is van alle gemakken voorzien, al zijn we duidelijk nog
niet in het toeristenseizoen aangeland: het merendeel van de
voorzieningen zoals winkels is nog gesloten.
Gelukkig zijn sommige restaurants en de palačinky-tent wel geopend zodat we de middag in een aangename rust op een terras kunnen doorbrengen. Wel het tweede terras: op het eerste vinden de gasten het prettig een eigen muziekdoos vol open te draaien. Als het echt donker wordt vragen we onze buren hun radio uit te zetten (het blijft een raadsel waarom mensen op een lege camping hun haringen bijna in jouw tent slaan) maar daarna blijkt de camping ook een vakantiepark waar groepen jongeren hun weekeinde doorbrengen. Rond half drie voegt zich nog een gitaar bij het gezelschap en we zijn erg blij als rond half vijf een regenbui al die gasten naar binnen jaagt.
Gelukkig zijn sommige restaurants en de palačinky-tent wel geopend zodat we de middag in een aangename rust op een terras kunnen doorbrengen. Wel het tweede terras: op het eerste vinden de gasten het prettig een eigen muziekdoos vol open te draaien. Als het echt donker wordt vragen we onze buren hun radio uit te zetten (het blijft een raadsel waarom mensen op een lege camping hun haringen bijna in jouw tent slaan) maar daarna blijkt de camping ook een vakantiepark waar groepen jongeren hun weekeinde doorbrengen. Rond half drie voegt zich nog een gitaar bij het gezelschap en we zijn erg blij als rond half vijf een regenbui al die gasten naar binnen jaagt.
10
juni Lothka / € 20 / 56.65 – 11.9
De
tent is nog nat van de regen als we rond half negen vertrekken voor
wat een vermoeiende dag zal worden: de hele dag een stevige tegenwind
over een weg die voortdurend omhoog gaat (gaat hij omlaag dan moeten
we bij-trappen om vooruit te komen), rivierdal in, rivierdal uit,
steeds iets hoger dan de keer daarvoor. Het schiet niet op; zie ons
lage daggemiddelde.
De laatste hellingmeters naar de camping zijn best taai. Heftig, maar wel mooi: weer grote akkers, bossen, bomen en met bomen omzoomde wegen vormen ons decor en omdat we voortdurend over de heuveltoppen worden gestuurd hebben we telkens weer een mooi uitzicht over de omgeving: 3D-kijkdozen op ware grootte. Tegen het einde van de dag worden de akkers kleinschaliger en nemen de bosschages toe. De familiecamping bevindt zich achter een pension en lijkt erg aardig. Alle voorzieningen zijn aanwezig, inclusief een overdekte eetruimte en een ontbijtservice.
De laatste hellingmeters naar de camping zijn best taai. Heftig, maar wel mooi: weer grote akkers, bossen, bomen en met bomen omzoomde wegen vormen ons decor en omdat we voortdurend over de heuveltoppen worden gestuurd hebben we telkens weer een mooi uitzicht over de omgeving: 3D-kijkdozen op ware grootte. Tegen het einde van de dag worden de akkers kleinschaliger en nemen de bosschages toe. De familiecamping bevindt zich achter een pension en lijkt erg aardig. Alle voorzieningen zijn aanwezig, inclusief een overdekte eetruimte en een ontbijtservice.
11
juni / Lohtka / € 20 / 14.62 – 13.6
Een
bezoek aan Telc staat al even op het lijstje en vandaag fietsen we
daar heen: het is een werelderfgoed en we zijn benieuwd. Onderweg
valt me op dat we voor de eerste keer in weken vee in de wei zien
lopen.
De faam van Telc is groter dan de stad zelf: klein maar fijn. Een erg mooi plein met weinig auto's met mooie, fleurige, Italiaans aandoende, huizen rondom met een doorlopende gaanderij onder in de hele gevelwand aan weerszijde van het plein. De veelgeprezen kerken zijn helaas gesloten maar het kasteel is vandaag veranderd in een soort alternatieve, biologische markt met een groot aanbod van activiteiten voor kinderen en volwassenen en er is een tentoonstelling over een Tsjechisch verfilmd sprookje. We wandelen daarna door het park en de stad waarbij we worden aangesproken door iemand die voor zijn huis toeristen aan het bekijken is. Op zijn aanbeveling lunchen we op een kleine binnenplaats waar we de enige niet-Tsjechen zijn en waar het aanzienlijk rustiger is dan op de drukke terrassen op het centrale plein.
Als we terug fietsen naar de camping maken we onderweg nog wat foto's van het bloeiende landschap en brengen daarna de rest van de middag door in het gezelschap van een enorme 2-literfles bier. We boeken alvast een overnachting voor morgen, campings zijn schaars in deze regio, maar tevoren word ik bij een wandelingetje rond de camping nog door een loslopende gans gebeten die zijn poel verdedigt. De eigenaar zegt dat hij dat anders nooit doet …
De faam van Telc is groter dan de stad zelf: klein maar fijn. Een erg mooi plein met weinig auto's met mooie, fleurige, Italiaans aandoende, huizen rondom met een doorlopende gaanderij onder in de hele gevelwand aan weerszijde van het plein. De veelgeprezen kerken zijn helaas gesloten maar het kasteel is vandaag veranderd in een soort alternatieve, biologische markt met een groot aanbod van activiteiten voor kinderen en volwassenen en er is een tentoonstelling over een Tsjechisch verfilmd sprookje. We wandelen daarna door het park en de stad waarbij we worden aangesproken door iemand die voor zijn huis toeristen aan het bekijken is. Op zijn aanbeveling lunchen we op een kleine binnenplaats waar we de enige niet-Tsjechen zijn en waar het aanzienlijk rustiger is dan op de drukke terrassen op het centrale plein.
Als we terug fietsen naar de camping maken we onderweg nog wat foto's van het bloeiende landschap en brengen daarna de rest van de middag door in het gezelschap van een enorme 2-literfles bier. We boeken alvast een overnachting voor morgen, campings zijn schaars in deze regio, maar tevoren word ik bij een wandelingetje rond de camping nog door een loslopende gans gebeten die zijn poel verdedigt. De eigenaar zegt dat hij dat anders nooit doet …
12
juni / Jindrichuv Hradec / € 78 / 38.68 – 12.2
We
zijn wat later weg omdat we voor
ons vertrek nog in gesprek raken met mensen uit Gent, toch wel een
plaats die ons hart heeft gestolen.
Bijna direct leidt onze weg steil omhoog, wel heel mooi overigens, wat het leed wat verzacht (we fietsen ons liever eerst een beetje warm). Helaas verandert de weg in een pad voor bosbouwmachines om even later helemaal te veranderen in een grasland met sporen die aantonen dat hier wel eens ooit iemand heeft gereden. De diepe sporen zorgen ervoor dat we ruim een kilometer onze fietsen mogen duwen. Steeds verder omhoog zoeken we in een afwisselend en kleinschalig landschap onze route. In Strmilov krijgen we beiden een bekeuring omdat we niet stil hebben gestaan bij een stop-bord. Een vriendelijke, vrolijke ontmoeting met drie agenten die ons al direct duidelijk maken het laagst mogelijke tarief te zullen vragen, 100 Kc, omgerekend € 7.
Ze maken het zich niet gemakkelijk: ik heb vier voornamen en de officiële spelling van onze woonplaats heeft al meerdere scribenten tot wanhoop gebracht. Om 13:30 zijn we in Jindrichuv Hradec waar we onze tijd vullen tot 16:00 uur alvorens we ons pension kunnen betreden. JH is geen bijzondere plaats maar ook niet onaardig. Volgens een aanduiding in de weg overschrijden we hier de vijftiende breedtegraad maar helaas is de locatie waar we ons diploma mogen ophalen nu niet geopend. Dum Avalon is een prima verblijfplaats: een hele grote kamer met keuken, uitzicht op het meer, een roeiboot voor de liefhebbers en een tuin met prieel waar we de de avondmaaltijd in alle rust tot ons kunnen nemen.
Bijna direct leidt onze weg steil omhoog, wel heel mooi overigens, wat het leed wat verzacht (we fietsen ons liever eerst een beetje warm). Helaas verandert de weg in een pad voor bosbouwmachines om even later helemaal te veranderen in een grasland met sporen die aantonen dat hier wel eens ooit iemand heeft gereden. De diepe sporen zorgen ervoor dat we ruim een kilometer onze fietsen mogen duwen. Steeds verder omhoog zoeken we in een afwisselend en kleinschalig landschap onze route. In Strmilov krijgen we beiden een bekeuring omdat we niet stil hebben gestaan bij een stop-bord. Een vriendelijke, vrolijke ontmoeting met drie agenten die ons al direct duidelijk maken het laagst mogelijke tarief te zullen vragen, 100 Kc, omgerekend € 7.
Ze maken het zich niet gemakkelijk: ik heb vier voornamen en de officiële spelling van onze woonplaats heeft al meerdere scribenten tot wanhoop gebracht. Om 13:30 zijn we in Jindrichuv Hradec waar we onze tijd vullen tot 16:00 uur alvorens we ons pension kunnen betreden. JH is geen bijzondere plaats maar ook niet onaardig. Volgens een aanduiding in de weg overschrijden we hier de vijftiende breedtegraad maar helaas is de locatie waar we ons diploma mogen ophalen nu niet geopend. Dum Avalon is een prima verblijfplaats: een hele grote kamer met keuken, uitzicht op het meer, een roeiboot voor de liefhebbers en een tuin met prieel waar we de de avondmaaltijd in alle rust tot ons kunnen nemen.
13
juni / Tabor / / 47.81 – 13.7
Vandaag
een redelijk standaard fietsdag, waarbij de hoogtepunten letterlijk
hoogtepunten zijn en vergezichten echt vergezichten: kilometers weg.
Aan het einde van de tocht is te merken dat we in een meer stedelijke omgeving komen. We benaderen Tabor via een drukke weg, de omweg via de W32/W11 fietsroutes leek ons niet de moeite waard. Om die te ontlopen duiken we even een rivierdal in maar na 1 kilometer moeten we weer omhoog om bij de camping te geraken. Hier zijn we de enige kampeerders, ook de hutten zijn leeg. Gelukkig is er wel een terras met vriendelijke bediening, de campingbazin zelf. Al moet die wel zo nu en dan weg omdat er elders (iets verderop is nog een plaats met vaste gasten) iets te doen is.
We krijgen de sleutels van de doucheruimtes en even later, als ik haar het restant van onze tortellini aanbiedt, ook de inmiddels gevonden sleutels van de toiletruimtes zodat we hier ook na 22 uur nog gebruik van kunnen maken: overdag zijn ze geopend voor de gasten van het terras en de speeltuin. De rust is hier totaal; het enige geluid komt van vogels, een paar fietsers die alle bloesem van de vlierbessen plukken en, heel in de verte, van treinen. Het sanitair lijkt nog uit vervlogen tijden te stammen maar is heel en kraakhelder; in ieder geval voor ons een uitstekende plek waar we ook nog kunnen lezen dat we over een paar dagen Loeki's delaminerende slaapmat in Praag kunnen omruilen. Prima service van Thermarest.
Aan het einde van de tocht is te merken dat we in een meer stedelijke omgeving komen. We benaderen Tabor via een drukke weg, de omweg via de W32/W11 fietsroutes leek ons niet de moeite waard. Om die te ontlopen duiken we even een rivierdal in maar na 1 kilometer moeten we weer omhoog om bij de camping te geraken. Hier zijn we de enige kampeerders, ook de hutten zijn leeg. Gelukkig is er wel een terras met vriendelijke bediening, de campingbazin zelf. Al moet die wel zo nu en dan weg omdat er elders (iets verderop is nog een plaats met vaste gasten) iets te doen is.
We krijgen de sleutels van de doucheruimtes en even later, als ik haar het restant van onze tortellini aanbiedt, ook de inmiddels gevonden sleutels van de toiletruimtes zodat we hier ook na 22 uur nog gebruik van kunnen maken: overdag zijn ze geopend voor de gasten van het terras en de speeltuin. De rust is hier totaal; het enige geluid komt van vogels, een paar fietsers die alle bloesem van de vlierbessen plukken en, heel in de verte, van treinen. Het sanitair lijkt nog uit vervlogen tijden te stammen maar is heel en kraakhelder; in ieder geval voor ons een uitstekende plek waar we ook nog kunnen lezen dat we over een paar dagen Loeki's delaminerende slaapmat in Praag kunnen omruilen. Prima service van Thermarest.
14
juni / Benesov / € 40 / 51.08 – 11.9
Het
voortdurend klimmen en dalen heeft een vermoeiende invloed en dat
blijkt ook uit ons daggemiddelde; niet alle hellingen worden vandaag
in volle vreugde beklommen. We fietsen vandaag recht naar het
Noorden. Met veel moeite en zweetdruppels doen we ons uiterste best
het alternatief, een snelweg, te vermijden. Het uitzicht blijft dan
wel schitterend, zeker als in de loop van de dag de zon goed
doorbreekt, de lucht helder wordt en we blij zijn zo nu en dan door
een stukje bos te rijden. Eenmaal in Benesov aangekomen blijkt Hotel
Posta zo groot en vermomd dat we het eerst niet kunnen vinden, zelfs
als we er recht tegenover staan. Binnen lijkt de tijd 50 jaar te
hebben stilgestaan: geen lift, vloerbedekking die al een paar jaar
aan vernieuwing toe is, een bed op blokken omdat een poot is
afgebroken, het trapportaal in gebruik als rookruimte en personeel
dat uitsluitend Tsjechisch spreekt (blij met Google translate dus).
Maar de fietsen mogen in de voormalige eetzaal overnachten. Het centrum van Benesov past zich aan deze sfeer aan. Maar we zijn niet ontevreden: als we een bier drinken op een terras begrijpt de eigenaar wat we bedoelen als we om een hartig hapje bij de borrel vragen (een fiks bord met stapels kaas, worst en pickles) we zijn, voorafgaand aan onze uitstekende maaltijd, in een half uur klaar met het bekijken van alle bezienswaardigheden zonder het gevoel te kunnen hebben iets te hebben gemist.
Maar de fietsen mogen in de voormalige eetzaal overnachten. Het centrum van Benesov past zich aan deze sfeer aan. Maar we zijn niet ontevreden: als we een bier drinken op een terras begrijpt de eigenaar wat we bedoelen als we om een hartig hapje bij de borrel vragen (een fiks bord met stapels kaas, worst en pickles) we zijn, voorafgaand aan onze uitstekende maaltijd, in een half uur klaar met het bekijken van alle bezienswaardigheden zonder het gevoel te kunnen hebben iets te hebben gemist.
15
juni / Praag / € 19 / 52.95 – 12.6
Na
het ontbijt, uitgeserveerd in een aanpalend “restaurant” en het naar beneden sjouwen van onze tassen eindelijk op weg.
Ik was al een tijdje wakker: om vijf uur drong een heftige geur van
gekookte kool onze kamer binnen en bleef daar hangen.
Even na het verlaten van Benesov fietsen we door een werkelijk prachtig dal van de Kamenicky Potok, een kleine rivier die we helaas in Kamenice moeten verlaten. Dan wordt de route minder aangenaam: we fietsen onder een brandende zon langs een drukke weg. Het is gedaan met de rust. Als we Praag in zicht hebben krijgen we, na eerst een snelweg-circus te zijn gepasseerd, krijgen we onze eerste file in maanden, gelukkig op een aangenaam fietspad ernaast. Dat verandert helaas: steile hellingen waar we soms te voet tegenop gaan, slechte wegen, veel en druk verkeer en heel veel toeterende automobilisten zonder enig geduld. Precair wordt het als we op een oprit van een snelweg terecht komen waar we bijna niet terug kunnen. Misschien zijn we te veel gewend geraakt aan de rust en kalmte van alle rustieke wegen van de afgelopen weken maar onze eerste indruk van Praag:een bijzonder onaangename stad om te fietsen; de straten zijn vaak ook te smal voor een combinatie van auto's en fietsers, laat staan voor fietsers die hun weg zoeken.
We zijn dan ook blij als we eindelijk de camping aan de andere zijde van Praag hebben gevonden. De plaatsen zijn hier miniem, maar koud bier en verse broodjes zijn verkrijgbaar, in het weekeinde zijn naast de camping de wereldkampioenschappen kano-slalom en we hebben een prima uitzicht op een hondentrainingsveld. We zijn benieuwd.
Even na het verlaten van Benesov fietsen we door een werkelijk prachtig dal van de Kamenicky Potok, een kleine rivier die we helaas in Kamenice moeten verlaten. Dan wordt de route minder aangenaam: we fietsen onder een brandende zon langs een drukke weg. Het is gedaan met de rust. Als we Praag in zicht hebben krijgen we, na eerst een snelweg-circus te zijn gepasseerd, krijgen we onze eerste file in maanden, gelukkig op een aangenaam fietspad ernaast. Dat verandert helaas: steile hellingen waar we soms te voet tegenop gaan, slechte wegen, veel en druk verkeer en heel veel toeterende automobilisten zonder enig geduld. Precair wordt het als we op een oprit van een snelweg terecht komen waar we bijna niet terug kunnen. Misschien zijn we te veel gewend geraakt aan de rust en kalmte van alle rustieke wegen van de afgelopen weken maar onze eerste indruk van Praag:een bijzonder onaangename stad om te fietsen; de straten zijn vaak ook te smal voor een combinatie van auto's en fietsers, laat staan voor fietsers die hun weg zoeken.
We zijn dan ook blij als we eindelijk de camping aan de andere zijde van Praag hebben gevonden. De plaatsen zijn hier miniem, maar koud bier en verse broodjes zijn verkrijgbaar, in het weekeinde zijn naast de camping de wereldkampioenschappen kano-slalom en we hebben een prima uitzicht op een hondentrainingsveld. We zijn benieuwd.
Taak
van de dag: het omruilen van Loeki's slaapmatje. Op de camping zijn
30-minuten-kaartjes voor de tram, die 500 meter van de camping stopt,
verkrijgbaar.
We stappen uit in het centrum en kopen daar een drie-dagen-kaart, ook omdat de winkel waar het omruilen van de mat plaats moet vinden niet echt nabij is. Dat omruilen gaat iets minder eenvoudig dan ik had verwacht maar uiteindelijk blijkt de opgeroepen cheffin van de situatie op de hoogte en met een gloednieuwe mat duiken we Praag in. Wat een drukte, dat zijn we echt niet meer gewend. Na een vegetarische lunch doorkruisen we op een vrij willekeurige manier de stad en kijken wat zich aanbiedt. 's Avonds terug op de camping eten we het broodje dat we eerder voor onze lunch aanschaften en gaan in de zon zitten om de drukte van ons af te laten glijden. De speaker van de kanowedstrijden stopt om 6 uur en dan wordt de camping rustig. We duiken tijdig het bed in op een dag waarop we met name het openbaar vervoer in Praag zijn gaan waarderen.
We stappen uit in het centrum en kopen daar een drie-dagen-kaart, ook omdat de winkel waar het omruilen van de mat plaats moet vinden niet echt nabij is. Dat omruilen gaat iets minder eenvoudig dan ik had verwacht maar uiteindelijk blijkt de opgeroepen cheffin van de situatie op de hoogte en met een gloednieuwe mat duiken we Praag in. Wat een drukte, dat zijn we echt niet meer gewend. Na een vegetarische lunch doorkruisen we op een vrij willekeurige manier de stad en kijken wat zich aanbiedt. 's Avonds terug op de camping eten we het broodje dat we eerder voor onze lunch aanschaften en gaan in de zon zitten om de drukte van ons af te laten glijden. De speaker van de kanowedstrijden stopt om 6 uur en dan wordt de camping rustig. We duiken tijdig het bed in op een dag waarop we met name het openbaar vervoer in Praag zijn gaan waarderen.
17
juni / Praag / € 19 / –
Bedoeld voor vandaag was een bezoek aan de Praagse burcht maar de rij voor de toegangscontrole is zo lang dat we dat uitstellen tot na het weekeinde. Maar voordat we daar zijn bezoeken we eerst de Sint Nikolaas; het fameuze plafond is niet zichtbaar vanwege restauratiewerkzaamheden maar dat merken we pas zien nadat we entree hebben betaald. Ook de rest van de dag brengen we door in de Matla Strang, de oude wijk rond de burcht waar we als echte toeristen voor een schandalige prijs een vreselijke lunch genieten. Het leed wordt verzacht door een bezoek aan het Sternbergpaleis, een museum met onder meer veel (Zuid)Nederlands werk en de enige Rembrandt in Tsjechië. Daarna het Strahovsky klooster, vanaf welk terras we een prachtig uitzicht hebben over het lager gelegen deel van Praag en het eigen bier proeven. Verbazingwekkend is het aantal madonna's in het Loretoklooster, waar kaarten hangen van alle Maria-bedevaartplaatsen in Europa, inclusief Zichem, maar zonder 's-Hertogenbosch. Wat ons wel teleurstelt.
Ook erg mooi is Strahov bibliotheek met twee zalen vol plafondschilderingen. Helaas kunnen we slechts een zaal betreden; in de andere mogen we slechts een blik werpen vanuit de deuropening. Om terug te keren naar onze tent moeten we weer de Karlsbrug over, wat dit keer bijna letterlijk een worsteling is: de hele brug is één compacte mensenmassa. Weer bij de tent willen we nog wat eten in de eettenten bij de kanowedstrijden maar het feest is al afgelopen: ons resten nog slechts de twee laatste worstjes.
18
juni / Praag / € 19 / –
Vanmorgen
een free tour rondleiding door de oude en de nieuwe stad en de
voormalige joodse wijk. De Amerikaanse gids (we hebben wel eens
betere rondleidingen gehad) ging uitgebreid in op de geschiedenis van
de stad, wat in ieder geval een samenhangend overzicht opleverde. Het
onderscheid tussen de verschillende wijken is groot. De voormalige
joodse wijk is afgebroken, op de synagoge en het kerkhof na en is nu
het duurste deel van Praag, een deel waar alle exclusieve
winkelketens wel een stulpje hebben. Daarna naar het DOX, het Praags museum voor moderne kunst. Behalve een redelijk
informatieve tentoonstelling over de invloed van Big Data (al vond ik
indertijd een tentoonstelling over hetzelfde onderwerp in het MOTI in
Breda beter) maken de meeste tentoonstellingen niet zo'n indruk op
ons. Het meest moderne is het pand zelf, zodanig gecompliceerd
geconstrueerd dat een enkel personeelslid toegeeft zelf zonder
plattegrond ook wel eens te verdwalen. Het aardigst vinden we
het nieuwe auditorium, een houten zeppelin van 45 meter
boven op het gebouw. Daarna terug naar het centrum waar we bij Krĉma
een prima maaltijd nuttigen voor een prima prijs. Wat ons weer
gerust stelt. Om zes uur 's avonds begint onze bierwandeling: we
bezoeken onder leiding van een Belgische gids een aantal cafés en
drinken daar een aantal verschillende bieren. De bieren zijn niet zo
bijzonder maar de cafés en de groep maken de wandeling leuk, ook al
wordt er in sommige zoveel lawaai geproduceerd dat conversatie bijna
onmogelijk is
19
juni / Praag / € 19 / –
De rij voor de Praagse burcht is vanmorgen volkomen afwezig en onze gezichten wekken bij de tascontrole blijkbaar geen wantrouwen. Het complex is groot, heel groot, de grootste burcht van Europa en onze tickets geven ons bezoekrecht voor de kathedraal, het oude paleis, de Sint Joriskerk en het Gouden Straatje. Onze verwachtingen zijn hoog: 25 jaar geleden waren we te ziek om de burcht te bezoeken. Overal is het druk, overal zijn mensen selfies aan het maken of staan groepen klaar elkaar om de beurt te fotograferen, overal worden mensen omver gelopen omdat iemand bang is zijn groep te verliezen en overal staan Japanse bruidsparen die hier in volledige bruidskleding worden gefotografeerd, soms in vreemde poses.
Het Gouden Straatje is zo druk dat het bijna onmogelijk is de huisjes in te gaan, maar we zien in ieder geval het huisje waar Franz Kafka woonde. Het is al met al wel wat anders dan we hadden verwacht. We besluiten dat we genoeg hebben gezien, doen boodschappen, keren terug naar tent en fietsen, doen een was en vallen in slaap. Gisteravond was er een afsluitend feest op de kanoclub dat in ieder geval tot drie uur duurde en we zijn gewoon moe.
Halverwege de dag zijn we best wel moe maar er is eigenlijk geen ander alternatief dan doorfietsen. Dan slaat slaat de kramp toe, ook al drinken we veel water in de loop van de dag. De laatste licht stijgende kilometers gaan moeilijk en zo belanden we rond acht uur nog net op tijd voor frites en vette worst in het campingrestaurant; een uitputtend dagje. De camping is goed verzorgd, al stammen de campingbaas en het sanitair nog duidelijk uit het pre-kapitalistisch tijdperk: alles functioneert maar het hoe is soms een raadsel.
21
juni / Kosmony / € 6,70 / 21.69 – 14.2
Na
een uiterst rustige nacht is het besluit om onze spieren wat rust
te geven snel genomen. We blijven en dag langer hier, waarbij de prijs van de camping hoger is dan
gisteren omdat de campingbaas heeft gezien dat ik mijn GPS oplaad aan
een van de stroompalen. Omdat het volgende traject weer
heuvelachtig is (het meest van onze hele route herinner ik me uit de
voorbereidingen), gecombineerd met de beloofde hoge temperaturen, koop
ik treinkaartjes op een verlaten station voor het stuk naar Zittau. Verder hangen we alleen
rond de tent, ik doe wat boodschappen en we hebben een uitgebreide
conversatie over routes, tochten en fietsen met een andere fietser
uit Nederland die morgen wel doorfietst.
24 juni / Boxberg / € 27 / 55.59 – 15. 1
De Spreeroute gaat verder en blijft mooi: afwisselend bos en verstrooide wilde hooilanden, dorpen midden in nergens zonder zichtbare voorzieningen. Vandaag zal het, volgens de voorspellingen, de laatste dag met goed weer zijn. Warm dus en we zoeken een wat aangename plaats voor de lunch. Onze wens hiervoor: uitzicht, schaduw en voldoende ruimte. En hieraan wordt voldaan. Al vroeg in de ochtend hebben we boodschappen gedaan. Een verstandig besluit, zo blijkt, want het enige bevoorradingspunt dat we verder tegenkomen is een van-alles-wat-winkeltje dat ons weinig te bieden heeft. De camping moet dicht bij de Kersdorfer Schleuse aan het Oder-Spree-kanaal liggen, maar op een klein terras worden we gewaarschuwd: de locatie is alleen een tentplaats met water; de eigenaars wilden een camping beginnen maar het lukt ze niet om een vergunning te krijgen. Als we aankomen is het complex inderdaad verlaten. Er is zelfs geen beheerder, alleen een brievenbus om geld in te storten.
En een zusje van onze tent, in dezelfde kleur.
Die hoort bij Paul, een man uit Hamburg die na zijn studie een ZZP-er in boomonderhoud is geworden.
Hij kan zijn hart ophalen, in de verre omgeving is hier alleen bos. We brengen een genoeglijke avond door onder een groot afdak, vertellen elkaars reisverhalen (wij die van ons, hij die van zijn zus), delen ons bier en luisteren naar de regen die op het afdak klettert. Al pratend wordt het voor ons doen erg laat.
22
juni / Zittau / € 17.50 / 17.34 – 12.7
Reizen
per trein is over het algemeen prettig, maart dat wordt een stuk
minder als er ook al dan niet bepakte fietsen mee moeten. Zoals
vandaag.
We zijn tijdig op het station om koffie met versnapering tot ons te nemen alvorens onze vertraagde trein arriveert, helaas met een hoge instap. Twee andere fietsers hebben haast, gooien hun fietsen naar binnen en nemen daarbij zoveel plaats in dat er bijna geen ruimte meer over is. Ze helpen ons gelukkig wel met instappen maar dan staan wij vooraan, tegen de deur. En onderweg moeten zij eerder uitstappen dan wij waardoor wij eerst onze fietsen moeten uitladen. Zij scheuren weg en wij blijven achter. De conducteur, die echt wel haast heeft, helpt ons uiteindelijk om toch zo snel mogelijk weg te komen. Beladen fietsen door een smalle, hoge deur persen zal nooit mijn hobby worden.
De aansluiting voor het tweede deel van de reis biedt ons ruim de tijd om te lunchen. Deze trein is uiterst modern, ruim en met lage instap: een zee van licht en ruimte. En met een Haltewunschknopf. Als die niet wordt ingedrukt en het perron waar we langskomen is leeg wordt er niet gestopt. In Zittau aangekomen doen we boodschappen en constateren dat we in een ander land met een heel ander prijspeil zijn aangekomen. Als we ons op onze eindbestemming voor vandaag willen aanmelden zijn we zo vroeg dat de Mittagsruhe nog niet is afgelopen, dus zetten we weer koffie. Overigens is de camping groot, rustig en goed georganiseerd, deels door gebruik van een elektronische sleutel waarmee ook het douchen wordt afgerekend. Dat gaat per eenheid van vier seconden zodat ik binnen 1 minuut heel erg schoon blijk te kunnen worden. Het avondeten wordt toebereid en gegeten onder de tarp terwijl we naar een onweersbui kijken.
We zijn tijdig op het station om koffie met versnapering tot ons te nemen alvorens onze vertraagde trein arriveert, helaas met een hoge instap. Twee andere fietsers hebben haast, gooien hun fietsen naar binnen en nemen daarbij zoveel plaats in dat er bijna geen ruimte meer over is. Ze helpen ons gelukkig wel met instappen maar dan staan wij vooraan, tegen de deur. En onderweg moeten zij eerder uitstappen dan wij waardoor wij eerst onze fietsen moeten uitladen. Zij scheuren weg en wij blijven achter. De conducteur, die echt wel haast heeft, helpt ons uiteindelijk om toch zo snel mogelijk weg te komen. Beladen fietsen door een smalle, hoge deur persen zal nooit mijn hobby worden.
De aansluiting voor het tweede deel van de reis biedt ons ruim de tijd om te lunchen. Deze trein is uiterst modern, ruim en met lage instap: een zee van licht en ruimte. En met een Haltewunschknopf. Als die niet wordt ingedrukt en het perron waar we langskomen is leeg wordt er niet gestopt. In Zittau aangekomen doen we boodschappen en constateren dat we in een ander land met een heel ander prijspeil zijn aangekomen. Als we ons op onze eindbestemming voor vandaag willen aanmelden zijn we zo vroeg dat de Mittagsruhe nog niet is afgelopen, dus zetten we weer koffie. Overigens is de camping groot, rustig en goed georganiseerd, deels door gebruik van een elektronische sleutel waarmee ook het douchen wordt afgerekend. Dat gaat per eenheid van vier seconden zodat ik binnen 1 minuut heel erg schoon blijk te kunnen worden. Het avondeten wordt toebereid en gegeten onder de tarp terwijl we naar een onweersbui kijken.
23
juni / Obergurig / € 15 / 52.70 – 12.4
In
een nacht met geweldige onweersbuien, waarvoor ik de tarp afbreek en
stormharingen plaats, slapen we prima: de nachtelijke afkoeling na een benauwde dag is prettig. Al om half zes hang ik de natte tarp te
drogen en rond negen uur, eigenlijk onze vaste vertrektijd, beginnen
we aan ons rondje door Noord-Duitsland. Al snel laten we de heuvels
achter ons om de Spree te volgen helemaal vanaf de bron in
Neugersdorf: een mooie, rustige route door gemoedelijke dorpjes. We
fietsen over wegen die maar 1 auto breed zijn door een landschap dat
kleinschaliger is dan we de afgelopen periode zagen. Het betere
fietswerk. De camping in Obergurig is een openbaar gemeentelijk
grasveld naast de “Alte Wassermühle”, inderdaad een nog werkende
watermolen met aanpalend restaurant.
Omdat hier de aanmelding plaats moet vinden en we hier de sleutels van de sanitaire voorzieningen in het aanpalend sportterrein moeten afhalen zetten we alvast de tent op terwijl we wachten tot het restaurant de deuren zal openen. Terwijl ik de tent uit zijn zak schudt komt ook Jan, de fietser waarmee we in Kosmony onze route bespraken, aanrijden. Samen brengen we de rest van de avond door.
Omdat hier de aanmelding plaats moet vinden en we hier de sleutels van de sanitaire voorzieningen in het aanpalend sportterrein moeten afhalen zetten we alvast de tent op terwijl we wachten tot het restaurant de deuren zal openen. Terwijl ik de tent uit zijn zak schudt komt ook Jan, de fietser waarmee we in Kosmony onze route bespraken, aanrijden. Samen brengen we de rest van de avond door.
24 juni / Boxberg / € 27 / 55.59 – 15. 1
Een
fraai, comfortabel bospad op de oevers van de Spree, die we vandaag
meerdere keren oversteken, brengt ons al snel in Bautzen. We
bezichtigen het hooggelegen middeleeuwse stadscentrum, bekijken de
versierde gebouwen, de stadswallen, het marktplein en brengen een
bezoek aan de enige a-symmetrische dom in Sachsen (volgens de borden).
We moeten Google gelijk geven: inderdaad een plaats om enkele uren door te brengen. Hierna voeren aangename fietspaden ons verder langs talloze meren, telkens anders. De dorpjes worden dorpen, de wegen breder en de omgeving welvarender. De (prijzige) camping in Boxdorf ligt aan het grootse meer van Sachsen, een voormalige bruinkoolgroeve die elf jaar nodig had om vol water te lopen. Recreanten volop: hier wordt veel gefietst, gelopen en vooral: geskeelerd.
De directe omgeving van de camping is vorm gegeven door Jarosław Kozakiewicz: vanuit de lucht gezien een oor van 350 meter lang, 250 meter breed en 18 meter hoog met in de “ooringang” een openluchttheater: “Das Ohr Europas” met vanaf de hoogste heuvel een uitstekend overzicht over het meer. Omdat we vergeten zijn boodschappen te doen eten we op aanraden van de receptioniste bij een kleine gaststätte. Een maaltijd waarbij het vlees rijkelijk in de echte boter is gebakken
We moeten Google gelijk geven: inderdaad een plaats om enkele uren door te brengen. Hierna voeren aangename fietspaden ons verder langs talloze meren, telkens anders. De dorpjes worden dorpen, de wegen breder en de omgeving welvarender. De (prijzige) camping in Boxdorf ligt aan het grootse meer van Sachsen, een voormalige bruinkoolgroeve die elf jaar nodig had om vol water te lopen. Recreanten volop: hier wordt veel gefietst, gelopen en vooral: geskeelerd.
De directe omgeving van de camping is vorm gegeven door Jarosław Kozakiewicz: vanuit de lucht gezien een oor van 350 meter lang, 250 meter breed en 18 meter hoog met in de “ooringang” een openluchttheater: “Das Ohr Europas” met vanaf de hoogste heuvel een uitstekend overzicht over het meer. Omdat we vergeten zijn boodschappen te doen eten we op aanraden van de receptioniste bij een kleine gaststätte. Een maaltijd waarbij het vlees rijkelijk in de echte boter is gebakken
25
juni / Burg / € 24 (excl. douchen) / 88.20 – 14.9
Een
lange dag over voornamelijk stille wegen waarbij we nooit meer dan
500 meter van de Spree zijn verwijderd. De paden zijn over het
algemeen half verhard maar prima te befietsen. We komen nu veel meer
fietsers tegen dan de afgelopen tijd, misschien omdat hier in Sachsen
de schoolvakanties zijn begonnen. Het is aangenaam fietsen tot aan de
laatste 20 kilometer als we voortdurend over een dijk rijdend een
tegenwind hebben waarbij het tegemoetkomend fietsverkeer niet meer hoeft
te trappen. Wij wel en zijn blij als we, na nog even te zijn gestopt bij de Bismarckturm, een
bakstenen monster op een heuvel op de camping
aankomen. De toegang tot toren is afgesloten maar omdat dit
de enige heuvel in de omgeving is hebben we toch prima zicht.
De tentenweide van de " Kneipp- und Erlebniscamping An den Spreewaldfliessen" heeft hele kleine plaatsjes die nog kleiner worden als onze buren hun auto naast de tent parkeren in plaats van ervoor. Dat dempt dan wel weer het gekraak van hun luchtmatrassen. In de gaststätte eten we de laatste asperges van het seizoen (in ieder geval voor Nederlandse normen waar dat 24 juni, Sint Jansdag, wordt afgesloten). Om daarna tijdig onze slaapzak in te duiken. Rond elf uur is het hier volledig stil en aan een heldere hemel staan erg veel sterren.
De tentenweide van de " Kneipp- und Erlebniscamping An den Spreewaldfliessen" heeft hele kleine plaatsjes die nog kleiner worden als onze buren hun auto naast de tent parkeren in plaats van ervoor. Dat dempt dan wel weer het gekraak van hun luchtmatrassen. In de gaststätte eten we de laatste asperges van het seizoen (in ieder geval voor Nederlandse normen waar dat 24 juni, Sint Jansdag, wordt afgesloten). Om daarna tijdig onze slaapzak in te duiken. Rond elf uur is het hier volledig stil en aan een heldere hemel staan erg veel sterren.
26
juni / Alt Schadow / € 19 / 66.69 – 15.4
De
fikse regenbui van vanmorgen stopt om 7 uur zodat we streng gemaand
worden onze schoenen goed te vegen alvorens we de eetzaal mogen
betreden voor het ontbijt. Na wat omzwervingen door Burg, ik kies een
verkeerde richting, fietsen we door het Biosphären Park Spreewald,
een voortzetting van bossen en plassen van gisteren, met nog meer
water en vaarten.
In alle dorpjes worden kano's te huur aangeboden
evenals rondvaarten in open bootjes, sommige zelfs met tafeltjes met
kleedje en bloemstuk waarbij de man die de punter puntert in
authentieke(?) kledij gekleed is. Giethoorn in het groot, maar zonder
Chinezen. Erg mooi en in Lubbenau blijken we een deel van de
Gurkenroute te fietsen. Augurken-souvenirs in alle maten, soorten,
kleuren zijn alom verkrijgbaar.De roestvrij stalen fonteinpartij trekt ook de aandacht.
Een mooie tocht; omdat we voornamelijk door bos rijden hebben we geen last van de wind; het enige geluid dat we horen is het geluid van onze banden op de weg en van vogels. Onderweg zien we een vos, een adelaar en veel afgewaaide bladeren en takken. De camping ligt aan een meer (waar we al een tijdje langs fietsten), heeft ruime plaatsen (zoekt u maar wat uit), overdekte picknickbanken en live muziek van onze Duitstalige achterbuurvrouw die haar partner de liefde bezingt. Voor boodschappen moeten we naar het restaurant, maar de kiosk daar heeft geen brood meer (en is morgen gesloten). We slaan maar in wat wel aanwezig is en we zien wel verder.
Een mooie tocht; omdat we voornamelijk door bos rijden hebben we geen last van de wind; het enige geluid dat we horen is het geluid van onze banden op de weg en van vogels. Onderweg zien we een vos, een adelaar en veel afgewaaide bladeren en takken. De camping ligt aan een meer (waar we al een tijdje langs fietsten), heeft ruime plaatsen (zoekt u maar wat uit), overdekte picknickbanken en live muziek van onze Duitstalige achterbuurvrouw die haar partner de liefde bezingt. Voor boodschappen moeten we naar het restaurant, maar de kiosk daar heeft geen brood meer (en is morgen gesloten). We slaan maar in wat wel aanwezig is en we zien wel verder.
27
juni / Alt Schadow / € 19 / 17.52 – 15.4
De
camping bevalt ons goed, we blijven daarom nog een dag hier al verplaatsen we even onze tent: iets
verderop hebben mensen nogal luide stemmen die tot laat in de nacht
worden gebruikt. Daarna blijft Loeki bij de tent terwijl ik wat
caches ga rapen.
Als ik terugkom gaan we lunchen bij het Gulaschkanone, een soort openlucht imbiss waar het eten wordt geschept uit de warmwaterwarmhoudbakken van een ex-militaire aanhangwagen. De rest van de dag brengen we door met lezen, zwemmen en en we maken gebruik van de aanwezigheid van een professionele wasmachine.
Als ik terugkom gaan we lunchen bij het Gulaschkanone, een soort openlucht imbiss waar het eten wordt geschept uit de warmwaterwarmhoudbakken van een ex-militaire aanhangwagen. De rest van de dag brengen we door met lezen, zwemmen en en we maken gebruik van de aanwezigheid van een professionele wasmachine.
28
juni / Briesen / € 12 / 62.72 – 16.5
De Spreeroute gaat verder en blijft mooi: afwisselend bos en verstrooide wilde hooilanden, dorpen midden in nergens zonder zichtbare voorzieningen. Vandaag zal het, volgens de voorspellingen, de laatste dag met goed weer zijn. Warm dus en we zoeken een wat aangename plaats voor de lunch. Onze wens hiervoor: uitzicht, schaduw en voldoende ruimte. En hieraan wordt voldaan. Al vroeg in de ochtend hebben we boodschappen gedaan. Een verstandig besluit, zo blijkt, want het enige bevoorradingspunt dat we verder tegenkomen is een van-alles-wat-winkeltje dat ons weinig te bieden heeft. De camping moet dicht bij de Kersdorfer Schleuse aan het Oder-Spree-kanaal liggen, maar op een klein terras worden we gewaarschuwd: de locatie is alleen een tentplaats met water; de eigenaars wilden een camping beginnen maar het lukt ze niet om een vergunning te krijgen. Als we aankomen is het complex inderdaad verlaten. Er is zelfs geen beheerder, alleen een brievenbus om geld in te storten.
En een zusje van onze tent, in dezelfde kleur.
Die hoort bij Paul, een man uit Hamburg die na zijn studie een ZZP-er in boomonderhoud is geworden.
Hij kan zijn hart ophalen, in de verre omgeving is hier alleen bos. We brengen een genoeglijke avond door onder een groot afdak, vertellen elkaars reisverhalen (wij die van ons, hij die van zijn zus), delen ons bier en luisteren naar de regen die op het afdak klettert. Al pratend wordt het voor ons doen erg laat.
29
juni / Erkner / € 12 / 58 – 16.5
Als
we opstaan is het droog, met nevel boven de Spree die al snel
condenseert op onze brillen. Dapper doorfietsend besluiten
we uiteindelijk onze jassen aan te trekken en tenslotte zelfs onze
regenbroeken. De hemelsluizen gaan echt open als we in een bushokje
onze koffie met koek verorberen.
Wat ons een prima reden lijkt om te stoppen op de eerste camping die we gaan tegenkomen. Dat duurt nog even en we lunchen binnen, in een restaurant, 8 kilometer voor de camping, in het gezelschap van een groot aantal Belgische e-bikers op leeftijd die na het eten besluiten met zijn allen niet verder te fietsen maar met de bus, die toch al met ze meerijdt, verder te gaan. Helaas moeten wij de andere kant op. Zo staat om half twee onze tent al. Als beschutting tegen de stromende regen zet ik de tarp op die twee uur later zal wegwaaien. De rest van de middag en een deel van de avond brengen we lekker warm en droog door in het aanpalende restaurant. Hier zoek ik ook een camping die gunstig ligt ten opzichte van Berlijn.
Op een paar kilometer afstand van hier ligt er een met goede verbinding met de stad dus morgen hebben we een korte fietsdag. Buiten wordt het weer almaar slechter. Vandaag stonden bijna alle fietspaden blank en nu stroomt het water vlak langs onze tent naar de Spree. We eten dan binnen waar de restaurateur zowel kok als ober als entertainer is waardoor het even duurt voor we iets te eten krijgen. Tot ons beider genoegen, we amuseren ons prima; we kunnen toch niet naar de tent: het blijft stortregenen.
Vandaag
het Bröhan museum, een oorspronkelijk particuliere collectie Art
Deco en Jugendstil. Het Franse deel lijkt specifiek gericht op
uniciteit en kwaliteit, het Duitse deel primair op degelijkheid; het
verschil is duidelijk te zien. Boeiend. Omdat kussende mensen een
veelgebruikt onderwerp in de kunst waren en zijn is er nog een
speciale tentoonstelling: “Der Kuss”. Minder boeiend naar onze
smaak, te divers. Het pand zelf is overigens de moeite van het
bekijken waard. Na een portie Maultaschen tegenover de mooi vormgegeven Carl-Schuhmann-Sporthalle
in hetzelfde rustige Charlottenburg lopen we via de Potsdamer Platz waar het veel drukker is en waar we weinig meer herkennen van 20 jaar geleden naar de Brandenburger Tor, even wegduikend voor de regen, naar de Willy Brandt Stiftung (interessant en droog) en de Humbolt Box,
een reclame-uiting/fondsenwerving voor de bouw van het Schloss Berlin, vanwaar we een goed overzicht hebben over een druipend Berlijn. Weer terug verschaft wederom Villa Toscana ons een warme maaltijd. We worden herkend bij het binnenkomen en bij het afscheid wordt gevraagd of we morgen weer een tafel nodig hebben. Bij de tent lezen we nog wat, deze camping zal in onze geschiedenisboekjes niet echt als een stille kampeerplaats worden geoormerkt.
Onze laatste dag in Berlijn begint met een bezoek aan het Stasi-museum. Hier wordt heel informatief duidelijk gemaakt dat tot aan de val van de muur in de DDR een bijna volledige controle heerste over de bevolking; Duitse humor (die ik ook wel leuk vind): als bewijs dat ik toestemming heb om foto's te maken krijg ik een borduursel met de afbeelding van Dzjerninsky, de grootvader van de Stasi, toegeworpen. Voor en na de tentoonstelling brengen we enige tijd door in het ook op het enorme complex gelegen Café Vernunft.
Daarna naar de Prenzlauer Berg, een wat meer hippe, in ieder geval meer alternatieve wijk rond de Kastanien Allee waar fietsen mede het straatbeeld bepalen. Met als gevolg dat rond de stations veel fiets-lijken staan en hangen waar alle bruikbare onderdelen zijn afgehaald. Vanavond geen Italiaans eten: we blijven op de camping, waar onze nieuwe buren op het bijna lege terrein waar de muziek overheen schalt hun haringen toch wel erg dicht bij onze tent hebben geplaatst.
Wat ons een prima reden lijkt om te stoppen op de eerste camping die we gaan tegenkomen. Dat duurt nog even en we lunchen binnen, in een restaurant, 8 kilometer voor de camping, in het gezelschap van een groot aantal Belgische e-bikers op leeftijd die na het eten besluiten met zijn allen niet verder te fietsen maar met de bus, die toch al met ze meerijdt, verder te gaan. Helaas moeten wij de andere kant op. Zo staat om half twee onze tent al. Als beschutting tegen de stromende regen zet ik de tarp op die twee uur later zal wegwaaien. De rest van de middag en een deel van de avond brengen we lekker warm en droog door in het aanpalende restaurant. Hier zoek ik ook een camping die gunstig ligt ten opzichte van Berlijn.
Op een paar kilometer afstand van hier ligt er een met goede verbinding met de stad dus morgen hebben we een korte fietsdag. Buiten wordt het weer almaar slechter. Vandaag stonden bijna alle fietspaden blank en nu stroomt het water vlak langs onze tent naar de Spree. We eten dan binnen waar de restaurateur zowel kok als ober als entertainer is waardoor het even duurt voor we iets te eten krijgen. Tot ons beider genoegen, we amuseren ons prima; we kunnen toch niet naar de tent: het blijft stortregenen.
30
juni / Wernsdorf / € 22 / 26.78 – 16.5
Op
Loeki's verjaardag slapen we uit: het heeft de hele nacht geregend en
de volgende camping is heel dichtbij. We ontbijten in de tent en
tegen de tijd dat we eindelijk vertrekken is het bijna droog.
Op de website belooft Campingplatz Krossinsee heel veel maar als we er aankomen is het allemaal wat minder. Een heel groot terrein, vol hoge dennebomen waaronder geen gras te zien is, huisjes en huizen en heel veel vaste plaatsen met bijna het gehele terrein gereserveerd voor groepen. Bij de entree worden we gewaarschuwd onze tent op een een hogere plek op te zetten: de afgelopen nacht heeft de tentenweide bijna volledig onder water gestaan. Vanzelfsprekend komt al die informatie pas als we ons al hebben ingeschreven. We vinden een plekje waar nog wat gras staat aan de rand van de modderige badkuip . Bij de receptie kopen we een openbaarvervoerkaart voor de regio Berlijn. De zon, die even heeft geschenen, maakt weer plaats voor regen wat ons er niet van weerhoudt om op verkenning te gaan hoe in het centrum van Berlijn te komen. We eten in de buurt van het vertrekpunt van de tram een currywurst met de scherpste saus ooit.
Morgen zullen we onze fietsen stallen bij de winkel waar we nu boodschappen doen omdat we zijn gewaarschuwd dat fietsen bij het S-Bahn station worden gestolen. Bij een Italiaans restaurant, waar op een overdekt terras buiten kunnen zitten, krijgen we een verrassend goede maaltijd voorgezet. De camping is 's nachts stil, op 2 maal na als dronken groepen terugkeren.
Op de website belooft Campingplatz Krossinsee heel veel maar als we er aankomen is het allemaal wat minder. Een heel groot terrein, vol hoge dennebomen waaronder geen gras te zien is, huisjes en huizen en heel veel vaste plaatsen met bijna het gehele terrein gereserveerd voor groepen. Bij de entree worden we gewaarschuwd onze tent op een een hogere plek op te zetten: de afgelopen nacht heeft de tentenweide bijna volledig onder water gestaan. Vanzelfsprekend komt al die informatie pas als we ons al hebben ingeschreven. We vinden een plekje waar nog wat gras staat aan de rand van de modderige badkuip . Bij de receptie kopen we een openbaarvervoerkaart voor de regio Berlijn. De zon, die even heeft geschenen, maakt weer plaats voor regen wat ons er niet van weerhoudt om op verkenning te gaan hoe in het centrum van Berlijn te komen. We eten in de buurt van het vertrekpunt van de tram een currywurst met de scherpste saus ooit.
Morgen zullen we onze fietsen stallen bij de winkel waar we nu boodschappen doen omdat we zijn gewaarschuwd dat fietsen bij het S-Bahn station worden gestolen. Bij een Italiaans restaurant, waar op een overdekt terras buiten kunnen zitten, krijgen we een verrassend goede maaltijd voorgezet. De camping is 's nachts stil, op 2 maal na als dronken groepen terugkeren.
1
juli / Wernsdorf / € 22 / 6.76 – 15.4
Na
het ontbijt (we hebben 2 uur om brood te kopen, daarna is de winkel
de rest van de dag gesloten) per fiets, tram en S-Bahn naar onze
bestemming: het centrum. We rijden verder door dan gepland en als we teruglopen over het meest luxueuze deel van de
Kurfürstendamm, passeren we een draaiorgel-optocht: tientallen kleine draai- en buikorgels in een hele lange stoet, het verkeer in een richting volkomen wordt geblokkerend met
hele lange rijen toeristenbussen als gevolg. De stoet wandelt en
speelt op zijn gemak richting Gedächtniskirche waar een verzamelpunt
met tent, toespraken, Bratwurst en Bier wachten. Helaas in de
stromende regen dus onder elke mogelijke overkapping staan hier een
of meerdere orgeltjes.
Wij maken gebruik van de aangeboden versnaperingen om daarna naar het C/O Berlin, het Berlijnse fotografiemuseum. Hier een indrukwekkende serie foto's van William. Klein en een documentaire reeks van Harf Zimmerman die de bewoners van een straat in het Oost-Duitse Berlijn voor hun woning fotografeerde wat een fantastisch tijdsbeeld oproept. Het Currywurstmuseum valt tegen: twee mensen runnen een ons inziens weinig inspirerende ruimte. Op zoek naar brandstof voor mijn brander bezoeken we Karstadt Sport: heel groot, maar geen Coleman fuel of iets dergelijks. Maar McTrek, “in de buurt van” de Alexanderplatz is wel een echte buitensportwinkel en kan ons aan alles helpen wat we nodig hebben. Het weer wil niet echt beteren en we begeven ons op een eindeloze terugweg waar we uitkomen bij hetzelfde Italiaans restaurant als gisteren.
Wij maken gebruik van de aangeboden versnaperingen om daarna naar het C/O Berlin, het Berlijnse fotografiemuseum. Hier een indrukwekkende serie foto's van William. Klein en een documentaire reeks van Harf Zimmerman die de bewoners van een straat in het Oost-Duitse Berlijn voor hun woning fotografeerde wat een fantastisch tijdsbeeld oproept. Het Currywurstmuseum valt tegen: twee mensen runnen een ons inziens weinig inspirerende ruimte. Op zoek naar brandstof voor mijn brander bezoeken we Karstadt Sport: heel groot, maar geen Coleman fuel of iets dergelijks. Maar McTrek, “in de buurt van” de Alexanderplatz is wel een echte buitensportwinkel en kan ons aan alles helpen wat we nodig hebben. Het weer wil niet echt beteren en we begeven ons op een eindeloze terugweg waar we uitkomen bij hetzelfde Italiaans restaurant als gisteren.
2
juli / Wernsdorf / € 22 / 6.76 – 15.4
in hetzelfde rustige Charlottenburg lopen we via de Potsdamer Platz waar het veel drukker is en waar we weinig meer herkennen van 20 jaar geleden naar de Brandenburger Tor, even wegduikend voor de regen, naar de Willy Brandt Stiftung (interessant en droog) en de Humbolt Box,
een reclame-uiting/fondsenwerving voor de bouw van het Schloss Berlin, vanwaar we een goed overzicht hebben over een druipend Berlijn. Weer terug verschaft wederom Villa Toscana ons een warme maaltijd. We worden herkend bij het binnenkomen en bij het afscheid wordt gevraagd of we morgen weer een tafel nodig hebben. Bij de tent lezen we nog wat, deze camping zal in onze geschiedenisboekjes niet echt als een stille kampeerplaats worden geoormerkt.
3
juli / Wernsdorf / € 22 / 6.76 – 15.4
Onze laatste dag in Berlijn begint met een bezoek aan het Stasi-museum. Hier wordt heel informatief duidelijk gemaakt dat tot aan de val van de muur in de DDR een bijna volledige controle heerste over de bevolking; Duitse humor (die ik ook wel leuk vind): als bewijs dat ik toestemming heb om foto's te maken krijg ik een borduursel met de afbeelding van Dzjerninsky, de grootvader van de Stasi, toegeworpen. Voor en na de tentoonstelling brengen we enige tijd door in het ook op het enorme complex gelegen Café Vernunft.
Daarna naar de Prenzlauer Berg, een wat meer hippe, in ieder geval meer alternatieve wijk rond de Kastanien Allee waar fietsen mede het straatbeeld bepalen. Met als gevolg dat rond de stations veel fiets-lijken staan en hangen waar alle bruikbare onderdelen zijn afgehaald. Vanavond geen Italiaans eten: we blijven op de camping, waar onze nieuwe buren op het bijna lege terrein waar de muziek overheen schalt hun haringen toch wel erg dicht bij onze tent hebben geplaatst.