Van
mei tot en met juli 2017 fietsten wij grofweg langs Rijn, Main, Donau,
Spree en Weser. Hier een verslag van het eerste deel, langs de grenzen
van het Romeinse Rijk, de Limes, tot aan Passau en daarna per trein naar Wenen.
10 mei / Groesbeek / € 15 / 69.09 – 14.9
De
dag beginnen we met een gezamenlijk ontbijt met Marcel en An die
gisteren mijn kabouters na een lange logeerpartij in vijf kratten
weer thuis brachten. Waar ik ze moet laten zie we over een paar
maanden wel... Na het afscheid vertrekken we rond half elf, na eerst
nog het huis ontdaan te hebben van alle zaken die niet minimaal drie
maanden goed blijven. We treffen het met het weer: de eerste mooie
dag sinds tijden, de hele dag zon en een aangename temperatuur. Dit
is duidelijk het beste reisseizoen: de wegen zijn nog rustig en de
bomen beginnen aarzelend hun bladeren bijna transparant nog te
ontvouwen; wat een verschillende tinten groen worden ons aangeboden.
De route van vandaag is ons grotendeels bekend, met bos en
boomomzoomde wegen tot aan de camping (Bij de Bruuk) in Groesbeek
waar we het Reichswald bijna kunnen aanraken. Een aangename camping.
Het is wel duidelijk dat we dit jaar nog niet veel hebben gefietst:
we stoppen vaak en het fietstempo ligt niet hoog. Avaghon rules, but very slowly
11
mei / Labbeck / € 15 / 59.38 – 12.9
Na
het ontbijt (jammer dat in de overblijfruimte, waar te weinig licht is
om 's avonds te kunnen lezen, een waterkoker ontbreekt) fietsen we al
heuvelend en keuvelend over halfverharde paden richting Kleef.
Erg mooi met het zonlicht door de jonge beukenbladeren. In Kleef kopen we ons dagelijks brood na eerst op de top van de Klever Berg onder aan de Aussichtsturm een cola te hebben gedronken. Het aanbod om de toren te bestijgen slaan we maar af. Daarna naar Schloss Moyland, volgens de beschrijving het mooiste neogotische kasteel van het Rijnland, gelegen in een fraai park met kunst (beelden) en een kruidentuin, wat we allemaal bekijken terwijl onze beladen fietsen veilig achter de kassa binnen mogen staan. Hierna fietsen we door Kalkar, een aardige plaats met een mooi centrum. Intussen passeren we de bedevaartplaatsen Hanselaer en Marienbaum, het centrum van de Jacobsroute in deze regio De kerk in de laatste plaats is overigens langdurig gesloten wegens brandschade. In afwijking van de beschrijving van de Limesroute dalen we via een voormalige spoorweg af naar Xanten waar het Romeins museum al van verre zichtbaar is.
Hier is het plots druk. Eenmaal op de camping begint het te regenen zodra de tent is opgezet en ingericht, een uitnodiging om onze salade dan ook maar binnen te nuttigen. De camping,volledig omgeven door bomen en struiken, is een waar vogelparadijs.
Erg mooi met het zonlicht door de jonge beukenbladeren. In Kleef kopen we ons dagelijks brood na eerst op de top van de Klever Berg onder aan de Aussichtsturm een cola te hebben gedronken. Het aanbod om de toren te bestijgen slaan we maar af. Daarna naar Schloss Moyland, volgens de beschrijving het mooiste neogotische kasteel van het Rijnland, gelegen in een fraai park met kunst (beelden) en een kruidentuin, wat we allemaal bekijken terwijl onze beladen fietsen veilig achter de kassa binnen mogen staan. Hierna fietsen we door Kalkar, een aardige plaats met een mooi centrum. Intussen passeren we de bedevaartplaatsen Hanselaer en Marienbaum, het centrum van de Jacobsroute in deze regio De kerk in de laatste plaats is overigens langdurig gesloten wegens brandschade. In afwijking van de beschrijving van de Limesroute dalen we via een voormalige spoorweg af naar Xanten waar het Romeins museum al van verre zichtbaar is.
Hier is het plots druk. Eenmaal op de camping begint het te regenen zodra de tent is opgezet en ingericht, een uitnodiging om onze salade dan ook maar binnen te nuttigen. De camping,volledig omgeven door bomen en struiken, is een waar vogelparadijs.
12
mei / Langst-Kierst / € 20,90 / 73.98 – 14.1
Gisteravond een fikse regen met onweer, nu blijft het tot aan de middag bewolkt zodat we ontbijten op het overdekt terras van het café. Het eerste deel van de route leidt ons door een moerasachtig bos, erg mooi, beter dan de wat saaie akkerbouwgebieden later. Het wegdek waarop we fietsen is of volkomen vlak of volkomen hobbelig. Rond het middaguur zien we bij Moers eindelijk de Rijn, waarvan we gebruik maken door hier ons middagbrood met uitzicht te eten. Als we verder gaan worden we overvallen door een echte kletterbui. Na even schuilen besluiten we onze regenbroek aan te trekken, die vijf minuten later weer uitgaat, wat zich 10 minuten later herhaalt . De route door Duisburg bevat verrassend veel groen. Weinig bezienswaardigheden vandaag, met een uitzondering voor mensen die van industrie houden; daarvan is hier een ruim aanbod.
De eerste camping die we bezoeken blijkt een tennispark te zijn maar uiteindelijk belanden we op camping Meerbusch, direct naast de Rheinfähre 21, voorzien van een terras waar de zon ons aangenaam verwarmt en waar we genieten van de Rijn, de grote schepen, bier en schnitzel. Aan de overzijde van de Rijn, waar de klok regelmatig klept, zien we vliegtuigen klimmen. Zo 'n avond glijdt wel voorbij.
13
mei / Rodenkirchen / € 19,80 / 71.54 – 14.7
Vandaag,
op een rustige trip langs de Rijn, merken we duidelijk dat het
weekeinde is begonnen: na de leegte van de afgelopen dagen zijn er hier nu veel fietsers en wandelaars en
het lijkt een nationale hondenuitlaatdag.
Opvallend is dat hier bijna iedereen door de niet afgezette uiterwaarden en aanpalende weilanden wandelt. Na Neuss, waar we te voet door het centrum gaan omdat hier een markt is met heel veel kramen van allerlei gehandicaptenorganisaties, dit waarschijnlijk in verband met verkiezingen morgen, is het in Keulen plots druk. We hebben ruim de tijd om de langsparaderende mensenmassa's te bekijken als we eindeloos op onze cola's moeten wachten: “Der Chef” heeft aan de kassa alle bestellingen gewist, wat me even doet denken aan de berichten op het forum van De Wereldfietser een tijd geleden. Maar ook hier komt alles goed. Op de camping moeten we even later zelf een standplaats voor onze tent zoeken, misschien omdat de beheerders er zelf geen idee van hebben of er nog wel plaats is. Maar we hebben geluk en vinden nog een ruime, zonnige plek.
Bovendien is er een overdekte eetkeuken waar we graag gebruik van maken. Niet echt een rustige camping overigens: een partyboot met oerend harde discomuziek, campers die na 11 uur nog een plaatsje zoeken en daarna met klapperende deuren en loeiende verwarmingsuitlaten de nacht proberen door te komen zorgen voor de nodige verstrooiing.
Opvallend is dat hier bijna iedereen door de niet afgezette uiterwaarden en aanpalende weilanden wandelt. Na Neuss, waar we te voet door het centrum gaan omdat hier een markt is met heel veel kramen van allerlei gehandicaptenorganisaties, dit waarschijnlijk in verband met verkiezingen morgen, is het in Keulen plots druk. We hebben ruim de tijd om de langsparaderende mensenmassa's te bekijken als we eindeloos op onze cola's moeten wachten: “Der Chef” heeft aan de kassa alle bestellingen gewist, wat me even doet denken aan de berichten op het forum van De Wereldfietser een tijd geleden. Maar ook hier komt alles goed. Op de camping moeten we even later zelf een standplaats voor onze tent zoeken, misschien omdat de beheerders er zelf geen idee van hebben of er nog wel plaats is. Maar we hebben geluk en vinden nog een ruime, zonnige plek.
Bovendien is er een overdekte eetkeuken waar we graag gebruik van maken. Niet echt een rustige camping overigens: een partyboot met oerend harde discomuziek, campers die na 11 uur nog een plaatsje zoeken en daarna met klapperende deuren en loeiende verwarmingsuitlaten de nacht proberen door te komen zorgen voor de nodige verstrooiing.
14
mei / Remagen / € 19 / 59.4 – 14.9
Na
een ontbijt in de zon begeven we ons op weg en bevinden ons al snel
op een weg die voornamelijk bestaat uit door boomwortels opgedrukte
paden. En daarna fietsen we langs buizen, afsluiters en nog meer buizen. Vanaf Bonn
blijven we het fietspad langs de Rijn volgen en zwermen niet meer uit: we schieten niet
echt op en uiteindelijk moeten we tijdig voor onze afspraak met
Katelijne in Wenen zijn. Onderweg, bij Königswinter, een blik op de
Drachenfels. Zo dicht bij huis eigenlijk en we hebben geen van beiden
die ruïne ooit gezien. Opvallend: zowel vandaag als op eerdere dagen: alle dalende wegen eindigen in een hek, een (vaak krappe)
haakse bocht of op een voorrangsweg. En wij vinden dat niet eerlijk! Na de fameuze brug (de enige brug over
de Rijn die in 1945 onbeschadigd in Amerikaanse handen kwam en zo
zwaar werd belast dat hij enige dagen daarna alsnog instortte) en het
historisch stadscentrum te hebben bekeken en gefotografeerd stoppen we vandaag in Remagen.
Koblenz is ons net een brug te ver. Op de camping zijn zo weinig kampeerders, uitsluitend Nederlandse fietsers, dat de kiosk al om vier uur gesloten is. Gelukkig biedt het restaurant 's avonds uitkomst.
Koblenz is ons net een brug te ver. Op de camping zijn zo weinig kampeerders, uitsluitend Nederlandse fietsers, dat de kiosk al om vier uur gesloten is. Gelukkig biedt het restaurant 's avonds uitkomst.
15
mei / Koblenz / € 24 / 55.07 – 14.0
Nevel
bij het opstaan, al dra omslaand in zon. De route naar Koblenz is
rustig, al lijkt het erop dat de titel van dit hoofdstuk wel zal
kunnen worden “Hobbelen naar Wenen”. Ik zit wat ongemakkelijk op mijn
zadel en dat is op deze ondergrond niet zo plezierig. De aangeleverde
GPS-track moet hier en daar worden gecorrigeerd zonder dat dit echte
problemen oplevert. In Koblenz worden we op de camping duidelijk op
een trekkersplaats gezet: meer grind en grond dan gras. Maar wel
onder een stalen staketsel met een lap zeil erboven (we zijn vroeg
dus er valt nog iets te kiezen). De dagprijs is hoog, maar ze durven
hier ook nog € 4 te vragen voor 24 uur WiFi. Dat sla ik maar
af. Voor we de stad in fietsen bezoeken we alvast de zeer nabijgelegen
supermarkt en daarna het Deutsches Eck, een nogal megalomaan monument
ter herdenking van de Duitse eenheid onder Wilhelm I, op het punt waar
Rijn en Moezel tezamen komen; ik was hier bijna 60 jaar geleden met
mijn vader en dit monster is immer in mijn geheugen blijven hangen.
De historische Altstadt (gerenoveerd en gerestaureerd na 1945) noodt
tot rondslenteren.
Terug bij de tent verorberen we Kartoffelsalat en worstjes met uitzicht op de, na Gibraltar, grootste citadel van Europa, wel enigszins schuilgaand achter de rijen campers die wel aan de oever mogen staan.
Terug bij de tent verorberen we Kartoffelsalat en worstjes met uitzicht op de, na Gibraltar, grootste citadel van Europa, wel enigszins schuilgaand achter de rijen campers die wel aan de oever mogen staan.
16
mei / Bingen / € 12 / 78.49 – 15,3
Al
bijna direct na vertrek glijdt Loeki uit op een modderig bospad.
Behoudens enkele schaafwonden en een vuil shirt geen schade, maar
wel geschrokken. In Boppard gaan we de kerk van Sint Severus binnen
om de fraaie muur- en plafondschilderingen en Romeinse grafstenen te
bekijken. Ter afwisseling is de weg vandaag bijna vlak, al moeten we
daarvoor, gelukkig wel op een afgescheiden fietspad, het grootste deel van de dag langs een autoweg fietsen. Omdat de zon flink schijnt
en er geen schaduw voorhanden is bakt dat wel lekker door.
Kort voor we bij de Lorelei aankomen hebben we het met elkaar over Brat- en Backwurst; vrijwel direct na deze conversatie passeren we een kiosk met schaduw en bankjes: de klassieke lunch is snel toebereid. De Lorelei zelf is nogal indrukwekkend: een smalle kronkel in de Rijn waar het scheepvaartverkeer door een soort verkeerslichten wordt geregeld. Helaas passeren we op de verkeerde oever: wel een mooi zicht maar we kunnen niet omhoog voor het uitzicht noch kunnen we het Lorelei-beeld aan de voet van de heuvel bekijken. Rond half vier zetten we onze tent op en ik ga nog wat boodschappen doen.;
tot mijn verbazing zie ik wel frisdrank en wijn maar geen bier in de schappen: dat blijkt een verdieping lager te staan. We kunnen buiten ons potje koken, lezen nog wat en gaan tijdig slapen, tevreden over een aangename dag waarop we meer fietsers zagen dan alle dagen tevoren bijeen. En we staan naast een zusje van onze eerste tent: een dwarsslapertje van ESVO.
Kort voor we bij de Lorelei aankomen hebben we het met elkaar over Brat- en Backwurst; vrijwel direct na deze conversatie passeren we een kiosk met schaduw en bankjes: de klassieke lunch is snel toebereid. De Lorelei zelf is nogal indrukwekkend: een smalle kronkel in de Rijn waar het scheepvaartverkeer door een soort verkeerslichten wordt geregeld. Helaas passeren we op de verkeerde oever: wel een mooi zicht maar we kunnen niet omhoog voor het uitzicht noch kunnen we het Lorelei-beeld aan de voet van de heuvel bekijken. Rond half vier zetten we onze tent op en ik ga nog wat boodschappen doen.;
tot mijn verbazing zie ik wel frisdrank en wijn maar geen bier in de schappen: dat blijkt een verdieping lager te staan. We kunnen buiten ons potje koken, lezen nog wat en gaan tijdig slapen, tevreden over een aangename dag waarop we meer fietsers zagen dan alle dagen tevoren bijeen. En we staan naast een zusje van onze eerste tent: een dwarsslapertje van ESVO.
17
mei / Offenbach (Frankfurt) / € 21 / 83.52 – 15.0
Vandaag
splist onze route zich af van die naar Rome: deze volgt de Rijn en
wij gaan langs de Main verder, van bier naar wijn. Het eerste deel van
de dag fietsen we door een natuurgebied waarbij we blij zijn dat de modderige weg niet bij-geregend is; hierna neemt de zon in kracht
toe. De zoektocht naar dagelijks brood voert ons het binnenland in
in een afwisselende tocht over dijken en langs rivieren. We passeren
de enige Königin Victoriaberg ter wereld, een wijnberg waarvan de
eigenaar zijn herinnering aan het bezoek van de Engelse koningin wilde bewaren. Mainz
blijkt erg druk en er wordt stevig gebouwd; we blijven er niet lang
hangen maar fietsen door steeds nieuwe natuurgebieden verder. De skyline van
Frankfurt maakt indruk, net als de drukte op de grasvelden langs het
water. Door de warmte verliezen alle wilgen pluisjes,
zodat het hier en daar lijkt te sneeuwen, onze vochtige huid (het is 30º)
beplakt raakt en de velden compleet wit zijn. Op de camping, we zijn
nu over de helft van de afstand naar Regensburg, lijkt de tijd lang
te hebben stilgestaan, maar het trio water, bier en schnitzel voldoet
weer prima.
18
mei / Wörth a.M / € 11 / 72.93 – 15,9
De
toegewezen plaats van de tent tegenover het terras zorgt ervoor dat
we later slapen dan normaal. De kleinere plaatsjes langs de Main
zoals Steinheim en Seligenstadt hebben vaak een aardig centrum met
vakwerkhuizen en pleintjes. Aschaffenburg is veel groter maar hier
zien we Schloss Johannisburg alleen in het voorbij fietsen: er is
onweer op komst en we willen daarom tijdig de tent hebben opgezet.
Bovendien vind ik het ook lastig om te bepalen wat ik wel wil zien en
wat eventueel niet; het liefst zag ik alles maar dan komen we nooit
vooruit … Hierna blijven we langs de Main rijden, op over het
algemeen redelijk goede fietspaden. Twaalf kilometer voor de camping
drinken we een cola onder een grote parasol om in een heftige
regenbui droog te blijven. De camping, Mainaue, is wat rommelig maar
wel relaxed: we krijgen de opdracht onze tent maar ergens neer te zetten en ons aan te melden
als we klaar zijn. 's Avonds legt de ondergaande zon een prachtige
gouden gloed over de deels verlaten wijngaarden aan de overzijde van
de rivier, bovendien nog gespiegeld in het rimpelloze water: een
fantastisch uitzicht.
19
mei / Eichenbühl / € 9 / 26.74 – 15.3
Vanmorgen
besloten we het komende deel van het traject in twee stukken te doen
vanwege de aangekondigde regen.
Een eenvoudig fietsdagje dus, met tijd voor een uitstapje naar het centrum van Miltenburg, deels om boodschappen te doen, deels om het historisch centrum te bekijken. Dat doen we samen met een grote buslading Japanners, wat het maken van foto's tot een oefening in geduld maakt. Maar we hebben ruim de tijd en haasten ons dan ook niet. Hierna slaan we het dal van de Erf in: heel erg mooi en kleinschalig. De camping is bijna verlaten en we moeten iemand bellen die weer iemand belt voor een plaatsje en de sleutel van het sanitairgebouw en het keukentje. Daarin brengen we de middag verder door: buiten stortregent het van een tot elf.
25
mei / Kipfenberg / € 12 / / 86.45 – 15.2
27 mei / Regensburg / € 14 / 54.04 – 14.3
30 mei / Passau / € 14 / 74.91 -15.7
31 mei / Passau / € 14 / –
Wij behoren tot de gelukkigen onder een grote parasol en blijven daar maar zitten tot het weer bijna droog is. De terugweg levert mij weer een strijd op met Google Maps (ik begrijp dat programma gewoon niet) en Katelijne leidt ons terug. We beëindigen de dag in een goed Peruaans restaurant en dansen nog even bij een pop-up concert waarna we thuis direct in slaap vallen, vermoeid van een dag met veel lopen en vol indrukken.
Een eenvoudig fietsdagje dus, met tijd voor een uitstapje naar het centrum van Miltenburg, deels om boodschappen te doen, deels om het historisch centrum te bekijken. Dat doen we samen met een grote buslading Japanners, wat het maken van foto's tot een oefening in geduld maakt. Maar we hebben ruim de tijd en haasten ons dan ook niet. Hierna slaan we het dal van de Erf in: heel erg mooi en kleinschalig. De camping is bijna verlaten en we moeten iemand bellen die weer iemand belt voor een plaatsje en de sleutel van het sanitairgebouw en het keukentje. Daarin brengen we de middag verder door: buiten stortregent het van een tot elf.
20
mei / Bad Mergentheim / € 17 / 58.77 – 13.7
Een
aangenaam ontwaken na de buien van gisteren: ontwaken in een droge
omgeving. Direct na de camping komen we op de Erbtalradweg ("sinds 24
juni 2011" volgens het bordje). Na Hardheim, waar we koffie en koek
tot ons nemen, stijgen we naar het letterlijke hoogtepunt van de dag:
Schweinberg. Wat resulteert in een eindeloze afdaling naar
Tauberbischofsheim waar de Sebastianuskapel me aan mijn gelijknamige
vader herinnert. En dan het Liebliches Taubertal met keurige,
kleurige dorpjes op een hellinkje geplakt, overal dezelfde kerkjes die
ons met hun klokgelui volgen, nog volop bloeiende koolzaadvelden
(eerder waren die overal al uitgebloeid) en hoogstamboomgaarden. We
lunchen op een bankje van een sportacademie (het is weekeinde dus de
scholen zijn gesloten en de campings gevuld). In Laudaweer, weer zo'n romantisch plaatsje, omcirkelen we een standbeeld met figuren uit Tijl
Uilenspegel en is een supermarkt op zaterdagmiddag nog open, zo
vertelt ons een winkeldame terwijl zij haar eigen winkel afsluit.
Als we bij de camping, die ruim buiten de stad is gelegen, aankomen blijkt hier een motorclub zijn 25-jarig bestaan te vieren. Aanvankelijk zijn we wat huiverig maar het wordt een leuk feestje waar het met honderden bikers goed eten, drinken en praten is en waar de Bourbon Bastards prima muziek ten gehore brengen.
Als we bij de camping, die ruim buiten de stad is gelegen, aankomen blijkt hier een motorclub zijn 25-jarig bestaan te vieren. Aanvankelijk zijn we wat huiverig maar het wordt een leuk feestje waar het met honderden bikers goed eten, drinken en praten is en waar de Bourbon Bastards prima muziek ten gehore brengen.
21
mei / Detwang – Rothenburg/ € 18 / 51.18 – 14.1
Na
een rustige nacht op een keurig opgeruimde camping en feestplaats is
de tent drijfnat van de condens: zwaar als bagage dus. Na vertrek
brengen we eerst wat tijd door in Bad Mergentheim: een historisch
centrum met een Deutschen Ordens Museum in het grote Schloss,
waar eertijds de Duitse keizers als gast werden ontvangen. Bijna even
groot is wat verderop Schloss Weikersheim met een grote beeldentuin.
De Romantische Strasse waar we inmiddels op zijn beland is inderdaad erg mooi en romantisch; onder begeleiding van het gebeier van klokken, tsjilpen van krekels en brullen van motoren (iets verder weg) fietsen we van de ene Altstadt naar de andere waarbij we zo'n 12 keer de Tauber kruisen. De weg naar Rothenburg is redelijk stijgend maar goed befietsbaar op steeds vrijliggende fietspaden. Overigens zijn de wegen hier in Beieren beduidend beter dan voorheen. Camping Tauber Idyll (gelegen naast camping Tauber Romantik) ligt direct aan het fietspad en op loopafstand van Rothenburg. Hier wandelen we 's avonds heen: de stad is nu heel stil (toen ik hier eerder was kon ik over de koppen lopen).
Omdat ook de winkels zijn gesloten kan Loeki hier geen magneet scoren maar de stad zelf is magneet genoeg: bijna alle commerciële aankondigingen verkondigen hun boodschap ook in diverse Aziatische talen. In het late avondlicht dwalen we door de romantische straten en over romantische pleinen en drinken een bier op een romantisch plein. Terugkerend op de camping is het hier erg rustig tot midden in de nacht de buurman een half uur met de schuifdeuren van zijn auto gaat smijten. Een pleidooi om kampeerders in dit soort personenauto's bij de kampeerauto's onder te brengen in plaats van tussen de tenten lijkt ons.
De Romantische Strasse waar we inmiddels op zijn beland is inderdaad erg mooi en romantisch; onder begeleiding van het gebeier van klokken, tsjilpen van krekels en brullen van motoren (iets verder weg) fietsen we van de ene Altstadt naar de andere waarbij we zo'n 12 keer de Tauber kruisen. De weg naar Rothenburg is redelijk stijgend maar goed befietsbaar op steeds vrijliggende fietspaden. Overigens zijn de wegen hier in Beieren beduidend beter dan voorheen. Camping Tauber Idyll (gelegen naast camping Tauber Romantik) ligt direct aan het fietspad en op loopafstand van Rothenburg. Hier wandelen we 's avonds heen: de stad is nu heel stil (toen ik hier eerder was kon ik over de koppen lopen).
Omdat ook de winkels zijn gesloten kan Loeki hier geen magneet scoren maar de stad zelf is magneet genoeg: bijna alle commerciële aankondigingen verkondigen hun boodschap ook in diverse Aziatische talen. In het late avondlicht dwalen we door de romantische straten en over romantische pleinen en drinken een bier op een romantisch plein. Terugkerend op de camping is het hier erg rustig tot midden in de nacht de buurman een half uur met de schuifdeuren van zijn auto gaat smijten. Een pleidooi om kampeerders in dit soort personenauto's bij de kampeerauto's onder te brengen in plaats van tussen de tenten lijkt ons.
22
mei / Gunzenhausen / € 16,80 / 61.65 – 14.4
De
wandeling van gisteravond bespaart ons een forse klim: nu kunnen we
onder Rothenburg langs fietsen. Die klim komt later alsnog als we
over het hoogste punt van onze route richting Wenen fietsen: 2,5
kilometer stijgen na een nacht slecht slapen blijkt inspannend. Al
snel verlaten we de Romantische Strasse om bij Leutershausen in het
Altmühltal te belanden. Dat dit ook de geboorteplaats is van Gustav
Weisskopf (die zich in de VS Gustave Whitehead noemde en daar
misschien twee jaar eerder vloog dan de broeders White) wordt ons
hier wel duidelijk gemaakt. Herrieden heeft een mooie waterpoort,
net als later Ornbau waar we inkopen doen. Later het weidse dal, 40 kilometer breed hooiland waarin elke 15 huizen een dorp vormen, rollen we over een mooi fietspad waarboven talloze kwikstaartjes de muggen weg-eten die boven het warme asfalt vliegen. Net als een enkele ooievaar (die niet word gegeten ..), misschien net als wij op weg naar het grote vogelreservaat bij de Altmühlsee nabij de camping.
net als later Ornbau waar we inkopen doen. Later het weidse dal, 40 kilometer breed hooiland waarin elke 15 huizen een dorp vormen, rollen we over een mooi fietspad waarboven talloze kwikstaartjes de muggen weg-eten die boven het warme asfalt vliegen. Net als een enkele ooievaar (die niet word gegeten ..), misschien net als wij op weg naar het grote vogelreservaat bij de Altmühlsee nabij de camping.
23
mei / Weissenburg / € 16 / 35.78 – 13.3
Ontwaakt
met zon op de tent, altijd een prettige gewaarwording. De eerste
plaats die we passeren is Gunzenhausen. Een aardige plaats maar naar
onze smaak minder speciaal dan de gids doet vermoeden: een klassiek
oord zoals bijna alle hier: een marktplein met veel geparkeerde
auto's, een oude kerk, en oude toren en een stadspoort (we worden wat
blasé ben ik bang). We komen de stad binnen over een brug met een
groot aantal heiligenbeelden waar normaal een eenzame Nepomuk
volstaat.De weg die ons naar Ellingen brengt gaat door een gemêleerd,
glooiend akkerbouwgebied waarbij de beide stevige hellingen een
mooi uitzicht verzorgen, in een afwisseling met eindeloos hooiland.
De dorpjes onderweg zijn doodstil, geen levende ziel te bekennen. In Hörlbach blijkt de enige winkel die brood verkoopt al om elf uur gesloten, volgens de verwijzende dame omdat alle brood dan al is verkocht. Hier bekijken we het barokke Schloss en de al even barokke kerk, waar overigens de muur- en plafondschilderingen los beginnen te laten. De wel geopende bakkerij die we later passeren heeft prima koeken: drie hoera's voor Ellingen. Ons einddoel, Weissenburg, is nu nabij. De camping ligt hier aan een klein, heel klein meer, in feite een visvijver van het kasteel en naast een drukke doorgaande weg. Maar het is hier koel, we hebben een mooie plek. In de namiddag doen we boodschappen in het Kaufhof, een enorme winkel over meerdere etages die we bereiken zonder zelfs maar een keer te trappen. En weer: vragen we ons af: waar is hier het bier? Op de terugweg moeten we natuurlijk wel trappen .. Om het Romeins erfdeel ter plekke te bekijken blijven we hier twee nachten.
De dorpjes onderweg zijn doodstil, geen levende ziel te bekennen. In Hörlbach blijkt de enige winkel die brood verkoopt al om elf uur gesloten, volgens de verwijzende dame omdat alle brood dan al is verkocht. Hier bekijken we het barokke Schloss en de al even barokke kerk, waar overigens de muur- en plafondschilderingen los beginnen te laten. De wel geopende bakkerij die we later passeren heeft prima koeken: drie hoera's voor Ellingen. Ons einddoel, Weissenburg, is nu nabij. De camping ligt hier aan een klein, heel klein meer, in feite een visvijver van het kasteel en naast een drukke doorgaande weg. Maar het is hier koel, we hebben een mooie plek. In de namiddag doen we boodschappen in het Kaufhof, een enorme winkel over meerdere etages die we bereiken zonder zelfs maar een keer te trappen. En weer: vragen we ons af: waar is hier het bier? Op de terugweg moeten we natuurlijk wel trappen .. Om het Romeins erfdeel ter plekke te bekijken blijven we hier twee nachten.
24
mei / Weissenburg / € 16 / 5.27 – 13.1
Vandaag
brengen we de hele dag door in Weissenburg, waarbij we door de stad
wandelen en drie musea bezoeken. Als eerste het Limes museum, een goed vorm gegeven overzicht van het leven in de Romeinse provincie
Raetia. Hierna bekijken we het terrein van de eermalige vesting
Birnicia waar de contouren van vesting en gebouwen zijn aangezet en
tenslotte slenteren we naar de uitgebreide, nu overdekte restanten
van de grootste bewaarde thermen van Europa. Indrukwekkend, zowel in
oorspronkelijke aanleg als in de huidige uitstelling. Milieutechnisch misschien wat minder: er werd jaarlijks een voetbalveld aan bomen verstookt. De stad zelf
getuigt van een rijke geschiedenis, al is die soms moeilijk te lezen omdat ook hier elk plein is veranderd in een parkeerplaats wat
overzicht en doorgang belemmert. Weissenburg lijkt in ieder geval nog
steeds welvarend: alle huizen in het centrum staan strak in de lak.
Het weer is wisselend; aan het einde van de middag vertrekt de zon
en blijft ons nog slechts een stevige wind zodat we ons terugtrekken
in de luwte van de tent.
Na
een doorwaakte nacht, weer eens een bevestiging dat met name Duitsers
eindeloos kunnen discussiëren waarbij een persoon voortdurend
belerend aan het woord blijft, wat op een verder stille camping erg
ver doordraagt, beginnen we aan Christi Himmelfahrt/Vaterdag. Op
de camping is daarom iedereen erg druk bezig met de
toebereidingen voor het grote Grillfest. Alle winkels zijn vandaag
gesloten, maar bij een bakker kunnen we toch brood en koeken
verkrijgen.
Vandaag veel stoffige gravelpaden, een beetje Strade Bianchi-achtig. Al snel komen we in het nu smalle, erg mooie, Altmühl Tal. waar we de 12 Apostelen ontmoeten.Op de rivier waarin talrijke rotsen verspreid liggen varen talloze kano's, de velden zijn geurig en kleurig door de talloze bloemen en op elke rotspunt staat een kasteel; een waar genoegen hier te fietsen.
De hele dag zijn groepen onderweg met karren vol bier en muziek en worden we vrolijk begroet. Tijdens de middagpauze lunchen we warm omdat we niet weten waar we deze nacht zullen doorbrengen. Onderweg zijn de meeste aanlegplaatsen voor kano's waar ook plaats is voor tenten vol of hebben geen voorzieningen. Uiteindelijk beëindigen we de dag op onze stoeltjes voor de tent op een grote maar rustige camping.
Vandaag veel stoffige gravelpaden, een beetje Strade Bianchi-achtig. Al snel komen we in het nu smalle, erg mooie, Altmühl Tal. waar we de 12 Apostelen ontmoeten.Op de rivier waarin talrijke rotsen verspreid liggen varen talloze kano's, de velden zijn geurig en kleurig door de talloze bloemen en op elke rotspunt staat een kasteel; een waar genoegen hier te fietsen.
De hele dag zijn groepen onderweg met karren vol bier en muziek en worden we vrolijk begroet. Tijdens de middagpauze lunchen we warm omdat we niet weten waar we deze nacht zullen doorbrengen. Onderweg zijn de meeste aanlegplaatsen voor kano's waar ook plaats is voor tenten vol of hebben geen voorzieningen. Uiteindelijk beëindigen we de dag op onze stoeltjes voor de tent op een grote maar rustige camping.
26
mei / Riedenburg / € 12 / 52.53 – 13.6
Weer
een erg mooie route, het dal wordtsteeds mooier. Al snel
na het verlaten van de camping passeren we de Holzbrücke"Tatzlwurm", een gebogen houten brug over het kanaal, deels
aangelegd als natuurcompensatie voor de aantasting van de omgeving
door alle bouwactiviteiten. Ook blijken
we vandaag weer eens de waterscheiding tussen Donau en Rijn te zijn
overgestoken maar omdat deze highlights niet op de kaart zijn
aangegeven missen we deze gedenktekens nog al eens. We houden halt
in Dietfurt, een plaats met hetzelfde mangel als alle andere kleine
steden: elke vierkante meter is parkeerplaats terwijl het verkeer
zich door de kleine straatjes perst. Jammer, de barokke kerk, het
stadhuis en plein zijn fraai. Onderweg verwonderen we ons over het
feit dat zoveel fietsers blijkbaar geen idee hebben van de route: op
elke kruising staan mensen hun telefoon te raadplegen om te zien
welke kant ze op moeten.
Het halfverharde pad langs het Main-Donau kanaal is prima, al worden fiets en tassen op deze droge wegen grijs van het opstuivend stof; we gaan er maar vanuit dat op termijn een regenbui dat wel zal wegwassen. Nabij Oberhofen is een bewoning uit het IJzeren tijdperk nagebouwd, een verzamelplek voor Nederlandse fietsers. In Riedenburg stoppen we nogmaals waarna we even verderop de tent opzetten op een camping met uitzicht op het kanaal waar we zien hoe passerende schepen de waterruimte bijna volledig vullen.
Het halfverharde pad langs het Main-Donau kanaal is prima, al worden fiets en tassen op deze droge wegen grijs van het opstuivend stof; we gaan er maar vanuit dat op termijn een regenbui dat wel zal wegwassen. Nabij Oberhofen is een bewoning uit het IJzeren tijdperk nagebouwd, een verzamelplek voor Nederlandse fietsers. In Riedenburg stoppen we nogmaals waarna we even verderop de tent opzetten op een camping met uitzicht op het kanaal waar we zien hoe passerende schepen de waterruimte bijna volledig vullen.
27 mei / Regensburg / € 14 / 54.04 – 14.3
Net
als langs de Rijn wordt ons hier de term “Hoge heren” verduidelijkt
doordat op elke rotspunt een burcht is geplant. Al vroeg op pad na
een nacht waarin we strijd leverden met de inwoners van een muizenhol
onder onze tent. Rond negen uur bereiken we de Donau en verandert het
landschap: meer open, maar wel met hier en daar steile rotswanden die
zo nu en dan ook worden beklommen, wat altijd weer kijkers trekt. De
zon blijft schijnen (al 17 dagen) en dat maakt het fietsen erg comfortabel, zeker in vergelijking met vorig jaar. Al om 12 uur
bereiken we de camping van de Regensburger Kano- en Kajakclub wat een
betere locatie is dan de grote AZUR-camping die we kort
hiervoor passeerden: hier staat slechts 1 andere tent. Na een
snelle lunch fietsen we naar het nabijgelegen centrum waar we tickets
kopen voor de trein van Passau naar Wenen (anders zouden we ons te
veel moeten haasten voor onze afspraak daar). Hier zijn geen geen
fietskaartjes te krijgen, dat zal in Passau moet geschieden. En we boeken een stadswandeling met gids
morgen. We dwalen wat door de oude binnenstad: druk, maar mooi met
grote gebouwen, stadstorens en pleinen, waarop nu eens fietsen
geparkeerd staan in plaats van auto's. Weer terug op de camping komt
een vrijwilliger van de Kanoclub het staangeld innen. Dat neemt enige tijd
in beslag, de man heeft geen haast. Hij verwijst ons naar het Volksfest op de
Dultplatz. Dat blijkt een kermis te zijn met een fikse bierhal en
talloze kramen met voornamelijk een groot aanbod voedsel en drank,
bezocht door tallozen,gekleed in Lederhose of Dirndljurk. Al met al
erg leuk vinden we.
28
mei / Regensburg / € 14 / –
Onze
buren zijn vanmorgen al vroeg de tent aan het pakken omdat een
groot deel van Regensburg vandaag van acht tot twee afgezet zal zijn
voor een marathon. Wij zijn wat later en belanden midden in de
festiviteiten: duizenden deelnemers en alom publiek achter
afzettingen. Onze stadstour vertrekt vanaf de Tourist Info en het
duurt even voor we daar zijn. Een prima gids leidt ons door de
historie van wat eens de rijkste stad in Duitsland was: tot 1806 een
zelfstandige stadstaat met daaraan voorafgaand 2000 jaar
geschiedenis.
De stad doet bijna Italiaans aan, deels ook door de stadstorens waarvan er nu nog 16 over zijn. Na de rondleiding zwerven we door de stad en maken een keuze uit het ruime aanbod van koele kerken en gezellige Biergarten; het warme weer noodt niet tot veel anders uit. Uiteindelijk keren we terug naar de camping, waar we intussen gans alleen zijn en nuttigen een maaltijd in de aangrenzende Gaststätte. Als we terugkomen zit de campingbeheerder al op ons te wachten omdat hij denkt dat onze fietsen bij nieuw aangekomen gasten horen. We krijgen nu een rondleiding door de gebouwen van de club en bekijken zijn eigen kano, ook nu weer inclusief een ruim aanbod verhalen.
De stad doet bijna Italiaans aan, deels ook door de stadstorens waarvan er nu nog 16 over zijn. Na de rondleiding zwerven we door de stad en maken een keuze uit het ruime aanbod van koele kerken en gezellige Biergarten; het warme weer noodt niet tot veel anders uit. Uiteindelijk keren we terug naar de camping, waar we intussen gans alleen zijn en nuttigen een maaltijd in de aangrenzende Gaststätte. Als we terugkomen zit de campingbeheerder al op ons te wachten omdat hij denkt dat onze fietsen bij nieuw aangekomen gasten horen. We krijgen nu een rondleiding door de gebouwen van de club en bekijken zijn eigen kano, ook nu weer inclusief een ruim aanbod verhalen.
29
mei / Kleinschwartzach / € 14 / 80.65 – 15.8
Vanmorgen
om 6 uur opgestaan om vervolgens om half acht richting Passau te vertrekken: het is
al warm en de temperatuur zal in de loop van de dag stijgen tot boven
de 30º.
Al snel fietsen we door een nog rustig Regensburg, even later het
Walhalla,
de Tempel Deutscher
Ehren,
passerend. We hebben geen van beiden lust de 100 meter trappen naar deze neoklassieke eretempel te bestijgen om de borstbeelden van beroemdheden uit het Duitse taalgebied (waaronder ook Nederland valt..) te bekijken. We stoppen vandaag eigenlijk alleen als we een bankje in de schaduw passeren of als we een koele kerk kunnen bezichtigen, zoals de Wahlfahrtkirche in Sosau waar het kleed van een klein stenen Mariabeeldje ons aan onze eigen Maria thuis doet denken. In Bogen buigen we ons over een halve watermeloen, misschien wel het beste eten en drinken voor een dag als vandaag, en wat ons onze tocht door de Povlakte in herinnering roept. De alomtegenwoordige mais staat er in ieder geval maar droog bij. In Lohan slaan we een sla-achtig avondmaal in waarna we dra bij Willi's Saustall arriveren, onze camping voor vandaag.
Even later komt ook de Spaanse jongen aan die we vandaag al enige malen hebben gezien en die moet communiceren via Google translate. Zwijnen zijn hier niet maar over de dijk passeert een fikse kudde schapen.
passerend. We hebben geen van beiden lust de 100 meter trappen naar deze neoklassieke eretempel te bestijgen om de borstbeelden van beroemdheden uit het Duitse taalgebied (waaronder ook Nederland valt..) te bekijken. We stoppen vandaag eigenlijk alleen als we een bankje in de schaduw passeren of als we een koele kerk kunnen bezichtigen, zoals de Wahlfahrtkirche in Sosau waar het kleed van een klein stenen Mariabeeldje ons aan onze eigen Maria thuis doet denken. In Bogen buigen we ons over een halve watermeloen, misschien wel het beste eten en drinken voor een dag als vandaag, en wat ons onze tocht door de Povlakte in herinnering roept. De alomtegenwoordige mais staat er in ieder geval maar droog bij. In Lohan slaan we een sla-achtig avondmaal in waarna we dra bij Willi's Saustall arriveren, onze camping voor vandaag.
Even later komt ook de Spaanse jongen aan die we vandaag al enige malen hebben gezien en die moet communiceren via Google translate. Zwijnen zijn hier niet maar over de dijk passeert een fikse kudde schapen.
30 mei / Passau / € 14 / 74.91 -15.7
Vandaag
geen bijzondere fietsdag: het eerste stuk is nog aardig maar na
Deggendorf, waar veel verkeer bij elkaar komt en waar we verdwalen op
een industrieterrein is het meer een strijd tegen de warmte om dit
deel van de route af te maken. In Niederalteich bezien we nog een
barokke kerk vol beschilderingen en andere een met edelstenen aangekleed geraamte om even later in een Fischerstube
te lunchen. De kokkin heeft hier nogal last van de warmte, hetgeen de
maaltijd niet ten goede komt. Omdat we tijdig zijn vertrokken arriveren we
ook vroeg in Passau. Als we langs het station komen kopen we
kaartjes zodat onze fietsen ook naar Wenen mogen treinen. Onze tent
biedt vandaag uitzicht op de Ilz.
Na de boodschappen zijgen we neer op een terras waar we leren tellen: op het bierviltje van de lokale Löwenbrouwerij staan: Drie Flüsse (Donau, Inn en Ilz), 2 Löwen (van de brouwerij und 1 Bier (alleen pilsener blijkbaar). Het blijft warm wat 's avonds resulteert in een stevig onweer met veel regen.
Na de boodschappen zijgen we neer op een terras waar we leren tellen: op het bierviltje van de lokale Löwenbrouwerij staan: Drie Flüsse (Donau, Inn en Ilz), 2 Löwen (van de brouwerij und 1 Bier (alleen pilsener blijkbaar). Het blijft warm wat 's avonds resulteert in een stevig onweer met veel regen.
31 mei / Passau / € 14 / –
Als
wij rond 8 uur opstaan zijn alle medekampeerders bijna of helemaal
weg. Wij ontbijten uitgebreid en wandelen daarna naar de stad voor
een rondleiding. Hiervoor brengen we nog een bezoek aan de dom en
kopen kaartjes voor het orgelconcert na afloop. We worden weer prima
gegidst door een fascinerende stad.
Met name zijn we verbaasd over de hoogte die het water van de drie rivieren bij overstromingen kan bereiken, met als grootste ramp het hoog water van 2013 waarbij zelfs de eerste verdieping van de huizen aan de kade niet droog bleven. Het verhaal over de eerste mis van de nieuwe bisschop, een mooie man, waardoor/waarbij de kerk uitpuilde van met name vrouwelijke bezoekers, levert hilariteit op in de groep: de hosties voor de communie waren op een gegeven moment op, waarna de bisschop zegende door handoplegging. Dit leverde een hernieuwde run op de man op welke uiteindelijk door een oudere collega moest worden afgebroken. Na het concert een prima lunch bij een Vietnamees restaurant en een vergeefs wachten op de pendelbus zodat we uiteindelijk zelf naar boven lopen naar de Veste Oberhaus. Vanaf hier ontvouwt zich een prachtig panorama van de stad en de omgeving.
Terug op de camping doen we een handwasje (de werking van wasmachine is ons een raadsel) en merken dat ik ergens een dag heb verteld alvorens onze trein zal vertrekken zodat ons verblijf in Passau en dag langer duur dan we dachten. Wat ons beter lijkt dan een dag te kort, wat ons ook wel eens is overkomen …
Met name zijn we verbaasd over de hoogte die het water van de drie rivieren bij overstromingen kan bereiken, met als grootste ramp het hoog water van 2013 waarbij zelfs de eerste verdieping van de huizen aan de kade niet droog bleven. Het verhaal over de eerste mis van de nieuwe bisschop, een mooie man, waardoor/waarbij de kerk uitpuilde van met name vrouwelijke bezoekers, levert hilariteit op in de groep: de hosties voor de communie waren op een gegeven moment op, waarna de bisschop zegende door handoplegging. Dit leverde een hernieuwde run op de man op welke uiteindelijk door een oudere collega moest worden afgebroken. Na het concert een prima lunch bij een Vietnamees restaurant en een vergeefs wachten op de pendelbus zodat we uiteindelijk zelf naar boven lopen naar de Veste Oberhaus. Vanaf hier ontvouwt zich een prachtig panorama van de stad en de omgeving.
Terug op de camping doen we een handwasje (de werking van wasmachine is ons een raadsel) en merken dat ik ergens een dag heb verteld alvorens onze trein zal vertrekken zodat ons verblijf in Passau en dag langer duur dan we dachten. Wat ons beter lijkt dan een dag te kort, wat ons ook wel eens is overkomen …
1
juni / Passau / € 14 / 6.91 – 14.3
Daarom
een luie dag: we slapen uit, lezen wat, wandelen wat en gaan aan het
einde van de middag naar het centrum om wat rond te fietsen (ik wil
graag het samenkomen van de rivieren vanaf de overzijde van het water
bekijken), een Biergarten bezoeken (de keuze is ook hier aangenaam
ruim), nogmaals eten in het restaurant waar we gisteren ook waren
zodat we pas terugkeren bij de tent als het donker is.
2
juni / Wenen / 26.7 – 10
We
staan laat op, we hoeven ons niet te haasten om ruim op tijd op station
Passau te arriveren. Het eerste deel van de reis gaat prima, met ruim
plaats voor fiets en bagage. Bij de overstap in Linz gaat het fout.
De trein waarmee we verder moeten loopt steeds meer vertraging op en wordt regelmatig aangekondigd op een ander spoor. Lastig, omdat de fietsenwagon achteraan hangt en de liften helemaal vooraan op de lange perrons zijn gepositioneerd. Als de trein eenmaal arriveert blijkt er een schoolklas met 25 kinderen en heel veel koffers alle bagageruimte te hebben opgevuld. Bovendien zijn de fietsenplaatsen ingenomen door twee Engelse fietsers die hun e-bikes met bagage en al hebben opgehangen en zo alle rekken benutten. We kunnen geen kant op en onze fietsen staan derhalve zo wankel los in het gangpad dat ik ze de hele rit moet vasthouden. Dat levert de nodige problemen opl bij tussenstations waar ook de Engelsen hun bikes nog uitladen. En dat alles terwijl de conducteur met zo kort mogelijke tussenstops poogt de verloren tijd in te halen. Dat gebeurt ook in Wenen waar wij fietsen en bagage tegen de binnenstromende nieuwe reizigers in en tussen de schoolklas door naar buiten proberen te krijgen. Dat lukt ons op het nippertje maar Loeki's helm blijft achter en reist door naar Boedapest. Jammer, want die was net nieuw. Wenen blijkt gelukkig een prima stad om te fietsen en door het indrukwekkende centrum rijden we naar ons appartement.
Dat blijkt ruim bemeten en goed en volledig ingericht en we zijn blij er na deze enerverende dag te kunnen belanden. Ons avondmaal gebruiken we aan de overzijde waar we eerder vriendelijk werden genood plaats te nemen tijdens het wachten op de eigenaresse die ons de sleutel moet overhandigen.
De trein waarmee we verder moeten loopt steeds meer vertraging op en wordt regelmatig aangekondigd op een ander spoor. Lastig, omdat de fietsenwagon achteraan hangt en de liften helemaal vooraan op de lange perrons zijn gepositioneerd. Als de trein eenmaal arriveert blijkt er een schoolklas met 25 kinderen en heel veel koffers alle bagageruimte te hebben opgevuld. Bovendien zijn de fietsenplaatsen ingenomen door twee Engelse fietsers die hun e-bikes met bagage en al hebben opgehangen en zo alle rekken benutten. We kunnen geen kant op en onze fietsen staan derhalve zo wankel los in het gangpad dat ik ze de hele rit moet vasthouden. Dat levert de nodige problemen opl bij tussenstations waar ook de Engelsen hun bikes nog uitladen. En dat alles terwijl de conducteur met zo kort mogelijke tussenstops poogt de verloren tijd in te halen. Dat gebeurt ook in Wenen waar wij fietsen en bagage tegen de binnenstromende nieuwe reizigers in en tussen de schoolklas door naar buiten proberen te krijgen. Dat lukt ons op het nippertje maar Loeki's helm blijft achter en reist door naar Boedapest. Jammer, want die was net nieuw. Wenen blijkt gelukkig een prima stad om te fietsen en door het indrukwekkende centrum rijden we naar ons appartement.
Dat blijkt ruim bemeten en goed en volledig ingericht en we zijn blij er na deze enerverende dag te kunnen belanden. Ons avondmaal gebruiken we aan de overzijde waar we eerder vriendelijk werden genood plaats te nemen tijdens het wachten op de eigenaresse die ons de sleutel moet overhandigen.
3
juni / Wenen / –
Het
was even wennen na onze tent-overnachtingen maar we slapen goed in
een echt bed. We wachten op Katelijne die we rond half elf zien
opduiken uit de nabijgelegen metro-uitgang waarna wij ontbijten en
zij de lunch gebruikt (ze heeft al een halve dag achter de rug).
Voldaan zwerven we wat door de stad, ons verbazend over het formaat
van de gebouwen en de drukte; een fikse afwisseling met wat we de
afgelopen tijd zagen.
De rozen in Volksgarten bij de Theseus tempel
staan volledig in bloei en er wordt heftig gefotografeerd; op het
terras onder de bomen staan overal borden waarop het publiek wordt
gewaarschuwd voor vogels die tafels onderpoepen; het resultaat zie we
even later aan de tafel naast ons. We lopen door tot aan het
Donau-strand, onderweg de bekende highlights tot ons nemend. Terwijl we daar zitten wordt de lucht inktzwart en
barst een enorme regenbui los.Wij behoren tot de gelukkigen onder een grote parasol en blijven daar maar zitten tot het weer bijna droog is. De terugweg levert mij weer een strijd op met Google Maps (ik begrijp dat programma gewoon niet) en Katelijne leidt ons terug. We beëindigen de dag in een goed Peruaans restaurant en dansen nog even bij een pop-up concert waarna we thuis direct in slaap vallen, vermoeid van een dag met veel lopen en vol indrukken.
4
juni / Wenen / –
We
lopen vandaag weer wat af. Eerst naar het Secessionsgebäude, waarvan
ik in ieder geval de koepel wel eens in het echt wilde zien (de
tentoonstelling binnen is minder interessant vinden we) en daarna
via de Karlskirche, waar in het middenschip een trap en lift zijn
geplaatst, wat een uiterst chaotisch beeld oplevert, naar het
Belvedère. Dat blijkt nog een flink stuk lopen te zijn. We beperken
ons hier tot het wandelen in de tuin, waarin met name het sprekende
huis veel bekijks trekt. Het Prater, een park van 4x1 km, is onze
volgende bestemming. Op de kop van het park is een permanente kermis
met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt het reuzenrad. Omdat we
Wenen ook wel uit de hoogte willen bezien doen we een rondje; het
uitzicht is inderdaad prima: het is helder weer en we hebben de stad
aan onze voeten.
Dan door naar het Hundertwasserhaus. Het maakt indruk maar is wel toe aan een nieuw verfje. Op de ansichtkaarten zien we hoe helder de kleuren eens waren. Geweldig is ook het Hundertwasser Village, een grote souvenirshop in dezelfde stijl. De middagregen stuurt ons een terras op met uitzicht op de talloze toeristen waarvan het grootse deel selfies maakt met het hotel als achtergrond, vanzelfsprekend na eerst haar en kleding te hebben gladgeplooid. Eenmaal weer in het appartement is het tijd voor de toegezegde nasi waarvoor we al wekenlang de ingrediënten hebben meegedragen.
Dan door naar het Hundertwasserhaus. Het maakt indruk maar is wel toe aan een nieuw verfje. Op de ansichtkaarten zien we hoe helder de kleuren eens waren. Geweldig is ook het Hundertwasser Village, een grote souvenirshop in dezelfde stijl. De middagregen stuurt ons een terras op met uitzicht op de talloze toeristen waarvan het grootse deel selfies maakt met het hotel als achtergrond, vanzelfsprekend na eerst haar en kleding te hebben gladgeplooid. Eenmaal weer in het appartement is het tijd voor de toegezegde nasi waarvoor we al wekenlang de ingrediënten hebben meegedragen.
5
juni / Wenen / –
Vandaag
hebben we maar één doel: Schloss Schönbrunn. Als we daar om half
tien arriveren blijkt dat we echt niet de enige bezoekers zijn. De toegang is echter goed geregeld en zo staan we
binnen een kwartier binnen in een slot met 1400 kamers, die we
gelukkig niet allemaal hoeven te betreden. Kort samengevat: veel
weelde in het Habsburger imperium. Na de binnenzijde de buitenkant:
het grote, symmetrische park. We slenteren door de lanen langs een
van de fonteinen naar de Gloriette, een soort triomfboog aan het
einde van het park vanaf waar we een magnifiek uitzicht over het park
en slot hebben. Duidelijk is ook dat de totale oppervlakte zo groot is dat
de duizenden bezoekers elkaar niet in de weg lopen. De dierentuin is
het derde onderdeel van Schönbrunn, waar we veel plezier beleven aan
de panda's (net als talloze andere bezoekers overigens)
maar minder van de warme lunch die na lang wachten lauw wordt uitgeserveerd. Vanwege de warmte zijn de meeste dieren nogal inert, maar dat zijn wij ook. Aan het einde van de dag nemen we afscheid van Katelijne die weer naar huis vliegt en wij pakken onze tassen en bespreken de aangepaste route. Mijn oorspronkelijk idee om een fiks stuk de Balkan in te fietsen was te ambitieus en we fietsen nu van hieruit rechtstreeks naar Praag.
maar minder van de warme lunch die na lang wachten lauw wordt uitgeserveerd. Vanwege de warmte zijn de meeste dieren nogal inert, maar dat zijn wij ook. Aan het einde van de dag nemen we afscheid van Katelijne die weer naar huis vliegt en wij pakken onze tassen en bespreken de aangepaste route. Mijn oorspronkelijk idee om een fiks stuk de Balkan in te fietsen was te ambitieus en we fietsen nu van hieruit rechtstreeks naar Praag.