Na het succes van vorig jaar dachten we dat "De Rode Jasjes" wel naar het buitenland zou mogen. Dat werd dus Vlaanderen. Treinend naar Maastricht en dan naar Tongeren. Onderweg, zeer tot genoegen van Marc, de Commanderij van de Duitse Orde in Alden Biesen bezichtigend. En in de namiddag de voormalige gevangenis in Tongeren, waar trouwfoto's werden gemaakt in een cel. De eigenaresse van het B&B verwees ons naar een restaurant waar we niet echt voldaan vandaan kwamen en 's avonds zagen we het songfestival dat gewonnen werd door de lelijkste groep.
Brouwerij Kerkom lijkt onze laatste droge stop. Nabij Leuven, waar brouwerij Domus gesloten blijkt, vinden we een volkomen verlaten, volledig functionerende camping waar blijkt dat de tent van Marc niet waterdicht is. Hij slaapt de volgende dag overdekt.
Onder Brussel door het Zoniënwoud, een bos met geasfalteerde fietspaden, naar Beersel. Hier blijkt het restaurant van de 3 Fonteinen gesloten, maar als we rond 21.30 uur de brouwerij passeren worden we genood voor een korte rondleiding met proeverij en demonstratie vaten reinigen. Overnachting hier vanzelfsprekend bij De Ware Vrienden Der Verre Drachten, waar zondagmorgen de duiven in hun manden vriendelijk koeren.
Via Geraardsbergen, waar na de mattetaarten 2 jonge helden De Muur bedwingen, op weg naar Oudenaarde. Op de camping hier, net als overigens bij de vorige, staat het water net onder de bovenzijde van het gras. Niet tot ieders genoegen. Maar het Centrum Ronde van Vlaanderen doet veel leed vergeten.
De volgende dag gaat de standaard regen over in stortbuien. Als we in Rimeir aankomen horen we buiten onze gastheer al bulderen van de lach bij het zien van zijn natte gasten. Onze tenten komen derhalve niet in de tuin te staan maar in de garage te hangen. En ook wij worden gedroogd en verzorgd.
Op retourroute lijkt het weer te beteren. Op onze vaste aanlegplaats in Viersem, waar het water nog immer bruin uit de kraan komt, krijgen we onze laatste bui. Waarna we zonnig, via brouwerij De Roos in Hilvarenbeek, weer in 's-Hertogenbosch terugkeren. En op het terras van De Deugniet halen we nog rijkelijk herinneringen terug aan de hellingen van de Vlaamse Ardennen en de, al dan niet oude, kastelen. Want daar gingen we uiteindelijk voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten