Rondje langs Europese rivieren: (1) Langs de Limes

Van mei tot en met juli 2017 fietsten wij grofweg langs Rijn, Main, Donau, Spree en Weser. Hier een verslag van het eerste deel, langs de grenzen van het Romeinse Rijk, de Limes, tot aan Passau en daarna per trein naar Wenen.

10 mei / Groesbeek / € 15 / 69.09 – 14.9

De dag beginnen we met een gezamenlijk ontbijt met Marcel en An die gisteren mijn kabouters na een lange logeerpartij in vijf kratten weer thuis brachten. Waar ik ze moet laten zie we over een paar maanden wel... Na het afscheid vertrekken we rond half elf, na eerst nog het huis ontdaan te hebben van alle zaken die niet minimaal drie maanden goed blijven. We treffen het met het weer: de eerste mooie dag sinds tijden, de hele dag zon en een aangename temperatuur. Dit is duidelijk het beste reisseizoen: de wegen zijn nog rustig en de bomen beginnen aarzelend hun bladeren bijna transparant nog te ontvouwen; wat een verschillende tinten groen worden ons aangeboden. De route van vandaag is ons grotendeels bekend, met bos en boomomzoomde wegen tot aan de camping (Bij de Bruuk) in Groesbeek waar we het Reichswald bijna kunnen aanraken. Een aangename camping. Het is wel duidelijk dat we dit jaar nog niet veel hebben gefietst: we stoppen vaak en het fietstempo ligt niet hoog. Avaghon rules, but very slowly

11 mei / Labbeck / € 15 / 59.38 – 12.9

Na het ontbijt (jammer dat in de overblijfruimte, waar te weinig licht is om 's avonds te kunnen lezen, een waterkoker ontbreekt) fietsen we al heuvelend en keuvelend over halfverharde paden richting Kleef.

Erg mooi met het zonlicht door de jonge beukenbladeren. In Kleef kopen we ons dagelijks brood na eerst op de top van de Klever Berg onder aan de Aussichtsturm een cola te hebben gedronken. Het aanbod om de toren te bestijgen slaan we maar af. Daarna naar Schloss Moyland, volgens de beschrijving het mooiste neogotische kasteel van het Rijnland, gelegen in een fraai park met kunst (beelden) en een kruidentuin, wat we allemaal bekijken terwijl onze beladen fietsen veilig achter de kassa binnen mogen staan. Hierna fietsen we door Kalkar, een aardige plaats met een mooi centrum.  Intussen passeren we de bedevaartplaatsen Hanselaer en Marienbaum, het centrum van de Jacobsroute in deze regio De kerk in de laatste plaats is overigens langdurig gesloten wegens brandschade. In afwijking van de beschrijving van de Limesroute dalen we via een voormalige spoorweg af naar Xanten waar het Romeins museum al van verre zichtbaar is.

Hier is het plots druk. Eenmaal op de camping begint het te regenen zodra de tent is opgezet en ingericht, een uitnodiging om onze salade dan ook maar binnen te nuttigen. De camping,volledig omgeven door bomen en struiken, is een waar vogelparadijs. 

12 mei / Langst-Kierst / € 20,90 / 73.98 – 14.1

Gisteravond een fikse regen met onweer, nu blijft het tot aan de middag bewolkt zodat we ontbijten op het overdekt terras van het café. Het eerste deel van de route leidt ons door een moerasachtig bos, erg mooi, beter dan de wat saaie akkerbouwgebieden later. Het wegdek waarop we fietsen is of volkomen vlak of volkomen hobbelig. Rond het middaguur zien we bij Moers eindelijk de Rijn, waarvan we gebruik maken door hier ons middagbrood met uitzicht te eten. Als we verder gaan worden we overvallen door een echte kletterbui. Na even schuilen besluiten we onze regenbroek aan te trekken, die vijf minuten later weer uitgaat, wat zich 10 minuten later herhaalt . De route door Duisburg bevat verrassend veel groen. Weinig bezienswaardigheden vandaag, met een uitzondering voor mensen die van industrie houden; daarvan is hier een ruim aanbod.

De eerste camping die we bezoeken blijkt een tennispark te zijn maar uiteindelijk belanden we op camping Meerbusch, direct naast de Rheinfähre 21, voorzien van een terras waar de zon ons aangenaam verwarmt en waar we genieten van de Rijn, de grote schepen, bier en schnitzel. Aan de overzijde van de Rijn, waar de klok regelmatig klept, zien we vliegtuigen klimmen. Zo 'n avond glijdt wel voorbij.

13 mei / Rodenkirchen / € 19,80 / 71.54 – 14.7

Vandaag, op een rustige trip langs de Rijn, merken we duidelijk dat het weekeinde is begonnen: na de leegte van de afgelopen dagen zijn er hier nu veel fietsers en wandelaars en het lijkt een nationale hondenuitlaatdag.

Opvallend is dat hier bijna iedereen door de niet afgezette uiterwaarden en aanpalende weilanden wandelt. Na Neuss, waar we te voet door het centrum gaan omdat hier een markt is met heel veel kramen van allerlei gehandicaptenorganisaties, dit waarschijnlijk in verband met verkiezingen morgen, is het in Keulen plots druk. We hebben ruim de tijd om de langsparaderende mensenmassa's te bekijken als we eindeloos op onze cola's moeten wachten: “Der Chef” heeft aan de kassa alle bestellingen gewist, wat me even doet denken aan de berichten op het forum van De Wereldfietser een tijd geleden. Maar ook hier komt alles goed. Op de camping moeten we even later zelf een standplaats voor onze tent zoeken, misschien omdat de beheerders er zelf geen idee van hebben of er nog wel plaats is. Maar we hebben geluk en vinden nog een ruime, zonnige plek.

Bovendien is er een overdekte eetkeuken waar we graag gebruik van maken. Niet echt een rustige camping overigens: een partyboot met oerend harde discomuziek, campers die na 11 uur nog een plaatsje zoeken en daarna met klapperende deuren en loeiende verwarmingsuitlaten de nacht proberen door te komen zorgen voor de nodige verstrooiing.

14 mei / Remagen / € 19 / 59.4 – 14.9

Na een ontbijt in de zon begeven we ons op weg en bevinden ons al snel op een weg die voornamelijk bestaat uit door boomwortels opgedrukte paden. En daarna fietsen we langs buizen, afsluiters en nog meer buizen. Vanaf Bonn blijven we het fietspad langs de Rijn volgen en zwermen niet meer uit: we schieten niet echt op en uiteindelijk moeten we tijdig voor onze afspraak met Katelijne in Wenen zijn. Onderweg, bij Königswinter, een blik op de Drachenfels. Zo dicht bij huis eigenlijk en we hebben geen van beiden die ruïne ooit gezien. Opvallend: zowel vandaag als op eerdere dagen: alle dalende wegen eindigen in een hek, een (vaak krappe) haakse bocht of op een voorrangsweg. En wij vinden dat niet eerlijk!  Na de fameuze brug (de enige brug over de Rijn die in 1945 onbeschadigd in Amerikaanse handen kwam en zo zwaar werd belast dat hij enige dagen daarna alsnog instortte) en het historisch stadscentrum te hebben bekeken en gefotografeerd stoppen we vandaag in Remagen.

Koblenz is ons net een brug te ver. Op de camping zijn zo weinig kampeerders, uitsluitend Nederlandse fietsers, dat de kiosk al om vier uur gesloten is. Gelukkig biedt het restaurant 's avonds uitkomst.

15 mei / Koblenz / € 24 / 55.07 – 14.0

Nevel bij het opstaan, al dra omslaand in zon. De route naar Koblenz is rustig, al lijkt het erop dat de titel van dit hoofdstuk wel zal kunnen worden “Hobbelen naar Wenen”. Ik zit wat ongemakkelijk op mijn zadel en dat is op deze ondergrond niet zo plezierig. De aangeleverde GPS-track moet hier en daar worden gecorrigeerd zonder dat dit echte problemen oplevert. In Koblenz worden we op de camping duidelijk op een trekkersplaats gezet: meer grind en grond dan gras. Maar wel onder een stalen staketsel met een lap zeil erboven (we zijn vroeg dus er valt nog iets te kiezen). De dagprijs is hoog, maar ze durven hier ook nog € 4 te vragen voor 24 uur WiFi. Dat sla ik maar af. Voor we de stad in fietsen bezoeken we alvast de zeer nabijgelegen supermarkt en daarna het Deutsches Eck, een nogal megalomaan monument ter herdenking van de Duitse eenheid onder Wilhelm I, op het punt waar Rijn en Moezel tezamen komen; ik was hier bijna 60 jaar geleden met mijn vader en dit monster is immer in mijn geheugen blijven hangen. De historische Altstadt (gerenoveerd en gerestaureerd na 1945) noodt tot rondslenteren.

Terug bij de tent verorberen we Kartoffelsalat en worstjes met uitzicht op de, na Gibraltar, grootste citadel van Europa, wel enigszins schuilgaand achter de rijen campers die wel aan de oever mogen staan.

16 mei / Bingen / € 12 / 78.49 – 15,3

Al bijna direct na vertrek glijdt Loeki uit op een modderig bospad. Behoudens enkele schaafwonden en een vuil shirt geen schade, maar wel geschrokken. In Boppard gaan we de kerk van Sint Severus binnen om de fraaie muur- en plafondschilderingen en Romeinse grafstenen te bekijken. Ter afwisseling is de weg vandaag bijna vlak, al moeten we daarvoor, gelukkig wel op een afgescheiden fietspad, het grootste deel van de dag langs een autoweg fietsen. Omdat de zon flink schijnt en er geen schaduw voorhanden is bakt dat wel lekker door.

Kort voor we bij de Lorelei aankomen hebben we het met elkaar over Brat- en Backwurst; vrijwel direct na deze conversatie passeren we een kiosk met schaduw en bankjes: de klassieke lunch is snel toebereid. De Lorelei zelf is nogal indrukwekkend: een smalle kronkel in de Rijn waar het scheepvaartverkeer door een soort verkeerslichten wordt geregeld. Helaas passeren we op de verkeerde oever: wel een mooi zicht maar we kunnen niet omhoog voor het uitzicht noch kunnen we het Lorelei-beeld aan de voet van de heuvel bekijken. Rond half vier zetten we onze tent op en ik ga nog wat boodschappen doen.;

tot mijn verbazing zie ik wel frisdrank en wijn maar geen bier in de schappen: dat blijkt een verdieping lager te staan. We kunnen buiten ons potje koken, lezen nog wat en gaan tijdig slapen, tevreden over een aangename dag waarop we meer fietsers zagen dan alle dagen tevoren bijeen. En we staan naast een zusje van onze eerste tent: een dwarsslapertje van ESVO.

17 mei / Offenbach (Frankfurt) / € 21 / 83.52 – 15.0

Vandaag splist onze route zich af van die naar Rome: deze volgt de Rijn en wij gaan langs de Main verder, van bier naar wijn. Het eerste deel van de dag fietsen we door een natuurgebied waarbij we blij zijn dat de modderige weg niet bij-geregend is; hierna neemt de zon in kracht toe. De zoektocht naar dagelijks brood voert ons het binnenland in in een afwisselende tocht over dijken en langs rivieren. We passeren de enige Königin Victoriaberg ter wereld, een wijnberg waarvan de eigenaar zijn herinnering aan het bezoek van de Engelse koningin wilde bewaren. Mainz blijkt erg druk en er wordt stevig gebouwd; we blijven er niet lang hangen maar fietsen door steeds nieuwe natuurgebieden verder. De skyline van Frankfurt maakt indruk, net als de drukte op de grasvelden langs het water. Door de warmte verliezen alle wilgen pluisjes, zodat het hier en daar lijkt te sneeuwen, onze vochtige huid (het is 30º) beplakt raakt en de velden compleet wit zijn. Op de camping, we zijn nu over de helft van de afstand naar Regensburg, lijkt de tijd lang te hebben stilgestaan, maar het trio water, bier en schnitzel voldoet weer prima.

18 mei / Wörth a.M / € 11 / 72.93 – 15,9

De toegewezen plaats van de tent tegenover het terras zorgt ervoor dat we later slapen dan normaal. De kleinere plaatsjes langs de Main zoals Steinheim en Seligenstadt hebben vaak een aardig centrum met vakwerkhuizen en pleintjes. Aschaffenburg is veel groter maar hier zien we Schloss Johannisburg alleen in het voorbij fietsen: er is onweer op komst en we willen daarom tijdig de tent hebben opgezet. Bovendien vind ik het ook lastig om te bepalen wat ik wel wil zien en wat eventueel niet; het liefst zag ik alles maar dan komen we nooit vooruit … Hierna blijven we langs de Main rijden, op over het algemeen redelijk goede fietspaden. Twaalf kilometer voor de camping drinken we een cola onder een grote parasol om in een heftige regenbui droog te blijven. De camping, Mainaue, is wat rommelig maar wel relaxed: we krijgen de opdracht onze tent maar ergens neer te zetten en ons aan te melden als we klaar zijn. 's Avonds legt de ondergaande zon een prachtige gouden gloed over de deels verlaten wijngaarden aan de overzijde van de rivier, bovendien nog gespiegeld in het rimpelloze water: een fantastisch uitzicht.

19 mei / Eichenbühl / € 9 / 26.74 – 15.3

Vanmorgen besloten we het komende deel van het traject in twee stukken te doen vanwege de aangekondigde regen.

Een eenvoudig fietsdagje dus, met tijd voor een uitstapje naar het centrum van Miltenburg, deels om boodschappen te doen, deels om het historisch centrum te bekijken. Dat doen we samen met een grote buslading Japanners, wat het maken van foto's tot een oefening in geduld maakt. Maar we hebben ruim de tijd en haasten ons dan ook niet. Hierna slaan we het dal van de Erf in: heel erg mooi en kleinschalig. De camping is bijna verlaten en we moeten iemand bellen die weer iemand belt voor een plaatsje en de sleutel van het sanitairgebouw en het keukentje. Daarin brengen we de middag verder door: buiten stortregent het van een tot elf.

20 mei / Bad Mergentheim / € 17 / 58.77 – 13.7

Een aangenaam ontwaken na de buien van gisteren: ontwaken in een droge omgeving. Direct na de camping komen we op de Erbtalradweg ("sinds 24 juni 2011" volgens het bordje). Na Hardheim, waar we koffie en koek tot ons nemen, stijgen we naar het letterlijke hoogtepunt van de dag: Schweinberg. Wat resulteert in een eindeloze afdaling naar Tauberbischofsheim waar de Sebastianuskapel me aan mijn gelijknamige vader herinnert. En dan het Liebliches Taubertal met keurige, kleurige dorpjes op een hellinkje geplakt, overal dezelfde kerkjes die ons met hun klokgelui volgen, nog volop bloeiende koolzaadvelden (eerder waren die overal al uitgebloeid) en hoogstamboomgaarden. We lunchen op een bankje van een sportacademie (het is weekeinde dus de scholen zijn gesloten en de campings gevuld). In Laudaweer, weer zo'n romantisch plaatsje, omcirkelen we een standbeeld met figuren uit Tijl Uilenspegel en is een supermarkt op zaterdagmiddag nog open, zo vertelt ons een winkeldame terwijl zij haar eigen winkel afsluit.

Als we bij de camping, die ruim buiten de stad is gelegen, aankomen blijkt hier een motorclub zijn 25-jarig bestaan te vieren. Aanvankelijk zijn we wat huiverig maar het wordt een leuk feestje waar het met honderden bikers goed eten, drinken en praten is en waar de Bourbon Bastards prima muziek ten gehore brengen.

21 mei / Detwang – Rothenburg/ € 18 / 51.18 – 14.1

Na een rustige nacht op een keurig opgeruimde camping en feestplaats is de tent drijfnat van de condens: zwaar als bagage dus. Na vertrek brengen we eerst wat tijd door in Bad Mergentheim: een historisch centrum met een Deutschen Ordens Museum in het grote Schloss, waar eertijds de Duitse keizers als gast werden ontvangen. Bijna even groot is wat verderop Schloss Weikersheim met een grote beeldentuin.

De Romantische Strasse waar we inmiddels op zijn beland is inderdaad erg mooi en romantisch; onder begeleiding van het gebeier van klokken, tsjilpen van krekels en brullen van motoren (iets verder weg) fietsen we van de ene Altstadt naar de andere waarbij we zo'n 12 keer de Tauber kruisen. De weg naar Rothenburg is redelijk stijgend maar goed befietsbaar op steeds vrijliggende fietspaden. Overigens zijn de wegen hier in Beieren beduidend beter dan voorheen. Camping Tauber Idyll (gelegen naast camping Tauber Romantik) ligt direct aan het fietspad en op loopafstand van Rothenburg. Hier wandelen we 's avonds heen: de stad is nu heel stil (toen ik hier eerder was kon ik over de koppen lopen).

Omdat ook de winkels zijn gesloten kan Loeki hier geen magneet scoren maar de stad zelf is magneet genoeg: bijna alle commerciële aankondigingen verkondigen hun boodschap ook in diverse Aziatische talen. In het late avondlicht dwalen we door de romantische straten en over romantische pleinen en drinken een bier op een romantisch plein. Terugkerend op de camping is het hier erg rustig tot midden in de nacht de buurman een half uur met de schuifdeuren van zijn auto gaat smijten. Een pleidooi om kampeerders in dit soort personenauto's bij de kampeerauto's onder te brengen in plaats van tussen de tenten lijkt ons.

22 mei / Gunzenhausen / € 16,80 / 61.65 – 14.4

De wandeling van gisteravond bespaart ons een forse klim: nu kunnen we onder Rothenburg langs fietsen. Die klim komt later alsnog als we over het hoogste punt van onze route richting Wenen fietsen: 2,5 kilometer stijgen na een nacht slecht slapen blijkt inspannend. Al snel verlaten we de Romantische Strasse om bij Leutershausen in het Altmühltal te belanden. Dat dit ook de geboorteplaats is van Gustav Weisskopf (die zich in de VS Gustave Whitehead noemde en daar misschien twee jaar eerder vloog dan de broeders White) wordt ons hier wel duidelijk gemaakt. Herrieden heeft een mooie waterpoort,

net als later Ornbau waar we inkopen doen. Later het weidse dal, 40 kilometer breed hooiland waarin elke 15 huizen een dorp vormen, rollen we over een mooi fietspad waarboven talloze kwikstaartjes de muggen weg-eten die boven het warme asfalt vliegen. Net als een enkele ooievaar (die niet word gegeten ..), misschien net als wij op weg naar het grote vogelreservaat bij de Altmühlsee nabij de camping.

23 mei / Weissenburg / € 16 / 35.78 – 13.3

Ontwaakt met zon op de tent, altijd een prettige gewaarwording. De eerste plaats die we passeren is Gunzenhausen. Een aardige plaats maar naar onze smaak minder speciaal dan de gids doet vermoeden: een klassiek oord zoals bijna alle hier: een marktplein met veel geparkeerde auto's, een oude kerk, en oude toren en een stadspoort (we worden wat blasé ben ik bang).  We komen de stad binnen over een brug met een groot aantal heiligenbeelden waar normaal een eenzame Nepomuk volstaat.De weg die ons naar Ellingen brengt gaat door een gemêleerd, glooiend akkerbouwgebied waarbij de beide stevige hellingen een mooi uitzicht verzorgen, in een afwisseling met eindeloos hooiland.

De dorpjes onderweg zijn doodstil, geen levende ziel te bekennen. In Hörlbach blijkt de enige winkel die brood verkoopt al om elf uur gesloten, volgens de verwijzende dame omdat alle brood dan al is verkocht. Hier bekijken we het barokke Schloss en de al even barokke kerk, waar overigens de muur- en plafondschilderingen los beginnen te laten. De wel geopende bakkerij die we later passeren heeft prima koeken: drie hoera's voor Ellingen.  Ons einddoel, Weissenburg, is nu nabij. De camping ligt hier aan een klein, heel klein meer, in feite een visvijver van het kasteel en naast een drukke doorgaande weg. Maar het is hier koel, we hebben een mooie plek. In de namiddag doen we boodschappen in het Kaufhof, een enorme winkel over meerdere etages die we bereiken zonder zelfs maar een keer te trappen. En weer: vragen we ons af: waar is hier het bier?  Op de terugweg moeten we natuurlijk wel trappen .. Om het Romeins erfdeel ter plekke te bekijken blijven we hier twee nachten.

24 mei / Weissenburg / € 16 / 5.27 – 13.1

Vandaag brengen we de hele dag door in Weissenburg, waarbij we door de stad wandelen en drie musea bezoeken. Als eerste het Limes museum, een goed vorm gegeven overzicht van het leven in de Romeinse provincie Raetia. Hierna bekijken we het terrein van de eermalige vesting Birnicia waar de contouren van vesting en gebouwen zijn aangezet en tenslotte slenteren we naar de uitgebreide, nu overdekte restanten van de grootste bewaarde thermen van Europa. Indrukwekkend, zowel in oorspronkelijke aanleg als in de huidige uitstelling. Milieutechnisch misschien wat minder: er werd jaarlijks een voetbalveld aan bomen verstookt. De stad zelf getuigt van een rijke geschiedenis, al is die soms moeilijk te lezen omdat ook hier elk plein is veranderd in een parkeerplaats wat overzicht en doorgang belemmert. Weissenburg lijkt in ieder geval nog steeds welvarend: alle huizen in het centrum staan strak in de lak. Het weer is wisselend; aan het einde van de middag vertrekt de zon en blijft ons nog slechts een stevige wind zodat we ons terugtrekken in de luwte van de tent.

25 mei / Kipfenberg / € 12 / / 86.45 – 15.2

Na een doorwaakte nacht, weer eens een bevestiging dat met name Duitsers eindeloos kunnen discussiëren waarbij een persoon voortdurend belerend aan het woord blijft, wat op een verder stille camping erg ver doordraagt, beginnen we aan Christi Himmelfahrt/Vaterdag. Op de camping is daarom iedereen erg druk bezig met de toebereidingen voor het grote Grillfest. Alle winkels zijn vandaag gesloten, maar bij een bakker kunnen we toch brood en koeken verkrijgen.

Vandaag veel stoffige gravelpaden, een beetje Strade Bianchi-achtig. Al snel komen we in het nu smalle, erg mooie, Altmühl Tal. waar we de 12  Apostelen ontmoeten.Op de rivier waarin talrijke rotsen verspreid liggen varen talloze kano's, de velden zijn geurig en kleurig  door de talloze bloemen en op elke rotspunt staat een kasteel; een waar genoegen hier te fietsen.

De hele dag zijn groepen onderweg met karren vol bier en muziek en worden we vrolijk begroet. Tijdens de middagpauze lunchen we warm omdat we niet weten waar we deze nacht zullen doorbrengen. Onderweg zijn de meeste aanlegplaatsen voor kano's waar ook plaats is voor tenten vol of hebben geen voorzieningen. Uiteindelijk beëindigen we de dag op onze stoeltjes voor de tent op een grote maar rustige camping.

26 mei / Riedenburg / € 12 / 52.53 – 13.6

Weer een erg mooie route, het dal wordtsteeds mooier. Al snel na het verlaten van de camping passeren we de Holzbrücke"Tatzlwurm", een gebogen houten brug over het kanaal, deels aangelegd als natuurcompensatie voor de aantasting van de omgeving door alle bouwactiviteiten. Ook blijken we vandaag weer eens de waterscheiding tussen Donau en Rijn te zijn overgestoken maar omdat deze highlights niet op de kaart zijn aangegeven missen we deze gedenktekens nog al eens. We houden halt in Dietfurt, een plaats met hetzelfde mangel als alle andere kleine steden: elke vierkante meter is parkeerplaats terwijl het verkeer zich door de kleine straatjes perst. Jammer, de barokke kerk, het stadhuis en plein zijn fraai. Onderweg verwonderen we ons over het feit dat zoveel fietsers blijkbaar geen idee hebben van de route: op elke kruising staan mensen hun telefoon te raadplegen om te zien welke kant ze op moeten.

Het halfverharde pad langs het Main-Donau kanaal is prima, al worden fiets en tassen op deze droge wegen grijs van het opstuivend stof; we gaan er maar vanuit dat op termijn een regenbui dat wel zal wegwassen. Nabij Oberhofen is een bewoning uit het IJzeren tijdperk nagebouwd, een verzamelplek voor Nederlandse fietsers. In Riedenburg stoppen we nogmaals waarna we even verderop de tent opzetten op een camping met uitzicht op het kanaal waar we zien hoe passerende schepen de waterruimte bijna volledig vullen.

27 mei / Regensburg / € 14 / 54.04 – 14.3

Net als langs de Rijn wordt ons hier de term “Hoge heren” verduidelijkt doordat op elke rotspunt een burcht is geplant. Al vroeg op pad na een nacht waarin we strijd leverden met de inwoners van een muizenhol onder onze tent. Rond negen uur bereiken we de Donau en verandert het landschap: meer open, maar wel met hier en daar steile rotswanden die zo nu en dan ook worden beklommen, wat altijd weer kijkers trekt. De zon blijft schijnen (al 17 dagen) en dat maakt het fietsen erg comfortabel, zeker in vergelijking met vorig jaar. Al om 12 uur bereiken we de camping van de Regensburger Kano- en Kajakclub wat een betere locatie is dan de grote AZUR-camping die we kort hiervoor passeerden: hier staat slechts 1 andere tent. Na een snelle lunch fietsen we naar het nabijgelegen centrum waar we tickets kopen voor de trein van Passau naar Wenen (anders zouden we ons te veel moeten haasten voor onze afspraak daar). Hier zijn geen geen fietskaartjes te krijgen, dat zal in Passau moet geschieden. En we boeken een stadswandeling met gids morgen. We dwalen wat door de oude binnenstad: druk, maar mooi met grote gebouwen, stadstorens en pleinen, waarop nu eens fietsen geparkeerd staan in plaats van auto's. Weer terug op de camping komt een vrijwilliger van de Kanoclub het staangeld innen. Dat neemt enige tijd in beslag, de man heeft geen haast. Hij verwijst ons naar het Volksfest op de Dultplatz. Dat blijkt een kermis te zijn met een fikse bierhal en talloze kramen met voornamelijk een groot aanbod voedsel en drank, bezocht door tallozen,gekleed in Lederhose of Dirndljurk. Al met al erg leuk vinden we.

28 mei / Regensburg / € 14 / –

Onze buren zijn vanmorgen al vroeg de tent aan het pakken omdat een groot deel van Regensburg vandaag van acht tot twee afgezet zal zijn voor een marathon. Wij zijn wat later en belanden midden in de festiviteiten: duizenden deelnemers en alom publiek achter afzettingen. Onze stadstour vertrekt vanaf de Tourist Info en het duurt even voor we daar zijn. Een prima gids leidt ons door de historie van wat eens de rijkste stad in Duitsland was: tot 1806 een zelfstandige stadstaat met daaraan voorafgaand 2000 jaar geschiedenis.

De stad doet bijna Italiaans aan, deels ook door de stadstorens waarvan er nu nog 16 over zijn. Na de rondleiding zwerven we door de stad en maken een keuze uit het ruime aanbod van koele kerken en gezellige Biergarten; het warme weer noodt niet tot veel anders uit. Uiteindelijk keren we terug naar de camping, waar we intussen gans alleen zijn en nuttigen een maaltijd in de aangrenzende Gaststätte. Als we terugkomen zit de campingbeheerder al op ons te wachten omdat hij denkt dat onze fietsen bij nieuw aangekomen gasten horen. We krijgen nu een rondleiding door de gebouwen van de club en bekijken zijn eigen kano, ook nu weer inclusief een ruim aanbod verhalen.

29 mei / Kleinschwartzach / € 14 / 80.65 – 15.8

Vanmorgen om 6 uur opgestaan om vervolgens om half acht richting Passau te vertrekken: het is al warm en de temperatuur zal in de loop van de dag stijgen tot boven de 30º. Al snel fietsen we door een nog rustig Regensburg, even later het Walhalla, de Tempel Deutscher Ehren,

passerend. We hebben geen van beiden lust de 100 meter trappen naar deze neoklassieke eretempel te bestijgen om de borstbeelden van beroemdheden uit het Duitse taalgebied (waaronder ook Nederland valt..) te bekijken. We stoppen vandaag eigenlijk alleen als we een bankje in de schaduw passeren of als we een koele kerk kunnen bezichtigen, zoals de Wahlfahrtkirche in Sosau waar het kleed van een klein stenen Mariabeeldje ons aan onze eigen Maria thuis doet denken. In Bogen buigen we ons over een halve watermeloen, misschien wel het beste eten en drinken voor een dag als vandaag, en wat ons onze tocht door de Povlakte in herinnering roept. De alomtegenwoordige mais staat er in ieder geval maar droog bij. In Lohan slaan we een sla-achtig avondmaal in waarna we dra bij Willi's Saustall arriveren, onze camping voor vandaag.

Even later komt ook de Spaanse jongen aan die we vandaag al enige malen hebben gezien en die moet communiceren via Google translate. Zwijnen zijn hier niet maar over de dijk passeert een fikse kudde schapen.

30 mei / Passau / € 14 / 74.91 -15.7

Vandaag geen bijzondere fietsdag: het eerste stuk is nog aardig maar na Deggendorf, waar veel verkeer bij elkaar komt en waar we verdwalen op een industrieterrein is het meer een strijd tegen de warmte om dit deel van de route af te maken. In Niederalteich bezien we nog een barokke kerk vol beschilderingen en andere een met edelstenen aangekleed geraamte om even later in een Fischerstube te lunchen. De kokkin heeft hier nogal last van de warmte, hetgeen de maaltijd niet ten goede komt. Omdat we tijdig zijn vertrokken arriveren we ook vroeg in Passau. Als we langs het station komen kopen we  kaartjes zodat onze fietsen ook naar Wenen mogen treinen. Onze tent biedt vandaag uitzicht op de Ilz.

Na de boodschappen zijgen we neer op een terras waar we leren tellen: op het bierviltje van de lokale Löwenbrouwerij staan: Drie Flüsse (Donau, Inn en Ilz), 2 Löwen (van de brouwerij und 1 Bier (alleen pilsener blijkbaar). Het blijft warm wat 's avonds resulteert in een stevig onweer met veel regen.

31 mei / Passau / € 14 / –

Als wij rond 8 uur opstaan zijn alle medekampeerders bijna of helemaal weg. Wij ontbijten uitgebreid en wandelen daarna naar de stad voor een rondleiding. Hiervoor brengen we nog een bezoek aan de dom en kopen kaartjes voor het orgelconcert na afloop. We worden weer prima gegidst door een fascinerende stad.

Met name zijn we verbaasd over de hoogte die het water van de drie rivieren bij overstromingen kan bereiken, met als grootste ramp het hoog water van 2013 waarbij zelfs de eerste verdieping van de huizen aan de kade niet droog bleven. Het verhaal over de eerste mis van de nieuwe bisschop, een mooie man, waardoor/waarbij de kerk uitpuilde van met name vrouwelijke bezoekers, levert hilariteit op in de groep: de hosties voor de communie waren op een gegeven moment op, waarna de bisschop zegende door handoplegging. Dit leverde een hernieuwde run op de man op welke uiteindelijk door een oudere collega moest worden afgebroken. Na het concert een prima lunch bij een Vietnamees restaurant en een vergeefs wachten op de pendelbus zodat we uiteindelijk zelf naar boven lopen naar de Veste Oberhaus. Vanaf hier ontvouwt zich een  prachtig panorama van de stad en de omgeving.
Terug op de camping doen we een handwasje (de werking van wasmachine is ons een raadsel) en merken dat ik ergens een dag heb verteld alvorens onze trein zal vertrekken zodat ons verblijf in Passau en dag langer duur dan we dachten. Wat ons beter lijkt dan een dag te kort, wat ons ook wel eens is overkomen …

1 juni / Passau / € 14 / 6.91 – 14.3

Daarom een luie dag: we slapen uit, lezen wat, wandelen wat en gaan aan het einde van de middag naar het centrum om wat rond te fietsen (ik wil graag het samenkomen van de rivieren vanaf de overzijde van het water bekijken), een Biergarten bezoeken (de keuze is ook hier aangenaam ruim), nogmaals eten in het restaurant waar we gisteren ook waren zodat we pas terugkeren bij de tent als het donker is.

2 juni / Wenen / 26.7 – 10

We staan laat op, we hoeven ons niet te haasten om ruim op tijd op station Passau te arriveren. Het eerste deel van de reis gaat prima, met ruim plaats voor fiets en bagage. Bij de overstap in Linz gaat het fout.

De trein waarmee we verder moeten loopt steeds meer vertraging op en wordt regelmatig aangekondigd op een ander spoor. Lastig, omdat de fietsenwagon achteraan hangt en de liften helemaal vooraan op de lange perrons zijn gepositioneerd. Als de trein eenmaal arriveert blijkt er een schoolklas met 25 kinderen en heel veel koffers alle bagageruimte te hebben opgevuld. Bovendien zijn de fietsenplaatsen ingenomen door twee Engelse fietsers die hun e-bikes met bagage en al hebben opgehangen en zo alle rekken benutten. We kunnen geen kant op en onze fietsen staan derhalve zo wankel los in het gangpad dat ik ze de hele rit moet vasthouden. Dat levert de nodige problemen opl bij tussenstations waar ook de Engelsen hun bikes nog  uitladen. En dat alles terwijl de conducteur met zo kort mogelijke tussenstops poogt de verloren tijd in te halen. Dat gebeurt ook in Wenen waar wij fietsen en bagage tegen de binnenstromende nieuwe reizigers in en tussen de schoolklas door naar buiten proberen te krijgen. Dat lukt ons op het nippertje maar Loeki's helm blijft achter en reist door naar Boedapest. Jammer, want die was net nieuw. Wenen blijkt gelukkig een prima stad om te fietsen en door het indrukwekkende centrum rijden we naar ons appartement.

Dat blijkt ruim bemeten en goed en volledig ingericht en we zijn blij er na deze enerverende dag te kunnen belanden. Ons avondmaal gebruiken we aan de overzijde waar we eerder vriendelijk werden genood plaats te nemen tijdens het wachten op de eigenaresse die ons de sleutel moet overhandigen.

3 juni / Wenen / –

Het was even wennen na onze tent-overnachtingen maar we slapen goed in een echt bed. We wachten op Katelijne die we rond half elf zien opduiken uit de nabijgelegen metro-uitgang waarna wij ontbijten en zij de lunch gebruikt (ze heeft al een halve dag achter de rug). Voldaan zwerven we wat door de stad, ons verbazend over het formaat van de gebouwen en de drukte; een fikse afwisseling met wat we de afgelopen tijd zagen.

De rozen in Volksgarten bij de Theseus tempel staan volledig in bloei en er wordt heftig gefotografeerd; op het terras onder de bomen staan overal borden waarop het publiek wordt gewaarschuwd voor vogels die tafels onderpoepen; het resultaat zie we even later aan de tafel naast ons. We lopen door tot aan het Donau-strand, onderweg de bekende highlights tot ons nemend. Terwijl we daar zitten wordt de lucht inktzwart en barst een enorme regenbui los.

Wij behoren tot de gelukkigen onder een grote parasol en blijven daar maar zitten tot het weer bijna droog is. De terugweg levert mij weer een strijd op met Google Maps (ik begrijp dat programma gewoon niet) en Katelijne leidt ons terug. We beëindigen de dag in een goed Peruaans restaurant en dansen nog even bij een pop-up concert waarna we thuis direct in slaap vallen, vermoeid van een dag met veel lopen en vol indrukken.

4 juni / Wenen / –

We lopen vandaag weer wat af. Eerst naar het Secessionsgebäude, waarvan ik in ieder geval de koepel wel eens in het echt wilde zien (de tentoonstelling binnen is minder interessant vinden we) en daarna via de Karlskirche, waar in het middenschip een trap en lift zijn geplaatst, wat een uiterst chaotisch beeld oplevert, naar het Belvedère. Dat blijkt nog een flink stuk lopen te zijn. We beperken ons hier tot het wandelen in de tuin, waarin met name het sprekende huis veel bekijks trekt. Het Prater, een park van 4x1 km, is onze volgende bestemming. Op de kop van het park is een permanente kermis met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt het reuzenrad. Omdat we Wenen ook wel uit de hoogte willen bezien doen we een rondje; het uitzicht is inderdaad prima: het is helder weer en we hebben de stad aan onze voeten.

Dan door naar het Hundertwasserhaus. Het maakt indruk maar is wel toe aan een nieuw verfje. Op de ansichtkaarten zien we hoe helder de kleuren eens waren. Geweldig is ook het Hundertwasser Village, een grote souvenirshop in dezelfde stijl. De middagregen stuurt ons een terras op met uitzicht op de talloze toeristen waarvan het grootse deel selfies maakt met het hotel als achtergrond, vanzelfsprekend na eerst haar en kleding te hebben gladgeplooid. Eenmaal weer in het appartement is het tijd voor de toegezegde nasi waarvoor we al wekenlang de ingrediënten hebben meegedragen.

5 juni / Wenen / –

Vandaag hebben we maar één doel: Schloss Schönbrunn. Als we daar om half tien arriveren blijkt dat we echt niet de enige bezoekers zijn. De toegang is echter goed geregeld en zo staan we binnen een kwartier binnen in een slot met 1400 kamers, die we gelukkig niet allemaal hoeven te betreden. Kort samengevat: veel weelde in het Habsburger imperium. Na de binnenzijde de buitenkant: het grote, symmetrische park. We slenteren door de lanen langs een van de fonteinen naar de Gloriette, een soort triomfboog aan het einde van het park vanaf waar we een magnifiek uitzicht over het park en slot hebben. Duidelijk is ook dat de totale oppervlakte zo groot is dat de duizenden bezoekers elkaar niet in de weg lopen. De dierentuin is het derde onderdeel van Schönbrunn, waar we veel plezier beleven aan de panda's (net als talloze andere bezoekers overigens)

maar minder van de warme lunch die na lang wachten lauw wordt uitgeserveerd. Vanwege de warmte zijn de meeste dieren nogal inert, maar dat zijn wij ook. Aan het einde van de dag nemen we afscheid van Katelijne die weer naar huis vliegt en wij pakken onze tassen en bespreken de aangepaste route. Mijn oorspronkelijk idee om een fiks stuk de Balkan in te fietsen was te ambitieus en we fietsen nu van hieruit rechtstreeks naar Praag.