Ierland - Uit Ierland

2016 - Ierland (via Frankrijk en Engeland)

Deel 3: Uit Ierland naar huis via Engeland

Deel 3: naar huis. Na ons verblijf in een ietwat vochtig Ierland komt toch ook aan deze trip ooit een einde. Daar fietsen we nu heen maar we lopen eerst wat vertraging op

(naar deel 1: Naar Frankrijk naar Ierland)
(naar deel 2: In Ierland)

Vrijdag 29 juli   63.26 / 14.1  £ 16  Llanfairfechan

We zijn in een ander land maar met hetzelfde weer: een lichte motregen bij het opstaan, stevige regen bij het afbreken van de tent; ons favoriete weertype zal dit nooit worden. De route leidt ons vandaag door het binnenland waar we weer moeten wennen aan de korte, heftige hellinkjes. We fietsen niet alleen langs RAF Valley, een militair vliegveld, maar er bijna overheen. Het is een groot complex met veel ruimte voor personeel in eindeloos veel barakken.
Het uitzicht onderweg, mits niet onzichtbaar door hoge heggen, geeft in een golvend landschap een indruk van voornamelijk weiden met hier en daar moerasachtige stukjes. De weilanden zijn verzadigd met water en worden door het vee volledig omgewoeld tot modder.

Het wordt intussen droog, de zon breekt door, maar we vinden geen aangename plek om koffie te drinken zodat we in Bangor lunchen met thee en espresso. Kort hiervoor steken we de Menai Strait over en hebben hier een fantastisch mooie view over de baai en de slikken die nu, bij laag water, eindeloos ver reiken. Bangor pier steekt zover de baai in dat het lijkt alsof je erover naar de overzijde kunt lopen. Even verderop stoppen we bij de camping van Llanfairfechan, deels vanwege de fraaie naam van het dorpje, deels omdat we rustig boodschappen willen doen. Een goede keuze: de camping is aardig en winkel, strand en pub zeer nabij.

Zaterdag 30 juli   -- / --     £ 16  Llanfairfechan
Gisteren zag ik bij het controleren van mijn fiets, ik voelde onderweg een steeds heviger wordende hobbel tijdens het remmen, dat de velg van mijn achterwiel is gescheurd. We hebben geluk dat dat juist hier gebeurt en niet ergens midden in een onbewoond gebied! Een aardige buurman biedt aan mij met het wiel in zijn auto naar een fietsenmaker in Llandudno die in de reviews op internet als kundig wordt beoordeeld, te brengen, 25 kilometer verderop.

Het is een winkel met ruime sortering in MTB's, racefietsen en alles wat daar voor een goede fietsbeleving bij hoort maar mijn velg moet toch worden besteld en zal op zijn vroegst dinsdag kunnen worden bezorgd. En dan hebben we plots een paar verplichte rustdagen. Die van vandaag brengen we door met lezen en luieren, 's avonds gaan we naar de zee kijken en bezoeken de Village Inn. Vermoeid van het niet-fietsen liggen we tijdig in bed; onze achterburen denken daar anders over zodat ik na middernacht maar eens ga vragen of ze hun radio uit willen zetten. Dronken als ze zijn komt de vraag wel over en wordt het rustiger. Eigenaardig vind ik dat hier op de camping gebruik mag worden gemaakt van vuurkorven waarin fikse blokken hout worden gestookt; ik ben bang dat opwaaiende vonken gaatjes zullen branden in onze nylon tent maar het lijkt dat ik de enige die ben daar zo over denkt. Misschien zijn die grote katoenen tenten minder vatbaar voor die vonkjes?

Zondag 31 juli   -- / --     £ 16  Llanfairfechan

Op onze 81e  reisdag zijn we 42 jaar getrouwd. Na felicitaties te hebben ontvangen en diverse jarigente hebben gefeliciteerd begeven we ons per bus (die hier elk kwartier voor beide richtingen halt houdt) naar Llandudno:

een mooie rit onder langs de door heide paars bekleede heuvels, de uitlopers van het Snowdonia National Park. Llandudno lijkt een aardige plaats als we met de volle bus door druk verkeer de stad binnenrijden. We besluiten eerst naar de Great Ogre te gaan, de heuvel van waaraf de hele baai 360 graden is te overzien. Daarvoor laten we ons per kabeltram heel steil naar boven trekken waarbij we halverwege moeten overstappen. Boven aangekomen hebben we geluk: het zicht is helder en we kunnen eindeloos ver kijken. Het is er druk met rondwandelende en picknickende mensen. Als we na een bezoek aan het informatiecentrum wat drinken in het restaurant, vernoemd naar Randolph Turpin, een fameus bokser, betrekt de lucht.
We wachten nog even en gaan daarna met de gondelbaan naar beneden: we zijn niet de enigen en omdat de bakjes per bijeenhorende eenheid (persoon, gezin, whatever) worden geladen duurt het even voor we aan de beurt zijn.

Dat geeft intussen het weer de gelegenheid op te klaren en als we naar beneden glijden genieten we terwijl het stadje, de pier en andere attracties steeds dichterbij komen volop van het uitzicht. Die pier is erg Engels, met een groot aanbod van snuisterijen, eten, speelgelegenheden en vooraan een grote gokhal. Het is moeilijk een aardige eetgelegenheid in de stad te vinden: het aanbod is gericht op dagtoeristen met een ruim aanbod van snacks en pizza's. Zo belanden we uiteindelijk in The Palladium, een voormalig theater, waar de zaal en het podium zijn omgebouwd tot een restaurant maar op de balkons nog steeds de stoelen staan.

Bestellen en afrekenen doen we zelf aan de bar en soms haalt personeel de glazen en het servies van de vorige gebruikers op. De keuze is gering, de kwaliteit redelijk maar de bezorging van het nagerecht laat zo lang op zich wachten dat we het moeten afzeggen om nog tijdig bij de bushalte te zijn. Dat schijnt vaker voor te komen: geroutineerd krijg ik mijn geld terug. Terug op de camping verplaatsen we in een paar minuten onze tent omdat ons huidige stekje voor morgen al is gereserveerd. Daarna nog wat lezen en rustig inslapen bij het geluid van de nu langsstromende beek.

Maandag 1 augustus   -- / --     £ 16  Llanfairfechan
De ochtend wordt rustig doorgebracht met wat lezen, boodschappen doen, de camping voorlopig afrekenen en zo nog wat kleine zaken. Daarna, weer per bus, naar Conwy, een plaats die ons gisteren opviel toen we er doorheen reden, fraai gelegen aan de monding van de gelijknamige rivier. Hier bekijken we het reusachtige, druk bezochte kasteel, het kleinste, slechts 1 deur brede huis van Engeland en de liefste pub van het plaatsje, waarna we alvorens weer terug te keren nog wat door de straatjes dwalen.
Als we op de camping ons eten willen gaan bereiden worden we uitgenodigd voor een gezamenlijke maaltijd met onze nieuwe buurman die zijn visvangst van die ochtend met ons wil delen. Dat laten we ons geen tweede keer vragen en we schuiven aan voor verse makreel, recht van de gril.

Dinsdag 2 augustus   -- / --    £ 16  Llanfairfechan
Na nog een luie ochtend wandelen we 's middags bergop, het achterland in. Zoekend hoe bij een steencirkel te komen die wel op mijn kaart is aangegeven maar die we niet kunnen vinden komen we bij twee dames die er zo'n cirkel in hun tuin hebben liggen; degene die wij zoeken is onbereikbaar, overwoekerd door braamstruiken en ander ongerief. Ze tonen laten ook hun huis uit 1650 zien dat ze zelf hebben gerestaureerd en aangepast aan de moderne tijd en al pratend verwijzen ze ons naar een vervolg voor onze wandeling.

Vooral niet te ver bergopwaarts, want we hebben geen water en voedsel bij ons! Verder lopend blijkt dit een prima advies: de uitzichten worden, terwijl we over weidepaadjes tussen het vee doorlopen, bij elke bocht en stijging mooier. Tevreden keren we terug naar de tent waar ons avondeten in de zon bestaat uit kaas en bier: het goede leven kan eenvoudig zijn.

Woensdag 3 augustus   -- / --    £ 16  Llanfairfechan
Mijn nieuwe velg zal in de loop van de middag bij West End Cycles worden afgeleverd. Ik houd een pleidooi voor voorrang bij het vervolgtraject; anders zouden we tot vrijdag moeten wachten voor het wiel kan worden gespaakt en we willen, ondanks alle vriendelijkheid die we hier ontmoeten, toch onze reis voortzetten. Loeki blijft bij de tent wanneer ik wat caches ga rapen in het dorp, waarbij ik aan de praat raak met enkele dorpsbewoners. Zo hoor ik dat gebouwen en grond van de camping oorspronkelijk deel uitmaakten van het iets verderop gelegen mental hospital en dat de camping pas drie jaar bestaat. Dan begrijp ik ook de aanwezigheid van de vele voorraadschuren, walled garden en het vele werk dat nog wacht. Heftige wind en dreigende regen drijven me terug naar de camping waar zes meisjes de tent die vanmorgen nog over het terrein waaide intussen met hulp van het thuisfront opgezet hebben gekregen (ze hadden mijn hulp niet nodig zeiden ze). Verder een rustige dag.

Donderdag 4 augustus   6.10 / 12.3     £ 16  Llanfairfechan

Het wiel is klaar, mijn smeekbede van gisteren blijkt te hebben geholpen. Samen met buurman Dave haal ik het in de stromende regen op en plaats het in het frame zodat ik 's middags als test op de fiets nog wat caches in de omgeving kan rapen. Erg fijn om een beetje bergop te fietsen en modderige paadjes te berijden. 's Avonds eten we gezamenlijk met alle aanwezigen op de camping, waarbij overigens wel iedereen zijn eigen potje kookt. Erg gezellig en het is laat als we de tent induiken.

Vrijdag 5 augustus    88.93 / 14.6     £ 10    Hawarden
De tent is nog nat van de dauw als we vertrekken, het belooft een mooie dag te worden. We nemen afscheid van iedereen die de laatste dagen met ons heeft meegeleefd, danken voor alle hulp en medeleven en gaan op weg naar Llandudno over een vrijliggend fietspad dat, doordacht ontworpen, over een tunnel, naast een tunnel, onder en naast de autoweg kronkelt met een uitzicht  op de enorme groeven voor winning van leisteen.
Tot aan de monding van de Mersey rijden we daarna direct langs de kust, shared space delend met voetgangers. De vakantie is hier ook begonnen en de space wordt voornamelijk ingenomen door gezinnen met kinderen en honden die veel ruimte vragen en krijgen. We manoeuvreren er ons zo nu en dan bellend doorheen en knikken passanten vriendelijk toe. Weer later fietsen we op, eigen risico in verband met laag overkomende ballen, dwars over een groot golfterrein. De trailerparken langs de weg waar we overheen fietsen rijgen zich van Llandudno tot Prestatyn eindeloos aaneen.

Daarna volgt nog een slikken- en schorrenlandschap, contrastrijk eindigend langs een drukke weg die ons uiteindelijk naar de camping voert. De camping (met dierenparkje) is vol maar vriendelijk wordt ons als fietsende tentkampeerders voor een nacht een plekje gewezen waar we precies op passen. En ze verwijzen ons naar de White Bear voor ons avondmaal. Prima en op en top Engels, vooral als we later nog op het terras plaatsnemen omdat het binnen nogal warm is; een tiental vrouwen heeft hun avond uit en dat wordt gevierd met veel drank, schelle stemmen en veel exclamaties. We weten weer in welk land we zijn (nee, niet Nederland!). Bij de tent hebben de buren een familiereünie waarbij de kinderen rond half twaalf ook besluiten dat ze niet kunnen slapen en buiten komen spelen. Gelukkig zijn we hiervoor gewaarschuwd en vooral omdat er geen muziek aanstaat is het best vol te houden tot om half twee het licht uitgaat.

Zaterdag 6 augustus   41.53 / 14.1    £ 16   Frodsham

Als wij opstaan is de camping nog in diepe rust, met uitzondering van de die man zijn chemisch toilet komt legen en uitspoelen onder de douche. De dag begint zonnig en de temperatuur zal oplopen tot 24 graden, een waar record voor deze vakantie. De (korte) tocht vandaag begint en eindigt op dezelfde manier: "Climb every mountain" met tussendoor een vallei waarin ook Chester ligt. We zien nog weinig van het historisch centrum ervan, onze route voert ons voornamelijk door buitenwijken. Verrassend voor mij is dat de cashmachine voor het opnemen van geld € 1,50 in rekening brengt. Daarna verder over een voormalige spoorlijn, donker en vochtig. We stoppen bij een café waar vrijwilligers geld inzamelen om in Gambia een school in te richten. Na onze bijdrage te hebben geleverd is de slaapplaats dichtbij: om 12 uur melden we ons bij de receptie waar we horen dat de camping, gunstig gelegen voor zowel een bezoek aan Liverpool als Chester, vol is. Maar we mogen ons op het overloopveld neerzetten, wat ons zo'n beetje de beste plaats van de vakantie oplevert. De camping ligt bovenop een heuvel en we kunnen tientallen kilometers ver kijken. Nadeel van de locatie is wel dat we voor boodschappen helemaal naar beneden moeten, de helling af en daarna weer terug. Juist als we willen beginnen aan onze salade, uitgekozen vanwege deze warme dag, trekt de hemel dicht en wordt alles grijs; de tarp biedt uitkomst. Omdat het overloopterrein eigenlijk een speelruimte is hebben we ook uitzicht op vele spelende kinderen: er wordt veel gevoetbald en gevliegerd, beide met meer en minder succes. Gisteren bij de dierentuincamping hebben we ons wel eens afgevraagd aan welke kant van de hekken het publiek zou moeten zitten, hier is het publiek rustig. Na een paar nachten met weinig nachtrust gaan we tijdig te bed.

Zondag 7 augustus  27.89 / 14.3    £ 16   Frodsham
Na een winderige nacht die ons wat uit de slaap hield toch tijdig op om naar Liverpool af te reizen.

Aangekomen op station Acton Bridge blijkt hier op zondag geen enkele trein te stoppen en op andere dagen om de twee uur, in de spits tenminste. Omdat het middaguur intussen begint te naderen besluiten we Liverpool vandaag maar te vergeten en via een andere route naar de camping terug te fietsen. Zo komen we bij Dutton Locks, een sluizencomplex uit 1874 waar tot voor 30 jaar terug zelfs coasters passeerden. Het grootste schip dat hier ooit passeerde was de 1000 ton grote Nederlandse St Michaël wat met een groot informatiebord met alle details, inclusief foto, wordt herdacht. Nu varen hier nog slechts longboats. Een leuke plek met aardige mensen: buurtbewoners met wie we het hebben over fietsen, fietsreizen, fietsenmakers en fietsen in Engeland en daarbuiten en wat later de sluiswachter, een voormalig kapitein op de grote vaart, die mij een waardig exposé geeft over het verleden en heden van de sluis met nog steeds onderdelen uit de oorspronkelijk bouw, waar hij uitdrukkelijk op wijst en met een tekening in zijn aantekenboekje verduidelijkt.
Loeki, dit wachten gewend, bekijkt ons vanaf een bankje in de zon.  Dan verder over al dan niet zichtbare fietspaden door weilanden over bruggetjes en door hekken. De middag is intussen al aardig gevorderd als we terug in Frodsham plaats nemen op een zonnig terras. We zijn niet de enige aanwezigen, maar wel de enigen die niet voortdurend op en neer lopen naar het wedstation aan de overzijde van de straat en die wel van het personeel afblijven. Na de boodschappen, teruggekeerd naar onze tent, maakt de zon plaats voor een stevige wind, later overgaand in storm die de tarp stevig doet klapperen  en mij alle beschikbare haringen in de grond doet steken.

Maandag 8 augustus   6.38 / 13.1    £ 16   Frodsham
Weer hield de wind ons vannacht uit onze slaap zodat we laat wakker worden.  Na een snel ontbijt haasten we ons naar de trein naar Chester. De kaartautomaat weigert dienst op al mijn passen, in de trein verschijnt geen conducteur, maar als we denken goedkoop te reizen blijkt dat we zonder kaartje het station niet uitkomen. Gelukkig is er een loket binnen de poorten waar we alsnog vervoersbewijzen kunnen kopen. We lopen de stad in, zwerven door het centrum, bezoeken de kathedraal en boeken bij de Tourist Info een rondleiding. Die is erg leuk: een lerares Engels neemt ons mee door het centrum van een stad die ontstaan is als Romeins fort en waar uit alle tijden van de stadsgeschiedenis nog aanwijsbare sporen aanwezig zijn. Historie, bebouwing en bevolking staan centraal in de tour die ons voert langs de kathedraal, de omwalling, Romeinse relicten, architectuur, fraaie kelders en natuurlijk de rows, winkelgalerijen en bebouwing voor en boven de oorspronkelijke bebouwing, volgens de gids uniek in de wereld.

Na twee uur worden we weer losgelaten waarna we ons zo snel mogelijk ter laving naar de ten zeerste aanbevolen pub spoeden, een die we eerder niet tijdens de rondleiding mochten binnentreden door de aanwezigheid van minderjarigen in ons gezelschap. Een plaats zonder TV-schermen, zonder muziek, met mooie bieren, alleen maar pratende en drinkende mensen. Het avondeten in The Victoria, een gelegenheid die er van buiten prima uitziet, is niet best zodat we onze espresso maar elders gaan drinken. Daarna haasten we ons naar het station en zijn net voor het donker weer bij de tent.

Dinsdag 9 augustus    2.1 / 14.1    £ 16   Frodsham
Als we wakker worden is het al half tien: Liverpool zal tot een volgende vakantie op ons bezoek moeten wachten, ook al omdat het bijna twee uur reizen is om er te komen.
De dag wordt doorgebracht in een dolce far niente, besloten met een warme maaltijd in de Travellers Rest waar we tenslotte de enige gasten zijn. Mijn biefstuk is prima, de hamburger van Loeki is volkomen kaal: hamburger, brood en sla en verder helemaal niets, ook geen sausen. De espresso is wel weer prima. Terug bij de tent begint het te regenen.

Woensdag 10 augustus   86.26 / 14.0   £ 21  Buxton
De regen van gisteravond heeft doorgezet: vannacht stortregen, vanmorgen overgaand een een zacht buitje: we pakken dus een drijfnatte tent in. Bij het vertrek maak ik een voor mij  klassieke GPS-fout: we volgen de lijn van de heenroute naar de camping. Gelukkig herkennen we wat landschapskenmerken als reeds eerder gepasseerd en komt na een aantal kilometers alles weer goed. Langzaam stijgen we richting Peak District National Park, hier en daar zelfs met een helling van 15% die ons noodzaakt wandelend en duwend naar boven te schuiven. We hebben duidelijk het kustgebied verlaten: recreatie maakt plaats voor landbouw.
 Het eerste deel van de tocht is parkachtig met hoge bomen en  weilanden, later meer akkerbouw met haver en vooral mais met grotere, beter uitgeruste boerderijen . Ook de huizen worden groter en kleuriger en de bevolking afstandelijker: het is de eerste dag in weken dat geen enkele automobilist naar ons zwaait. Als we het Peak District naderen zien we een heuvel met daarop een hoge communicatie-telecom-paal, exact in de vorm van een Frans fietsventiel; we begrijpen dat speciaal voor ons de heuvels worden opgepompt en proberen ons het formaat van de pomp voor te stellen. De omgeving waar we doorheen rijden is erg mooi met golvende hellingen, afgebiesd met lage muurtjes, lange heggen gelardeerd met bloeiende heide en kale stukken rots. Jammer dat foto's maken lastig is omdat het voortdurend niet droog is. Een grote verlatenheid maar wel met uitzondering van de grote weg die wij hier doorheen volgen: Loeki's energievoorraad is wat opgeraakt en de binnenwegen zijn veel meer stijgend en dalend. De laatste kilometers wegen zwaar en we zijn blij als we de camping in Buxton hebben bereikt. Een van de duurste campings van de vakantie en de campers kitchen waar uitsluitend jongeren met hun telefoon spelen wordt om 8 uur gesloten. Het bord: "Iedereen welkom" krijgt hier toch een andere betekenis. We nemen de plaats over van een man die vertrekt omdat het weer vanavond en morgen nog slechter belooft te worden en ik maak van een korte droogte gebruik om de stoksleuven met ducttape te verstevigen: de tentstokken zijn er doorheen gesleten (Hilleberg zal ons later onder garantie van een nieuwe buitentent voorzien).

Donderdag 11 augustus    33.0 / 13.9    £ 12   Ashbourne
De grond is zo doorweekt dat vannacht een aantal tentharingen door de stevige wind uit de grond zijn gerukt. We besluiten dat de meer dan 90 kilometer naar Nottingham te ver weg is voor een dag als vandaag en gaan op zoek naar een alternatief. Geen haast derhalve en we stappen pas om 10 uur op onze fietsen. Na een paar honderd meter waait mijn slecht afgesloten stuurtas open en rollen de marshmallows die we zo nu en dan gebruiken om onze moraal op te peppen over de straat en door de plassen.

Als na een uur de regen afneemt wordt het zicht beter en kijken we uit over mooie valleien, leeg en verlaten: alleen schapen en boerderijen, geen mensen en bijna geen ander verkeer. Na zo'n 13 kilometer belanden we op de High Peak Trail aan het begin waarvan we onder een afdakje koffie en taart kunnen krijgen. Stilstaand worden we niet warm in de koude wind maar als we over de voormalige spoorweg fietsen is alles weer goed. De weg doorsnijdt heuvels en vult dalen op met massieve bruggen. Er is hier wat werk verzet bij het rapen van de miljoenen stenen om de muren tussen de weilanden op te bouwen. Met rugwind dalen we het park uit en vinden het spijtig dat we om bij de camping te komen de track moeten verlaten. Dan blijkt dat de bewoner onder aan de afrit zijn erf heeft geblokkeerd met een afgesloten hek: dank aan de toevallige passant die ons helpt bagage en fietsen over een muur te tillen. De camping blijkt bij een Inn/restaurant te liggen: "The Knockerdown" . Geen idee wie er moet worden neergeslagen, ik krijg vrouwonvriendelijke associaties, maar het is een prima plaats om halt te houden met een plaatsje uit de wind en bier en voedsel op kruipafstand.

Vrijdag 12 augustus    77.23 / 14.7    £ 17    Nottingham

 In tegenstelling tot gisteren zitten we vandaag al om 8 uur op de fiets. Tot aan Derby golven we de heuvels uit terwijl we moeten wennen aan het drukke verkeer rond en in de stad; rust went snel. Derby is een stad met allure, zeker in de buitenwijken waar we doorheen fietsen: grote huizen op ruime percelen en alles tot in de puntjes verzorgd. In het centrum staat veel winkelruimte leeg. We bekijken in de kathedraal de alom aanbevolen graftombes, drinken koffie en vervolgen de tocht: zo vervelend als het is Derby in te fietsen over drukke wegen, zo aangenaam is het Derby uit te fietsen, kilometers lang over een fietspad op de oevers van de River Derwent en later langs het nu dichtgeslibde en dichtgegroeide voormalig kanaal van Derby, een traject dat door vrijwilligers weer hersteld lijkt te gaan worden.

Na een lunch in de zon teruggekeerd naar de Derwent passeren we lange rijen longboats; de regio voorziet in werven en jachthavens voor deze schepen in dit waterrijke gebied en de talloze sluisjes worden door de bemanning zelf bediend.

De fietsbarrières hier zijn lastig en vervelend, een ervan kunnen we uitsluitend passeren als twee oudere vissers ons door een brandnetelveld loodsen. Loeki's fiets begint steeds meer te kraken en ik vrees voor een defect bottom bracket maar de fietsenmaker wijt het geluid aan gebrek aan vet, waarschijnlijk uitgeregend, en verhelpt het probleem met een spuitbus op stuur en trappers. Aangekomen op de camping van het National Water Sports Centre is er volop plaats, maar tot laat in de avond arriveren nieuwe gasten en uiteindelijk wordt het druk.

Zaterdag 13 augustus   61.21 / 14.2   £ 20   Whitwell
Wij zijn eerder op dan onze buren aan wie ik vannacht heb gevraagd of ze hun gespreksniveau willen aanpassen: 12 volwassenen in 1 tipi is misschien gezellig voor de aanwezigen maar minder voor de omgeving. We ontbijten onder een boom omdat het niet gans droog is maar al snel straalt de zon. De eerst 20 kilometer vormen een "nice ride in the countryside", later blijkt het centrum van Engeland toch minder vlak dan ik me had voorgesteld: men geeft er hier overduidelijk de voorkeur aan de binnenwegen over elke heuveltop te leiden die in de omgeving zichtbaar is waarbij de meeste hellingen een stijgingsgraad hebben van rond de 10%.

 Wat wel mooie uitzichten in de achteruitkijkspiegel oplevert. Het oorspronkelijk doel van vandaag, Petersborough, lijkt ons te ver weg. Bovendien blijkt mijn GPS een merkwaardige route naar Cambridge en Harwich te hebben berekend die nu op een of andere manier is gecorrigeerd: van de oorspronkelijke 580 kilometer vanaf Holyhead blijven er plots maar 360 over. We hebben geen haast maar thuis begint te trekken. De camping in Whitwell is bezet door scouts en we worden doorverwezen naar de camperplaats, gelukkig wel op een groot grasveld. Voor faciliteiten als douche en water moeten we gebruik maken van het verder gelegen sportcentrum zodat ik even onderweg ben om water voor koffie en koken te halen en toiletbezoek planmatig dient te geschieden. Achter onze tent staat de slagboom die de toegang tot het complex regelt; ons wordt wel duidelijk dat niet alle Engelsen het geduld hebben dat we hen als flegmatiek volk hebben toegedicht; er wordt wel eens aangedrongen op haast van de toezichthoudende beambte of de voorganger in de file.

Zondag 14 augustus   52.6 / 15.9   £ 10   Peterborough

Na een rustige nacht begint om half vijf de  slagboom aan zijn dagtaak, wat later zijn oorzaak blijkt te vinden in een zwemwedstrijd over vier kilometer in het aanpalende stuwmeer en waarvan de deelnemers rond half negen uur al weer onder de douche staan. We pakken de droogste tent van de vakantie in en fietsen langs het meer in de richting van Peterborough en passeren daarbij Great Chesterton, een klein dorp met mooi kerkje met installatie voor chain ringing, een klokluiden waarbij elke klok zijn eigen luider heeft. Stamford is uiterst lieflijk, met twee mooie kerken, oude huizen en fraai gelegen langs de River Welland.

Daarna fietsen we door Pilsgate. Landschappelijk gezien geen bijzondere route maar in tegenstelling tot Ierland vinden we onderweg wel plaatsen waar we in de berm koffie kunnen drinken en lunchen. De camping ligt zo'n vier kilometer buiten de stad, volkomen in het buitengebied. Voor de entree moet worden gescheld bij een grote gesloten poort waarna we via een intercom welkom worden geheten.  De receptie blijkt een klein raam, zo'n 30 x 30 cm., hoog in een grote blinde muur. De camping zelf is ruim maar de man zou eens achter zijn raampje vandaan moeten komen voor reinigings- en onderhoudswerkzaamheden in het sanitairgebouw. En om het afval te verwijderen; er staan ruim voldoende vuilnisbakken maar alle zijn boordevol.

Als de tent staat keren we terug naar Peterborough waar alleen de grote rijkelijk gedecoreerde kathedraal ons kan boeien. Het centrum is enige jaren voor ruim een miljard pond verbouwd en bestaat nu uit een gigantisch groot winkelcentrum, 18 koffietenten en 12 pizzeria's. Hier is geen bier te krijgen, voor een pub moeten we het centrum uit. Gelukkig kan er er ook een warme maaltijd worden uitgeserveerd zodat we pas in het donker over het smalle, niet echt goed onderhouden pad langs de River Nene teruggaan naar de camping waar ons een warme nacht wacht.

Maandag 15 augustus   105.27 / 16.3  £ 27  Cambridge

We passeren voor de laatste maal het receptieluikje om rustig fietsd we over dijkjes en door de countryside, al dan niet verhard, richting Ely te gaan waar we dan halverwege onze trip van vandaag zijn. We lunchen uitgebreid en gaan daarna naar ons doel: de grootste kathedraal van Engeland, een werkelijk reusachtig ding. Ely zelf is trouwens ook aardig, een drukbezochte historische locatie met lange slierten longboats. Nu het einde van de tocht in zicht is kan ik hier ook telefonisch de overtocht van Harwich naar Hoek van Holland boeken. Het is druk vanwege de vakantieperiode en daarom varen we donderdagochtend om 9 uur. Jammer, want nu hebben we geen tijd voor de geplande extra dag in Cambridge.
Na Ely rijden we voornamelijk langs grote akkers waar het graan al is gemaaid. In Cambridge vinden we een staanplaats bij de Caravan en Camping Club. Ik vind de rekening erg hoog maar dan blijkt dat we 12 pond extra moeten betalen omdat we geen lid van hun clubje zijn. En dat wordt dan niet tevoren aangegeven op de tarievenlijst.  In de hoop dat de voetballende vader en zoon niet onze tent als doel gaan gebruiken gaan we na het opzetten van de tent op het tentveldje, een wat donker hoekje van de camping, naar het centrum waar we voor de eerste keer deze vakantie onze avondmaaltijd op een buitenterras nuttigen,

recht tegenover Kings College waar we dus ook een prima uitzicht hebben op andere langsstromende toeristen. Het blijkt dat van ons vorig bezoek veel van onze herinneringen is weggezakt. Om de kosten van de camping er enigszins uit te halen douchen we 's avonds uitgebreid voor het slapen gaan ;=) zodat we uiterst schoon onze slaapzak induiken.

Dinsdag 16 augustus    75.70 / 15.3  £ 15   Sudbury

De tent is nat van de dauw omdat in het dalletje de zon amper kan doordringen. Na een snel ontbijt terug naar de drukke weg waarlangs we gisteren hierheen kwamen, nu tegemoet gekomen door velen die naar hun werk fietsen. Na 6 kilometer belanden we op kleine binnenwegen waar we amper ander verkeer tegenkomen en waarop tot aan Newmarket het voortdurend ruikt naar graan en stro. De oogst is net binnen maar de geur hangt nog volop in de zonnige lucht. In Newmarket kunnen we helaas niet bij de beroemde renbaan komen maar we merken wel dat we door een paardengebied fietsen: overal graslanden met houten afrasteringen, stoeterijen met grote oprijlanen en poorten, trainingsbanen voor ruiters en vrachtwagens voor paardentransport, alles zo te zien in grote welstand. Later weer eindeloze velden waar grote tractoren, combines en andere landbouwmachines, profiterend van het mooie weer, de oogst aan het binnenhalen en de akkers aan het bewerken zijn. Sudbury bereiken we over een voormalige spoorlijn, de Valley Trail, langs de River Stour, intussen breder dan bij Cambridge. Bij het er doorheen rijden krijgen we weinig van de plaats mee, hij maakt niet veel indruk. De camping, die lijkt op een echte doorgangsplek maar waar veel vaste standplaatshouders 's avonds van hun werk komen, ligt iets buiten de stad.

 We zetten de tent op en worden hierbij omringd door eenden die ons de rest van ons verblijf gezelschap blijven houden en daarbij hun best doen om ons eten in hun maag te krijgen, al dan niet direct uit onze tent, gewend als ze zijn te worden gevoerd door de overige kampgenoten. Voor boodschappen keren we terug naar een groot filiaal van Sainsbury waar het grote aanbod de keuze niet eenvoudiger maakt; hoe snel kun je dit soort comfort vergeten.
Terug op de camping schijnt de zon nog steeds: we hebben al drie dagen achtereen mooi weer, voor het eerst deze vakantie (dit is dag 97 ..). Maar toch, nu onze bootreis vaststaat, slaat het Heimkehr-virus langzaam toe: nog twee nachtjes buitenland.

Woensdag 17 augustus    47.20 / 14.5   £ 10   Harwich

Onze laatste fietsdag in Engeland. Gelukkig hoeven we niet ver te fietsen, het is net of we vandaag meer moeite hebben met het verkeer en de heuvels dan anders maar misschien speelt psychologie een spelletje met ons.

In Dedham stoppen voor onze ochtendkoffie bij een kerk en waar we als we daar binnengaan uiterst vriendelijk worden ontvangen met uitgebreide informatie over de kerk, de personen die hier woonden en werkten, de kosten van het onderhoud, de architectuur van de kerk en de directe omgeving en uitgebreide excuses voor het niet aanwezig zijn van een beroemd schilderij van Constable, nu tijdens de restauratie van de muren tijdelijk verwijderd. We zullen weten dat we in Constable-land zijn. Vroeg gearriveerd in Harwich is de camping veel minder gruwelijk dan de recensies deden vermoeden: een stacaravan is opengesteld als toilet-/douche-/wastafel-gelegenheid en we staan afgezonderd van de rijen stacaravans op een keurig grasveld.
Een Coop is op loopafstand en we eten in een aangename avondzon. Waarna eigenlijk het wachten begint op het weksignaal morgenochtend.

Donderdag 18 augustus  3.80 / 12.2  (205 / 21.7)    € 18   Hoek van Holland

Keurig om 6 uur loopt de wekker af en om 7 uur fietsen we naar de haven. Hier staan we samen met andere fietsers en motorrijders in een rij die als eerste aan boord mag wat ons een plaatsje aan het raam oplevert, al is het achter een beslagen raam. Het weer is prima, de zee rustig en exact om 9 uur verlaten we de kade. Tegen die tijd zijn de sandwiches die we als ontbijt hebben meegenomen op en de boeken opengeslagen; we beginnen ervaren ferry-vaarders te worden.
Het schip is prima, maar na 7 uur stilzitten neemt op het einde van de reis de onrust op de boot wel toe. In Hoek van Holland zijn we snel van boord en is de camping niet ver weg. Hier staan meer fietsen en tenten dan we de hele vakantie bij elkaar hebben gezien. Voor het avondeten gaan we voor de Nederlandse frites speciaal met bijpassende frikadel. Lekker!

Vrijdag 19 augustus   75.47 / 16.6   € 15   Werkendam/Biesbosch

Weer een rustige, warme nacht. Eenmaal op weg passeren we al snel de Maeslantkering waar we het bezoekerscentrum bijna kunnen binnenfietsen; erg informatief met interessante demo's over de werking van de systemen. Het havengebied waar we doorheen fietsen lijkt eindeloos en we zijn verwonderd over de ontzettende logistiek die hierachter moet schuilgaan. In 's-Gravendeel doen we boodschappen en na het laatste van de drie pontjes waarmee we vandaag her en der rivieren oversteken zijn we weer in "Ons eigen Brabant".
Camping De Knotwilg biedt voldoende ruimte; fietsers die later arriveren zien ons als een honingpot en plaatsen hun tentjes daarom nabij.  Om ons een echt thuisgevoel te geven geeft het even wat regen zodat we vertrouwd aan onze laatste nacht van deze vakantie beginnen.

Zaterdag 20 augustus  63.40 / 17.3  Thuis
Een rugwind blaast ons  over al dan niet vrijliggende fietspaden naar huis; een aangename route waarvan het grootste deel ons niet onbekend voorkomt. Als we bijna in 's-Hertogenbosch zijn stoppen we in Vlijmen op een plaats waar nog wat herinneringen liggen om onze eerste uitsmijter tot ons te nemen. En dan zijn we om half twee thuis, na 101 dagen op Manny en Elly, onze trouwe Avaghon fietsen, met gemengde gevoelens: enerzijds zijn we blij weer thuis te zijn bij de (klein)kinderen, vrienden en kennissen in onze eigen vertrouwde omgeving, anderzijds is de vakantie nu definitief voorbij, moeten we weer in een ander ritme komen. En plannen maken voor de volgende trip.

(naar deel 1: Naar Frankrijk naar Ierland) 
(naar deel 2: In Ierland)