Ierland - Naar Ierland

In 2008 waren we al eens in Noord Ierland. Nu willen we de rest van het eiland zien
Omdat we ook delen van Frankrijk willen bekijken beginnen we thuis en fietsen eerst naar Bretagne. En vanzelfsprekend komen we ook weer fietsend thuis.

 

Het verslag bestaat uit drie delen: Naar Ierland, In Ierland en Uit Ierland.

Per dag is aangegeven: de datum, de dagafstand, bewogen gemiddelde, prijs van de camping en de plaats waar we kampeerden.

(naar deel 2: In Ierland) 

Deel 1: Naar Ierland

Op weg naar Bretagne volgen we de kust, vanaf België de route, beschreven in "Fietsen rond het Kanaal" , deel 2: West-Frankrijk, tot Saint Malo. Daar vonden we dat we voldoende zee, kust en kliffen hadden gezien en, ook omdat we in Ierland hier nog wel iets van verwachtten, gingen we over op "La Bretagne à vélo", een gids die ons door het binnenland leidde.

Woensdag 11 mei 88.39 / 16.4 € 10 Schijf

We zijn mooi op tijd weg; onder een stralende zon trekken we om kwart over negen de deur achter ons dicht en vertrekken we voor een tocht waarvan de einddatum niet echt vastligt. Uitgezwaaid door de uitbundig bloeiende gele brem in Vught koersen we richting Tilburg. Het is druk na de binnenweggetjes waarover we hierheen zijn gekomen. Tijd voor onze eerste vakantiekoffie. Mijn planning voor het eerste traject blijkt al niet te kloppen, rond 13.00 uur staan we bij de oorspronkelijk beoogde camping. Te vroeg, besluiten we en we gaan verder. Via Meer belanden we tijdelijk in België. Na de snelweg Breda-Antwerpen te zijn overgestoken worden de campings in de juiste richting schaars. Zo belanden we uiteindelijk op “De witte plas” in Schijf, in een voormalig veenwingebied, waar we onze tent opzetten onder de dreunen van de kinderdisco in het zwembad. Douches blijken afzonderlijk te moeten worden afgerekend en de horecavoorzieningen van de camping zijn nog niet open: het vakantieseizoen is voorlopig nog niet aangebroken, Gelukkig biedt de lokale supermarkt uitkomst en zo beëindigen we onze eerste fietsdag, een warme dag, vooral benauwd binnen de bebouwde kom. Een eerste inventarisatie: ik ben het een en ander vergeten: de zoomlens voor mijn fototoestel, mijn fietshandschoenen en de rotsharingen. Het kon erger.

Donderdag 12 mei 80.85 / 17.0 € 18,75 Wemeldinge

Al snel na ons vertrek belanden we weer in België en, net als gisteren aan het einde van de dag, fietsen we voortdurend langs kwekerijen. Het valt ons op dat kamperen bij de boer hier niet in de mode is. Boerencampings zien we pas als we weer terug zijn in Nederland, we kronkelen een beetje langs de grens. 

We gaan noordwaarts en via Huibergen en Ossendrecht fietsen we door een mooi landschap met volop brem, meidoorn en fluitenkruid richting Westerschelde. En dan krijgen we ook de wind in de rug. We fietsen langs de buitenzijde van de dijk en omdat het eb is hebben we een prima uitzicht op een rijk gevarieerd vogelleven. Tijdens de lunch hebben we een praatje met een kantonnier van het waterschap die ons nog op zeehonden op wat verder weg gelegen platen wijst. De sluizen bij Hansweert passeren we zigzaggend  en daar merken we dat het op mijn GPS aanwezige fietsveer niet aansluit bij onze reistijden (nee, er wordt niet op donderdag gevaren). Dan op zoek naar de ingang van de Westerscheldetunnel om per bus de overzijde te bereiken maar omdat het warm is, de opstapplaats nog een eind weg en Loeki last kriigt van kramp belanden we op aanwijzing van een passant (Nee, de camping van Goes is niet zo leuk) aan de Oosterschelde op camping Klein Stelle. Een goedverzorgde kampeerplaats, maar ook hier blijkt het caféseizoen nog niet begonnen en moeten we voor onszelf zorgen.

Vrijdag 13 mei 58.57 / 15.9 € 16 Retranchement

We besluiten de klassieke route via het Vlissinger veer zuidwaarts te nemen en passeren veel aardappelvelden, hier en daar afgewisseld met boomgaarden.De herinneringen uit mijn jeugdjaren (en daarna ..) komen weer boven; wat is Zeeland mooi bij dit weer, zo helder, zonovergoten en bezien vanaf een dijk. Bij het veer naar Terneuzen belanden we tussen een groep van zo'n 80 Gentse scholieren die na een zeilvakantie in Veere weer naar huis fietsen; de meesten hebben er wel zin in.

De tocht naar Retranchement is als vanouds: veel stukken fietspad zijn nieuw maar het geheel is heel herkenbaar; hoe vaak hebben we hier al niet gefietst. Onder een warme zon (25 graden) en met rugwind fietsen we naar een voor ons nieuwe maar al heel lang bestaande camping: De Waaksluis. Omdat het hier fors waait gebruik ik alle 18 haringen, in tegenstelling tot de luie zes die ik normaal in de grond druk. We wandelen uitgebreid in het Zwin door geulen, stralend zand en een schuimende zee. Weer terug bij de tent fietsen we naar De Parlevinker, het restaurant waar we in 1973 voor het eerst samen tafelden. Het interieur is veranderd, de herinneringen gebleven. Later nog een keer terug naar het Zwin om het nu bij hoog water te bekijken en daarna vroeg de slaapzak in.

Zaterdag 14 mei 81.5 / 16.0 € 12 De Panne

De wind van gisteren houdt ook vandaag stevig aan; bij vertrek zijn we gehuld in regenjas en regenbroek. Buiten Heist bekijken we de “Duitse stelling”, aangelegd in 1942. We zijn blij als we het bebouwde gebied van Knokke en omgeving achter ons kunnen laten en gaan verder het binnenland in waarbij de fietspaden ons langs een kanaal voeren.

We lunchen in de Zwaanhoek in de Oudlandpolders, nabij een uitzichtpunt, vormgegeven als het nest van een karekiet ("Het Rietnest") en met uitzicht op de palen die de A20 richting Oostende omhoog en droog houden in de drassige gebied. Na Nieuwpoort stoppen we in Wulp (we houden het bij vogelsoorten) om kennis te maken met 2 lokale bieren: “Wulps blondje” en “Stoere Wulp”. De ochtendregen heeft gelukkig niet doorgezet, we krijgen nu zelfs een zonnetje dat onze tocht begeleidt, al is de wind kil. Geland op camping Greencard waar we zelf maar een plaatsje moeten uitzoeken en waar het restaurant, ondanks de grote aankondigingen buiten, alleen frietjes biedt. En de Hommel is ook al niet verkrijgbaar zodat we om 20:15 in bed liggen.

Zondag 15 mei 79.80 / 15.2 € 10,05 Grand Fort Philippe

Vandaag geraken we vanaf De Panne op de route van het routeboekje (Fietsen langs Het Kanaal, deel 2, Frankrijk), de zon schijnt, de rugwind vermindert. Meidoorns maken plaats voor eindeloze velden bloeiend koolzaad en graan en de kerktorens kondigen de kleine dorpjes van verre aan. Bergues blijkt een mooie vestingstad (Vauban heeft hier ook toegeslagen, die man moet onvermoeibaar zijn geweest) met erg veel eenrichtingverkeer, iets waar we de komende tijd nog veel meer van te verwerken zullen krijgen en

waar een meer dan levensgrote kiezer op de stoep van het gemeentehuis zojuist zijn stem heeft uitgebracht op de gedeputeerde LaMartine. We werpen een blik op de restanten van een abdij die in 1789 is verwoest (ook hiervan zullen we er meer zien) en eenmaal buiten de stad besluiten we het middagmaal te nuttigen in een restaurant midden in nergens. 'Terrine de moment' blijkt geen soep maar smaakt uitstekend: "Bienvenue chez les Ch'tis". In Bourborg worden we in de kerk genood om kunst van Caro te bekijken. Gravelines laten we even rechts liggen omdat we eerst naar de camping in Grand Fort Phillipe willen. Als we de tent opzetten begint het te regenen zodat de tarp van pas komt . Als het droog is gaan we dit keer wel Gravelines in, een plaats door Vauban (alweer) herschapen in een complete nieuwe vesting. Het arsenaal wordt tegenwoordig gebruikt om kunst te tonen. De rest van de stad is doodsaai maar gelukkig is er 1 café wel open. Hier vergast een drietal oudere heren ons met iPad en boombox op fraaie Rod en Rik-video zodat we in Gravelines toch nog wat leren. Na een laatste blik op de haven ook hier tijdig slapen.

Maandag 16 mei 55.70 / 13.8 € 11 Wissent

Snel na het opstaan, het is een kille ochtend, fietsen we door het uiterst fraaie natuurreservaat bij Oye-Plage. In Waldam is een bakker open en zo rollen we voldaan Calais binnen. We bekijken hier de drie hoogtepunten van de stad (de rest is beton) en zien dat het

echtpaar De Gaulle (mevrouw De Gaulle is hier geboren) uitgebreid wordt herdacht. Op het strand staan de badhuisjes drie rijen dik en de veerboten passeren op de achtergrond. Richting Sougatte is het fietspad nogal slecht maar dat wordt wel gecompenseerd door fraaie uitzichten. Het zand maakt plaats voor kalksteen en de natuur en routeverloop veranderen. We zijn hier in het land van de Deux Caps (Blanc Nez en Gris Nez) en benaderen de eerste via een helling van 9%. Lastig omdat we tot nu toe niet meer dan dijken hebben bestegen. We worden vandaag meerdere malen aangesproken, telkens in het Nederlands terwijl op de camping later 80% van de populatie Duits spreekt. Onderweg kunnen we vanaf hier de Engelse kust zien liggen.

Zo dichtbij, maar te ver voor de vluchtelingen in de regio (die we overigens niet zien). Rond 13.00 uur gaan onze vestjes uit, Het lijkt wel even zomer terwijl we de ene helling na de andere beklimmen. In Wissent besluiten we dat het genoeg is geweest voor vandaag en gaan we naar de Camping Municipal, een oeroud concept (eenvoudig en goedkoop) dat uitstekend voldoet. Omdat de zon vandaag van geen wijken weet kunnen we eindelijk comfortabel zelf koken. Als de tent staat lopen we naar het strand vanwaar we een prachtig zicht hebben op Cap Blanc Nez (en Engeland, nog steeds), we drinken een Noir et Blanc en genieten van de zon, eten, waarna het warme water voor de afwas uit de douche moet komen, maken een wandeling over de reuze grote camping waarbij we verdwalen, zien dat de beloofde talloze lege plaatsen niet allemaal leeg zijn en eindigen zo een prima fietsdag.

Dinsdag 17 mei 54.8 / 11.9 € 8 Camiers

Na het opstaan moeten we even wachten: het toiletgebouw is nog niet open. Daarom eten we ongewassen de restjes van ons avondmaal. Eenmaal op de fiets merken we dat het heuvelachtige deel van onze tocht echt is begonnen, hetgeen ook vandaag weer mooie plaatjes oplevert, maar minder mooi dan gisteren vinden we. Als we in Boulogne aankomen begint de zon echt te schijnen, verdringt het ochtendgrijs. Hier gaat de route even vlak, parallel aan de kust. Hoewel we weten dat Boulogne een historische binnenstad heeft, besluiten we door te fietsen. In Hardelot maken we een rondje rond het kasteel waar druk wordt verbouwd om er een comfortabel hotel van te maken.

We lunchen in Equihen-Plage, helaas beneden in het dorp. Ik had beter moeten weten... Hier eten we de kleinste mosselen die we ooit zagen; de Nederlandse Jumbo mosselen zullen we voortaan met nog meer respect nuttigen! Later, in Neufchatel-Hardelot, moeten we een stukje langs een drukke weg fietsen wat we helemaal niet meer gewend zijn, de route tot nu toe was erg rustig. Als we rond half vijf de camping van Camiers oprijden zijn we nog juist op tijd: het bureau sluit om vijf uur. Opvallend vandaag: we fietsen voortdurend op voorrangswegen maar van ons wordt op het fietspad wel verwacht dat we het overige verkeer voorrang geven. Nogal irritant voor ons zijn de talloze eenrichtingverkeersstraten. Omdat we de route in tegengestelde richting van onze track fietsen worden we daar voortdurend mee geconfronteerd. En als we op een gegeven moment min of meer gedwongen een brede straat toch verkeerd inrijden vindt de chauffeur van een kleine auto dat hij moet ingrijpen: scheldend en tierend blokkeert hij de weg, Loeki bijna aanrijdend. De camping is ruim en netjes maar het seizoen is duidelijk nog niet begonnen: het sanitair is voor de helft afgesloten, uniseks is hier in de mode en om 20.30 uur gaat het gebouw dicht. Na het avondmaal kijken we nog een tijdlang naar het al dan niet communiceren van zo'n 200 op roodborstjes gelijkende vogeltjes alvorens in slaap te vallen

Woensdag 18 mei 54.85 / 13.1 € 18 Quend/Monchaux

Direct na vertrek staan we voor een helling van 14%; dat wordt dus lopen. Om Etaples te vermijden (nu geen idee meer waarom, waarschijnlijk om van een drukke weg weg te blijven) fietsen we langs Enocq. Een aardige afwisseling van het heuvelachtige eerste stukje van de route van vandaag. We zijn geen klimmers en zullen dat ook nooit worden, maar als die hellingen er liggen moeten we er toch overheen. Dit deel helpt in ieder geval om ons daggemiddelde boven de 10 kilometer te brengen. Montreuil blijkt een aardige plaats en is volgens een beschrijving de meeste westelijke vestingsplaats van Frankrijk. Tijd voor een plat du jour bij Brasserie le Caveau, een locatie met een overweldigende keuze aan wijnen. Hierna wordt de route wat eentoniger, met grote akkers en veel leegte, het landschap biedt minder variatie. In combinatie met de steeds heftiger regenval brengt het ons er toe te stoppen in Quend. Schuilen tegen de regen is nog niet mogelijk; ondanks het bordje “Ouvert” opent het café eerst om 18.00 uur. Geen wonder, de camping is bijna leeg.

Donderdag 19 mei 62.20 / 13.5 € 11,80 Ault

Tegen de tijd dat we opstaan wordt het eindelijk droog. Hetgeen ook geldt voor onze lekkende regenkleding. Al snel na de camping belanden we op een echt fietspad door een mooi gebied, langs het vogelreservaat van Marquenterre en de aanpalende bossen. In Le Croyon dwalen we wat rond, proberend onze weg te vinden in de talloze eenrichtingverkeerstraten. Wanneer we brood kopen worden onze fietsen buiten omver gelopen door een oudere dame die vervolgens onverstoorbaar verder loopt. Daarna komen dan bij de monding van de Somme, centrum van de Opalen kust. Over een dijk fietsen we het volgende natuurpark in, richting St Valery sur Somme waar we historische treinwagons bekijken, maar waar geen locomotief te zien is: die staat in een sneeuwbol. Te leuk om te laten staan en gaat dus bij onze souvenirs. De stad is gevuld met toeristen die omvallen als ze van hun fiets willen stappen, een wat merkwaardig verschijnsel. De Plat du Jour is vandaag zalm. Na Hourdel, waar we kijken en luisteren hoe schoolklassen Franse kinderen uitleg krijgen over de Somme en de plaats ervan in de Franse historie, volgt het fietspad verder de Baie de la Somme. Cayeux sur Mer heeft een strand, bestaand uit een dikke laag kiezels; de badhokjes staan op een plankier en dat is ook het pad er heen en naar de zee. Nabij Hautebut het volgend natuurpark. Al met al een landschappelijk mooie dag met in de middag zelfs zon. De camping in Ault ligt boven op een heuvel zodat de laatste drie kilometer 20 minuten tijd vragen. Maar dan hebben we ook wel een uitzicht tot halverwege onze route van vandaag.
We slaan de tent op in de luwte van een schutting, de wind neemt nog niet af, en hebben nog tijd voor een klein wasje. Het wordt een sobere avond, we hebben geen van beide zin de helling nog een keer op en af te fietsen voor een maaltijd. Terwijl de was onder een afdakje te drogen hangt nuttigen wij onze avondboterham. Na de afwas nog wat mijmeren over de dag van vandaag en dan slapen.

Vrijdag 20 mei 53.36 / 11.9 € 16 Hautot sur Mer/Dieppe

Vanmorgen regen, vieze miezerregen. Een regen die ons zicht beperkt. Vanaf de camping laten we ons naar zeeniveau vallen en vervolgen dan, kronkelend, deels langs een drukke weg, onze route naar Treport. Een aardige plaats, maar jammer van de regen. We gaan verder. Fijn voor ons is dat we hier met de funniculare , een soort liftje, 80 meter omhoog kunnen. Te klein voor twee bepakte fietsen maar als ook de beide Nederlandse fietsers zonder bagage zich opsplitsen zijn we toch in twee gangen allen boven. Dat moet wel, direct aan de kust zelf zijn geen wegen: de krijtrotsen storten hier wel eens in; we zien huizen die toch wel naar de rand schuiven. Eenmaal boven is het tijd voor koffie en wordt het langzamerhand droog. In Criel sur Mer (alle plaatsen hier hebben deze toevoeging, Frankrijk is blijkbaar te groot om voor alle steden en dorpen een unieke naam te hebben) wijken we af van de beschreven route en gaan via Tocqueville (vanwege de naam van de stad, een andere reden heb ik niet), Penly, waar we om de kerncentrale heen fietsen en Puys, waar Alexandre Dumas (père) is overleden, naar Dieppe. We beëindigen onze tocht in Hautot sur Mer via een bijna eindeloze stijging. De camping is prima en onder het geluid van talloze overkomende vliegbrommers warmen we twee blikken ravioli op om onze energie weer aan te vullen.

Zaterdag 21 mei 19.56 / 11.6 € 16 Hautot sur Mer/Dieppe

Weer een dag die begint met een grijze ochtend, in de middag omslaand in een zonnige dag.

Eerst gaan we op zoek naar een Declaton: Loeki heeft een nieuwe regenjas nodig, haar Mammut heeft de strijd tegen het water volledig gestaakt en wordt zwaar van het opgeslagen water, en ik een nieuwe regenbroek omdat die na 10 jaar trouwe dienst hier en daar (en daar tussenin) lekt. De winkel is groot, erg groot, maar biedt niet wat wij nodig hebben. Dat is even jammer, het was nogal ingewikkeld de winkel te vinden op een afgelegen industrieterrein te midden van snelwegen. Gelukkig passeren we even later een Intersport die min of meer heeft wat we zoeken, al heeft mijn regenbroek vier keer het gewicht van de vorige en later zal blijken niet echt te ademen. Maar dit vakantieleed valt te overleven. Dieppe zelf is vandaag een grote markt en de kerk van Sint Jacob is aan restauratie toe: een historisch monument sinds 1840 en sindsdien naar het zich laat aanzien niet meer onderhouden. We wandelen langs de haven en het strand, slenteren door de binnenstad en bekijken vanaf een terras hoe, onder een oorverdovend lawaai, heel veel schoonmaakauto's voortdurend proberen de restanten van de ochtendmarkt te verwijderen. Een aardig idee is, vind ik als eertijds bibliothecaris, de hut van Lire á la plage. Er blijken in de regio twaalf van deze 'cabanes' te staan die in de zomermaanden gratis leesplezier bieden. Helaas alleen in het vakantieseizoen, dus een praatje met de bemensing is niet mogelijk.

Teruggekeerd op de camping blijkt het inwerpen van muntjes in de wasautomaat enige assistentie te vereisen. Na een aangename middag, luierend en lezend in de zon, wat een luxe, begeven we ons op aanraden van de campingbaas naar “Les Régates” voor ons avondmaal. Het uitzicht op de rotskust en de zon die wordt weerkaatst in het water is van een fenomenale schoonheid. En prima eten, al is het even wennen dat in het restaurant honden worden toegelaten.

Zondag 22 mei 77.21 / 13.2 € 14,50 Fécamp

Vannacht heeft het gestortregend; verschrikkelijke hoeveelheden water kwamen naar beneden en staat voor de tent op het niveau van de bovenkant van het gras: we mogen onze tent definitief waterdicht verklaren. We besluiten een andere route te nemen dan beschreven in het boekje van Kees: Kees houdt wel erg veel van heuveltjes. In combinatie met de regen die van geen ophouden weet bij een temperatuur van 13 graden voor ons voldoende redenen om onze nieuwe kledingaanwinsten te testen op een wat comfortabeler pad. En zo snorren we zo'n 25 kilometer over een voormalige spoorlijn. Aan het einde ervan verdrijven we een een joggend paar van de enige droge plek in de regio: een bushokje, maar zij hebben een auto waar ze droog kunnen blijven. Hierna weer heuvelend, maar anders, langer en minder steil dan gisteren eindigen, we in Frécamp waar de camping weer boven aan een helling ligt.

Eenmaal boven staat de tent op een fraaie terrascamping met uitzicht op zee, de boulevard met restaurants (die hebben we vandaag niet gezien, wel een nadeel van voormalige spoorwegen ..) en zien een zon die pogingen waagt door te breken. We kunnen via een wandelpaadje binnendoor naar beneden, waar we aanschuiven in “Le Repos”. Slechter zullen we deze vakantie niet meer eten.

Maandag 23 mei 66.69 / 13.1 € 10 Saint Antoine la Forêt

Bij het opstaan: koud, winderig en grijs weer, maar in de loop van de ochtend krijgt de zon steeds meer vat op de dag. Het eerste deel van de route van vandaag leidt ons naar Étretat,

ook te bereiken via een toeristentrein waarvan niet alle wagens betrouwbaar lijken, om de daar uitgestalde rotsen (de boog en de pijlpunt erachter) te zien. Vanaf de camping naar hier is het maar 13 kilometer maar we zijn hier pas om 11:30 uur. De plaats blijkt geheel gericht op toerisme maar is niet gezellig vinden wij en de rotsen lijken sprekend op de foto's die we al heel lang kennen. Typisch een geval van “Been there, Seen it, Check it”. Gelukkig is er wel een redelijk winkelaanbod waar we gebruik van maken: het avondeten wordt veiliggesteld in de vorm van brood, tosti's en pizza's. Hierna verlaten we de kust, Le Havre mijdend, en rollen door een mooi landschap richting Zuid-Oost het binnenland in, voornamelijk dalend, langs grote, heel grote akkers en valleien waar de heuveltoppen boven ons uit toornen, gelardeerd met witte meidoorns en witte huisjes in de groene velden en dat alles in een intussen stralend zonlicht. Omdat campings in dit gebied niet dicht gezaaid zijn, die liggen voornamelijk aan de kust, besluiten we rond vier uur onze tent op te slaan op camping Les Forges. Om daar te geraken moeten we werkelijk elke meter die we vandaag zijn gedaald weer omzetten in hoogtemeters. De camping heeft maar 1 ster, maar het sanitair is schoon en voorzien van papier. De tosti's zijn al lang op en na nuttigen van de overgebleven soep en pizza gaan we moe maar voldaan (letterlijk voor beide gevallen) het bed in.

Dinsdag 24 mei 67,88 / 14,3 € 21,59 Toucques

We beginnen de dag met een mooie afdaling, passeren een niet zo schone raffinaderij van Exxon waar op dat moment wordt gestaakt. Het affakkelen veroorzaakt hier enorme zwarte rookwolken, van veraf zichtbaar, overal liggen roestige onderdelen en direct langs de weg is er een lek in een leiding dat meters ver weg spuit. We zijn blij als we het veer over de Seine bereiken. Hier raken we in gesprek met een Engelsman die zich erover verwondert dat zijn TomTom dit als de beste weg tussen Le Havre en Roland Garros aanbeveelt. We voelen met de man mee. Vervolgens belanden we op een fietspad door het Réserve Naturelle du Marais-Vernier en het vervolg daarvan, een drassig natuurpark in de kromming van de Seine waar een soort fietspad doorheen leidt. Ook het verdere deel van de route is geweldig mooi: met uitzicht vanaf een dijkje over de drassige weilanden, met oude huisjes met rieten daken, bovenop bij elkaar gehouden door irisplanten en met een buitentrap naar de zolderverdieping.

We verlaten de route via een hoogte vanaf waar we nog een laatste overkoepelende blik op dit fantastische deel van de tocht kunnen werpen. Later fietsen we onder de voor ons niet toegankelijke brug over de Seine door, de Pont de Normandie, met zijn lengte van ruim 2 kilometer de langste tuibrug in Europa: enorm!

In Honfleur, een charmant havenstadje, genieten we van de kleuren in de drukke haven. Hierna richting Toucques waar de camping vanzelfsprekend weer klimmend moet worden bereikt. Het is een compleet verzorgd park met opties voor sauna en massage (€ 75 per uur) en afgeschermde plaatsen. We lenen van elders een picnickbank en bereiden tevreden onze maaltijd in de zon.

Woensdag 25 mei 81.20 / 14.5 € 12,50 Bayeux

Vanaf de camping, na een ontbijt in de zon, belanden we al snel weer op een fietspad langs de kust. We zijn in een stedelijke omgeving en passeren uiterst verzorgde plaatsen, zoals Deauville. Grote appartementen, gebouwd in klassieke stijl, grote casino's en verzorgde promenades.

Na Villers sur Mer is dat over en doet een helling van 14% ons afstappen, na Houlcate komen we terug aan de kust, met wind in de rug! In Merville op een terras een prachtige Steak tartare als plat du jour, na een afwijzing in een eerder restaurant dat volledig bezet is. Bij het oversteken van de Orme, waarbij we door een vogelreservaat fietsen, besluiten we naar Bayeux te gaan; we waren daar al eens met de kinderen en we menen ons te herinneren dat het een prettige stad was om te verblijven. Rechtstreeks, de weg langs Caen zou ons te lang worden. We rijden door het binnenland langs afwisselend grote vlas-, koolzaad- en graanvelden, soms afgewisseld met erwtjes en tuinbonen. Een gezonde regio lijkt ons. We maken nogal wat hoogtemeters in een landschap zonder mensen en komen om half zes aan op de camping in Bayeux waar we vragen om een plaats in de zon: in de schaduw is het nogal kil. Carrefour blijkt om 20:30 juist gesloten maar een nabij gelegen pizzabakkerijtje helpt ons aan cider voor bij het eten Na het tanden poetsen vergelijken we met onze motorrijdende buurman nog fiets en uitrusting en dan slapen we rond half elf in.

Donderdag 26 mei 8.05 / 11.5 € 12,50 Bayeux

Zon al bij het ontwaken: we worden vandaag verwend. Snel ontbijten om op tijd te zijn voor de stadswandeling. Bayeux is een historische stad waarin de hele Nordische historie is terug te lezen, ook omdat Bayeux als enige in de hele regio niet beschadigd is bij de bevrijding in 1944. De gids, een Engelse, heeft zo veel te verhalen dat er geen tijd overblijft vragen te stellen. We lunchen in de stad en besluiten terug te keren naar de tent om daar de rest van de dag rustig door te brengen. De camping is bijna leeg, we staan alleen op een groot veld, maar delen die met 2 maaimachines waardoor de lucht bijna trilt van het lawaai; het lijkt wel of we in Denemarken zijn. Als de maaimachines om vijf uur stoppen verschijnt er een hogedrukreiniger en tegen de tijd dat die verdwijnt doet de zon dat ook. We besluiten pizza te halen maar bij het teruglopen naar de tent begint het te regenen. Ik zet de tarp op en we eten buiten, maar zo liggen we wel vroeg in bed.

Vrijdag 27 mei 67.23 / 15.1 € 14,50 Carentan

Na de regen van gisteravond staan we vanmorgen op met mist. Met als gevolg een drijfnatte tent en een tarp die ik beide maar wat afzeem om wat gewicht te besparen. Na vertrek direct al in een prachtige omgeving, anders dan voorheen met hagen die akkers en soms ook de wegen omgorden. Kleine vakwerkhuisjes maken plaats voor grotere stenen panden.

We komen nu in het gebied van de landingszones uit 1944. Als we aan de kust arriveren is de mist zo dicht dat het strand, laat staan de zee, vanaf de weg niet is te zien. Spijtig voor alle toeristen die hier in bussen en busjes voorbijrijden, we kunnen alleen hopen dat ze een goede verteller als gids hebben. Verder onderweg wat caches rapend fietsen we door een doodstille omgeving, geen levend mens te bekennen. Alleen als we stilstaan schuiven stil wat auto's voorbij. In Vierville sur Mer bekijken we, samen met nogal wat anderen, het Amerikaans oorlogsmonument waarna we weer het binnenland induiken. Net buiten het kustgebied schijnt intussen de zon, niet alleen aangenaam voor de temperatuur maar we krijgen daardoor ook zicht op de omgeving. In de Marine de Bessin fietsen we door grote oesterkwekerijen die op dit moment geen teken van leven vertonen: alleen bij eb worden de oesters geraapt. In Grandcamp worden we verblind door het nogal grote en blinkende World Peace Statue. Na Fontenay een Keesje: zo, naar de samensteller van onze route vernoemd, zijn wij wegdelen gaan noemen die niet echt voldoen aan wat wij als een comfortabel fietspad beschouwen: een slechte ondergrond of, zoals in dit geval, bijna dichtgegroeid. Overigens zonder onze gids ook maar iets te verwijten: zijn keuze is over het algemeen heel begrijpelijk.

Ook hier langs de oevers van de Vire bloeien de meidoorns volop en hun geur zal ons de rest van de dag vergezellen. We jagen vogels, vlinders en witte reigers op uit het struikgewas en worden door bijen begeleid op onze tocht, met de talloze ons blaffend narennende honden het enige teken van leven tot we aankomen in Carentan. Onderweg zijn de kerkjes en burchten nu ook Nordisch: gebouwd in een grauwe steensoort, indien mogelijk een spitse toren in dezelfde kleur- en steensoort. Op een splitsing bij een oorlogsmonument vertelt een passant ons het verhaal hierbij: een gevecht om een Duits communicatiecentrum en met talloze Engelse slachtoffers.

Zaterdag 28 mei 71.85 / 13.6 € 9,50 Mont Martin sur Mer

Een ochtend als bijna alle andere: grijs, kil, mistig en winderig. Belangstellend slaan we een Italiaanse jongeman gade (“Heeft u een föhn voor mij te leen?”) die meer tijd nodig heeft om zijn fiets te pakken dan wij voor ons complete ochtendritueel. Even zoeken naar een bakker en daarna 45 kilometer over een voormalige spoorlijn. Het blijkt een soort tunnelweg te zijn: bosschages aan beide zijden en boven ons zodat we geen uitzicht hebben, maar wel lekker horizontaal gelegen. Ook hier wijken we af van het routeboekje maar wie maalt daarom. Als de Route Verte stopt beginnen de lange hellingen. De combinatie met de vochtige hitte wordt Loeki te veel. Daarom stoppen we op de mooie camping Des Gravelets die we bijna voor onszelf hebben.
Jammer voor de campingbaas, maar het lijkt erop dat iedereen alleen direct aan zee wil kamperen; voor ons wel aangenaam rustig. 's Avonds blijkt er een concert in het dorp te zijn met muziek van de “Full butter cakes”, aangekondigd als Blues en Rock and Roll. Het hoogtepunt van de avond, waarbij de ene helft van het dorp eten klaarmaakt voor en verkoopt aan de andere helft is, is hun uitvoering Onkie Tok Blue. Tijdens de voorstelling nuttigen we de aangeboden waren: frites, crêpe's, bier en wijn. En we kopen lootjes; de trekking is 16 augustus en we zijn benieuwd. Al met al een geslaagde avond vinden we.

Zondag 29 mei 71.93 / 14.2 € 10 Pontaubaut

Prima geslapen op deze rustige camping. In Monmartin is elke winkelruit voorzien van beschilderingen die verwijzen naar de Tour de France die hier zal passeren. We gaan weer naar de kust, aanvankelijk door een aantrekkelijk landschap achter de duinen en heel erg mooi als we de moerassige streek bij La Vanlée doorfietsen, maar later beginnen de campings en bebouwing zich aaneen te rijgen. Granville is een oude vestingsstad waarvan we overigens weinig meekrijgen; ik mis hier een afslag (overkomt me vaker, ik droom wel eens weg en vergeet dan op mijn GPS te kijken: Rondje van de Zaak) en zo belanden we even in de haven. Het volgende stuk is niet zo boeiend: wat golvend en meer van hetzelfde, weinig afwisseling. Of raken we verwend? Kort voor Saint Jean de Thomas een prachtig uitzicht over de kust, helaas niet zo ver als we zouden wensen: de hele dag is heiig zodat we geen totaaloverzicht hebben van de Baie du Mont Saint Michel. Het uitzichtpunt bij Saint Léonard slaan we daarom maar over en we zoeken ons een camping. Die in Pontaubault lijkt aardig: het stadje heeft iets van een Engels dorp, heeft in ieder geval een winkel en we besluiten dan ook niet verder te rijden en om hier een rustdag in te lassen.

Maandag 30 mei 15.65 / 14.4 € 10 Pontaubaut

Vandaag een rustige dag, bewolkt met wat zon in de middag. We slapen uit, kopen brood in de bar (de winkel die mede onze keuze om te blijven bepaalde blijkt op maandag gesloten), doen de was, wandelen door de salines (veel, heel veel schapen) en komen terug over de brug waar Patton in 1944 72 uur nodig had om zijn 4de divisie Normandië in te krijgen.

Omdat we toch boodschappen moeten doen (de beide restaurants zijn ook dicht op maandag) fietsen we terug naar Avranches. Hier maken we een stadswandeling uit een folder (dit soort wandelingen loopt toch altijd anders dan de folder bedoelt) en heel in de verte zien we de Mont Saint Michel. Tijdens en na het koken worden we omringd door talloze vogels, waaronder de “C'est si bon”-vogel, een vinkensoort die elk liedje eindigt met deze tekst. Om acht uur jaagt een kille wind ons de tent in.

Dinsdag 31 mei 23.96 / 13.3 € 18 Mont Saint Michel

In de ochtend een stevige bries met zon. Al heel snel krijgen we het einddoel van vandaag, waar we kronkelend met wind tegen heen fietsen, de Mont Saint Michel, in zicht.
Maar eerst passeren we het centrale Duits oorlogskerkhof in Ardevon. Deze kerkhoven blijven plaatsen om te huiveren, zoveel jonge levens geofferd. Om elf uur zijn we al op de camping waar we een windvrij plekje vinden. Ook het enige plekje overigens waar de muggen niet wegwaaien. Na het schrijven van de kaarten voor de kleinkinderen gaan we naar het koop/eetcentrum, we willen zo snel mogelijk naar de MSM. Hier blijkt alles ingericht op een efficiënt wegwerken van grote groepen. Voldoet u aan onze normen voor deze zitplaatsen? Heeft u al een menu kaart? Om alle illusies weg te nemen staat daarop dan met heel kleine lettertjes dat alle sauzen van Knorr komen. 

En het werkt, al snel zijn we per bus op weg naar het einddoel. Leuke bussen trouwens: een houten buitenzijde, ze rijden heel frequent en keren niet op het eindpunt: het zijn bussen met twee voorzijdes. Druk ook, net als op de berg; het lijkt ons dat je hier in het hoogseizoen niet moet zijn. De nauwe straatjes en de talloze trappen zijn redelijk vol en we kijken vol verwondering naar de winkeltjes en restaurants. Elke vierkante centimeter wordt gebruikt als verkoopruimte. De grote abdij die de bovenste helft van het eiland vormt is indrukwekkend en eigenlijk een oase van rust: we blijven er ruim twee uur in rondzwerven.

Als we weer buiten komen is het bijna droog wat ons de gelegenheid geeft bij de tent cider, camembert en brood te nuttigen., waarna we nog een wandeling naar het regionale informatiepunt maken. Als we na afloop een bier in het Mercure hotel proberen te krijgen lukt dat niet: onze bestelling wordt gewoon niet geleverd; misschien zijn we niet schoon genoeg?
Gelukkig zijn er alternatieven. Opvallend vandaag in de abdij is het grote aantal groepen Franse schoolkinderen (leeftijd ongeveer groep 7) met 20-30 kinderen, die met drie begeleiders uiterst gedisciplineerd rondgeleid worden. Later op de avond, als het donker is keer ik nog een keer terug om foto's te maken. De berg is dan bijna leeg.

Woensdag 1 juni 79.36 / 13.8 € 19,25 Dinard

Vandaag een rustige rit, eerst over een mooi dijkje landinwaarts, later dichter langs de kust. Omdat het laag water is is het water kilometers ver weg. De oesterkwekers gebruiken hier dan ook boten met wielen in plaats van tractoren voor het uitzetten en ophalen van hun oesternetten. Ondanks de zon die zich zo nu en dan laat zien blijft het kil. We zien op TV tijdens de lunch (iets waaraan we moeten wennen: in alle cafés hangen grote TV-schermen) dat we geluk hebben gehad: ten Noorden van ons, onder andere in streken die we zijn gepasseerd, heeft het zo hard geregend dat her en der overstromingen hebben plaatsgevonden. Bij Benoît buigen we het binnenland in en vervolgen onze weg over rustige, aangename binnenweggetjes. Als we Saint Malo in fietsen volgen we even de borden “Roches sculptures”.

We missen die rotsen maar krijgen wel een fantastisch uitzicht over de blauwe zee, gelardeeerd met witte golven die uiteenspatten op talloze rotsige eilandjes vlak voor de kust. Saint Malo blijkt groot en druk. En dan blijkt dat de camping is gesloten: al meer dan een jaar horen we later. Na een enerverende tocht langs een razend drukke smalle weg blijkt ook de volgende camping nog niet open te zijn. En de volgende is veranderd in een bungalowpark, ondanks andersluidende borden aan de straat die nog wel kampeergelegenheid beloven. Zo belanden we uiteindelijk in Dinard. Voor de receptie hebben we een uitgebreid fietstechnisch gesprek met een Engelsman die met zijn vrouw een weekje door Frankriijk trekt. Camping le Pont Blanc is een grote standaardcamping, met hoge prijzen en, voor het eerst deze vakantie, een absolute onwil mijn GPS op te laden. Toch besluiten we twee nachten te blijven: we willen Saint Malo bekijken.

Donderdag 2 juni _ / _ € 19,25 Dinard

Min of meer uitgeslapen en daarna via vele omwegen te voet naar het veer Dinard-Saint Malo. Vooral de toegang tot het veer blijkt moeilijk vindbaar; geen wonder, er blijken er twee te zijn. Welke afvaartlocatie wordt gebruikt is afhankelijk van het getijde. Eenmaal in Saint Malo wandelen we door Intra Muros, de oude vesting, ontworpen door Vauban (alweer). Sommige stukken zijn erg druk, ander daarentegen erg rustig maar al met al wel afwisselend en interessant.

Omdat het tijverschil hier erg groot is, 8 meter of meer soms, kunnen we naar Fort National wandelen; de forten rondom Intra Muros vallen bij eb droog. We sluiten de stadswandeling af met een wandeling over de stadsmuren, eten een aangeklede hamburger en boeken een overtocht naar Jersey: morgen heen, zondag terug. Nu we toch in de buurt zijn willen we in ieder geval een van de Kanaaleilanden bezoeken. Dit betekent overigens wel dat we oversteken naar Engels grondgebied, inclusief een gewijzigde tijdzone en een andere munteenheid. Terug naar Dinard waar we ons informeren over de vertreklocatie van het veer: de ene is wel goed te bereiken voor een bepakte fiets, voor de andere zouden we alle bagage moeten afladen en over trappen transporteren; onze voorkeur lijkt wel duidelijk.

We doen boodschappen (eindelijk weer eens tijd voor een gebakken eitje) en raken in gesprek met een Fransman die Engelse les heeft gegeven in Exeter en Cork; hij reageert, zoals vaker zal gebeuren, op het accent in ons onderling taalgebruik. Rond zeven uur wordt het buiten minder aangenaam en duiken we de tent in. Omdat we vinden dat we wel genoeg rotsen, kapen, kliffen en zee hebben gezien willen we het laatste deel van de tocht door Frankrijk naar Roscoff niet langs de kust fietsen maar door het binnenland, een routeboekje hiervoor zagen we vandaag in de boekhandel: "La Brétagne à vélo (I); de Rennes à Roscoff via Saint-Malo". Dat komt goed uit, juist de route die we willen fietsen. Mijn probleem is even hoe vanuit Dinard op die route te komen; ik heb nog geen idee maar ook dit probleem zal wel een oplossing krijgen tegen de tijd dat dat nodig is.

Vrijdag 3 juli 14.8 / 14.3 (plus ferry 60 km) £ 23,10 St Martin (Jersey)

We hoeven ons niet te haasten, de eerste ferry van het laagwatervertrekpunt gaat pas om 10 uur. Eenmaal aan de overzijde nuttigen we in Saint Malo een warme maaltijd, dan hebben we dat alvast gehad, bezoeken een eco-voorlichtingsmarkt: voedsel, educatie, leefstijl, lezen wat in de zon en wachten zo op boarding time. Als wij aan de beurt zijn worden we naar de autorij gestuurd, zo zijn we in ieder geval snel aan boord. En daar blijkt dan dat Loeki en ik stoelen hebben toegewezen gekregen die niet eens in dezelfde ruimte staan. Na klagen belanden we op VIP-plaatsen in het centrum van de boot met een prima overzicht over alles en iedereen. En in een vreselijk lawaai. De veiligheidsvoorschriften worden in een personeelsrap op video getoond en ontelbaar veel kinderen rennen tomeloos rond.

Dan zijn er ook nog de vrijgezellen: een stel is gekleed als zaadcellen, gegroepeerd rond een man, verkleed als penis, inclusief zaadballen. Gelukkig komt aan alles een eind en wij gaan als eersten van boord en door de douane. De weg naar de camping is stijgend en erg mooi. Op sommige stukken rijden we letterlijk door een bomentunnel over steeds smaller wordende wegen. Erg rustig, tot we aankomen op de camping. Dat is een soort kermis: overal rokende barbecues, nog meer kinderen, rondom radio's, niet hard maar allemaal met een eigen zender; in de kantine meet ik met mijn telefoon 100 dB. Allemaal gemoedelijk en erg vriendelijke mensen maar dit zijn we even niet meer gewend, we zijn echt in en andere wereld terecht gekomen. 's Avonds, na de bingo in de kantine waar een mevrouw krijsend uit haar dak gaat als ze 75 pond wint, valt rond half elf wel een deken van stilte over de camping. Weldadig.

Zaterdag 4 juli 59.33 / 12.1 £ 23,10 St Martin (Jersey)

Bij het opstaan is de wereld grijs. In de campingwinkel wijst een aardig meisje me op de mogelijkheid het eiland rond te fietsen. Dat komt goed uit, ik had nog geen plan getrokken. Maar eerst de jacht op Britse ponden. De eerste poging mislukt omdat de Co-op-machines alleen Britse bankpassen accepteren. Jammer, we zien wel.

We vervolgen onze weg naar Gorey, gelegen aan een mooie baai met en groot, dreigend kasteel, als een kers op het bakje appelmoes, op een rotspunt er boven op. Een helling van 17% voert ons wandelend uit het plaatsje. In St Catherine een doodlopende weg naar een mooie baai waar in de haven een gedenkbord voor een meisje van 15 jaar hangt dat in 13 uur het hele eiland is rondgezwommen. Een prestatie, wij halen dat niet eens op de fiets. We verlaten deze locatie, deels wederom te voet, over een wandelpad door een beboste vallei. Eenmaal weer op de verharde weg blijven we vergezichten houden; we fietsen vrij hoog, en naast ons loopt de kust over het algemeen steil af. We genieten volop, de zon schijnt, het eiland is prachtig en in St John vinden we eindelijk een cash machine die ons goed gezind is. Op een van de mooiere uitzichtspunten (een parkeerplaats bij Brezknez oid, ergens net voorbij Egypt ..) biedt ons dit de mogelijkheid een prima klaargemaakte, reuzegrote hamburger als middagmaal te nuttigen en worden we aangesproken door een oudere man die onze fietsen eigenlijk maar belachelijk modern vindt. Op mijn kaart lokt de Priory Inn.

Terecht blijkt: hier wordt Breda-bier getapt (een lokaal product overigens, geen import). We wandelen vanaf hier in de brandende hitte (!) naar de Devils Home (nog meer schoonheid), drinken bij terugkeer nog een pintje om weer af te koelen, besluiten later bij Greve le Lecq dat we ver genoeg het eiland rond zijn geweest en peddelen op ons gemak terug naar de camping.

Zondag 5 juni 22.76 / 12.5 --- Dinard

Rustig opgeruimd en ingepakt onder een bewolkte hemel waarna we even rustig naar St Helier fietsen. Een stad die ook erg rustig is, misschien omdat het zondag is? Ik scoor brandstof voor mijn brander (£ 12,50!, bij ons € 5,50). Als we een taartje eten bij het standbeeld van sir George Don, eens gouverneur van Jersey en later van Gibraltar en daarom hier met een groot beeld op een groot plein wordt geëerd, word ik van achter aangevallen door een meeuw die een deel ervan (het lekkerste) uit mijn hand grist. Dat komt dus niet alleen voor bij kleine kinderen en in sterke verhalen zoals ik altijd dacht. We lezen nog wat aan de haven op een bankje in de zon die intussen Jersey flink opwarmt en melden ons tijdig voor het inchecken. Dan ontstaat de chaos: de boot uit Jersey moet deels worden ontscheept, samen met de boot uit Gernsey, die ook weer moet worden geladen, al dat verkeer moet samen met ons door de douane die tegenwoordig strenger is dan eertijds en dat alles op een niet al te grote parkeerplaats waar iedereen door elkaar rijdt, stil staat of elkaar poogt te kruisen onder leiding van een wanhopig zwaaiende man in geel vest. Gelukkig kunnen wij koffie zetten met het warme water uit onze thermosfles om de wachttijd te veraangenamen. Het duurt even voordat hier orde is geschapen en we aan boord worden gejaagd. 

Zo vertrekken we met een uur vertraging (en heel veel verbazing van iedereen ons ons heen).. Hierna scheurt de Condor met 67 kilometer per uur naar Frankrijk. Van de overtocht, veel rustiger dan de heenreis, zien we door de mist weinig. Jammer is wel dat we nu de laatste ferry naar Dinant missen en we vrezen over de drukke weg te moeten fietsen. Maar we hebben het geluk dat deze verschrikkelijke weg op zondag een rustig baantje is en arriveren om 22 uur op de vertrouwde camping, waar vanzelfsprekend de receptie dan al minstens vijf uur gesloten is. 
Met vooruitziende blik hebben we op de boot al gegeten en nu kunnen we onze tent opzetten met uitzicht op een spiegelgladde zee: er is geen zuchtje wind en we kunnen eindelijk eens voor de tent buiten zitten.

Maandag 6 juni 64.30 / 14.0 € 7 Médréac

Al snel na het verlaten van de camping breekt de zon door. Aansluiting aan het nieuwe routeboekje blijkt eenvoudig: gewoon rechtdoor en zo fietsen we de komende dagen over “Vélo vertes”, voormalige spoorwegbanen waarop sommige tunnels met graffiti zijn verfraaid.

De eerste spoorweg, van Dinard naar Dinan, bijgenaamd “La Guilloutine”, heeft bestaan van 1867 tot 1987. Nu een prima fietspad door een afwisselend landschap, wat overigens voor de hele tocht van vandaag van toepassing zal zijn. In Taden stoppen we bij een manoir, een versterkt huis, uit de XIVe eeuw. Dinan is erg pittoresk, een oude vestingsstad, ommuurd, waar we alleen de indrukwekkende brug bekijken; we hebben we niet voldoende tijd en lust om het centrum te bekijken. In Léhon staat een prachtige abdij uit de XIIIe eeuw die we wel bezoeken. Een fietspad langs het Canal d'Ille et Rance brengt ons naar de fantastisch mooi gelegen en onderhouden sluis bij Boutron waar we de sluiswachter zich op een bromfiets van sluis naar sluis zien begeven. Hierna stappen we over op een andere weg: de V3. Bij Le Quiou passeren we opgravingen waar het grondplan van een huis zichtbaar is gemaakt door verhoogde funderingen, waarbij de verschillende ruimtes worden aangegeven door een verschillend gekleurde bodem. Niet groot, maar wel duidelijk.

We stoppen vroeg op de camping municipal van Médéac, de eerstvolgende camping lijkt ons te ver weg in het benauwde weer. Het is een leeg terrein aan de rand van het dorp en een natuurgebied, waar kampeerplekken zijn gemaakt door het aanplanten van hoge hagen. De sleutel van het sanitairgebouw is verkrijgbaar op het gemeentehuis (geen idee hoe je hier in het weekeind kampeert), waar ook moet worden afgerekend. Daar dient juist iemand een bouwkundige aanvraag in dus het duurt even voor ik weer terug ben op de camping Hier heeft een gemeenteambtenaar intussen het warm water  aangesloten en waar ik ook kan vertellen dat er in het plaatsje geen winkel open is en dat het restaurant gesloten is. Dus eten we brood en drinken veel water alvorens in de windstille avond nog lang buiten voor de tent te lezen op de verder lege camping.

Dinsdag 7 juni 75.97 / 14.8 € 13,50 Loudéac

Na het retourneren van de sleutel brengen we eerst een bezoek aan wat lokale menhirs bij Lampouy. Later blijken er nog meer te zijn dan we hebben gezien maar we zijn hier in ieder geval geweest. Net buiten Médéac stuiten we op een voormalig station waarin nu een velo-verhuur zit: twee aan elkaar gekoppelde fietsen, verbonden met een platform waarmee over rails wordt gereden. Het bijzondere hier is dat de fietsen versnellingen hebben en dat er een volledig rangeersysteem is om die dingen te kunnen parkeren en draaien. Vanzelfsprekend zijn er ook een museumpje en een koffiebar. Het museum is leuk: we genieten van de geluiden van de stoomlocomotief in een nogal groot schaalmodel, luisteren naar de geschiedenis van het treinvervoer hier ter plaatse in de verschillende perioden, drinken koffie en praten nog wat na. En zo begint onze dagtocht eigenlijk pas om half twaalf. Kort daarna pauzeren we weer in Saint Méen le Grand waar we de abdijkerk en het graf van Louison Bobet bekijken; het aan hem gewijde museum slaan we maar even over. 

Omdat het fietspad maar half verhard is (leem en soms gruis) worden onze fietsen en alles wat daar op en aan hangt steeds grijzer. In Médrignac aarzelen we even als we de camping passeren, we moeten uiteindelijk wel op tijd in Roscoff aankomen voor de ferry naar ons volgend traject. We fietsen verder en blijven plezier hebben van onze keuze om de route te verlaten: dit is ook mooi en afwisselend. Het laatste deel van de route naar de camping brengt ons van de Velo Verte naar een recreatiegebied rond een plas bij Loudéac. Ook hier is het vakantieseizoen duidelijk nog niet begonnen maar we prijzen ons gelukkig: de kiosk is open en na 1 ijs en 1 bier zetten we de tent op op het ruime terrein, wel binnen gehoorsafstand van een snelweg overigens. We verorberen onze reeds aangeschafte voedselpakket laat, pas rond half acht en blijven de rest van de avond kijken naar de ondergaande zon.

Woensdag 8 juni 47.87 / 13.6 € 10 Gouarec

Bij vertrek uit Loudéac nog even langs een bakker voor de koeken onderweg en om nog een blik in de stad te werpen. Enthousiaste inwoners wijzen ons vanwaar we hun trots, de klokkentoren van de église Sainte Marie, het best kunnen bekijken. Eenmaal op weg missen we bijna een afslag omdat ik naar een museumspoorlijn aan het kijken ben. We volgen vandaag de hele dag de V6, een fietspad van een geelachtig leem, vreselijk stoffig op deze droge dag, maar het fietst prima, al vragen we ons wel af hoe het hier zal zijn na een paar stevige regenbuien. 

In Saint Guen verlaten we even de route om een manoir, een kerk uit de XIIIe eeuw en een oude bron met bijbehorende wasplaats te bekijken. De bijbehorende bankjes zorgen voor een goede ambiance voor onze ochtendkoffie. Later, voorbij Mûr de Bretagne (een plaats, geen muur gezien) lunch op een picknickplek bij een voormalig station. Er moeten in Frankrijk werkelijk duizenden spoorweggebouwen staan en gestaan hebben.. Hierna gaat de weg meer golven, wat meer uitzicht geeft. De gele brem kleurt het landschap. Als de zon krachtiger wordt zijn de paden ook meer overschaduwd en dat stemt ons uiterst content. Een aanwijzing naar een camping 30 kilometer verderop in een boom gespijkerd wekt onze verbazing: een wel heel ijverige campingeigenaar die van mening is dat zijn kamp niet voldoende aandacht krijgt? Het bord keert regelmatig, met aangepaste afstanden, terug. We zijn nieuwsgierig en besluiten dat Camping Gouarec onze eindbestemming voor vandaag zal zijn. Maar eerst Bon Repos, een toepasselijke naam in ons geval. Hier vinden we een voormalige abdij, deels ingestort, deels gerestaureerd, een boekhandel, een terras aan het water en fietspad langs het kanaal van Nantes naar Brest. 

We maken gebruik van alle opties maar zijn net wat minder enthousiast over het fietspad dan de Franse fietsers: als Nederlanders fietsen we wel eens vaker langs een niet zo heel veel afwisseling biedend kanaal. Maar het brengt ons wel naar de camping waar we de Engelse eigenaar ontmoeten die ons de aanwezigheid van de bordjes in de bomen verklaart: de gemeente doet volgens hem niet genoeg aan werving, sterker nog, opende kort na zijn overname van een verlopen boedel aan de overzijde van het kanaal een gratis overnachtingsplaats voor campers. We doen boodschappen en besluiten hier een extra nacht door te brengen: de camping voldoet, het dorp is op kruipafstand en beschikt over een verrassend aanbod winkels, horeca, parken, historie etcetera zodat dat geen straf zal zijn.

Donderdag 9 juni – / – € 10 Gouarec

Een dolce far niente-dag: uitslapen, uitgebreid ontbijten, naar de bakker voor koeken en middagbroood, lezen, eten, in het dorp alle zes bezienswaardigheden aanschouwen, op het terras om ons heen kijken, terug naar de camping, lezen, eten, lezen, slapen.

Vrijdag 10 juni 16.67 – 12.6 € 10 Gouarec

Vanmorgen om 5.45 uur een rollende donderslag, gevolgd door regen. Omdat we nu vinden voldoende tijd te hebben om de ferry te halen besluiten we nog een nachtje te blijven. Ik zet de tarp op om droog te kunnen ontbijten. Na de lunch wordt het droog en we begeven ons naar de, in onze gids zeer lovend aangeprezen, Gorge de Daoult. Wij zijn iets minder lovend als we er zijn: de kloof is meer een vallei en de stroom, ondanks de regen, een kabbelende beek. Verder fietsend passeren we een menhir en de gesloten, ook zeer aangeprezen, kapel van Rosquellen waar we nog flink naar hebben moeten zoeken. 

En dan zijn we plots weer in Gouarec, waar we onze overwachte thuiskomst maar vieren bij Taverne des Ducs, zo langzamerhand onze stamkroeg. Terug op de camping haal ik de intussen droge tarp weer weg waarna het de rest van de dag blijft regenen. Daarom nuttigen we ons avondeten samen met een Engelse fellow traveller onder een groot zeil, speciaal voor deze omstandigheden aangebracht door de campingeigenaar.

Zaterdag 11 juni 65.61 / 13.2 € 14 Moulin d` Argent / Huelgoat

Op aanbeveling van diezelfde campingeigenaar fietsen we via Huelgoat, een voormalig zilverwingebied, richting kust, al kan het daar aankomen nog even duren: we zijn volledig aan het onthaasten. De fietspaden zijn na alle regen modderig en hier en daar glad. En voor 2/3e deel van de route stijgend. Best wel een zware dag derhalve. In Rostrenen bekijken we na de koffie de Collégiale kerk en de XVIIe eeuwse fontein. 

Het parkje rond de fontein dient dezer dagen als tentoonstellingsruimte voor min of meer modern beeldhoudwerk, soms mooi, soms geknutsel maar in ieder geval vriendelijk. In Maël Carhaix barst een bui los zodat we druipnat een pizzeria induiken: buiten eten is niet mogelijk. Hierna de kerk in: het moderne glas in lood, ontwerp van Jacques Godin en vervaardigd door Chales Robert spreekt ons erg aan. 
Flink heuvelend komen we uiteindelijk bij de camping la Rivière d`Argent aan de gelijknamige rivier en in het gelijknamige dal. Zwaar beschaduwd, het gras is weken niet gemaaid, de voorzieningen zijn prima en 24 uur internet kost € 2, een koopje gezien prijzen die we elders tegenkomen. Als de tent is ingericht fiets ik naar Huelgoat, zo'n 7 kilometer verder. Weer thuis wandelen we nog wat, eten en duiken de tent in.

Zondag 12 juni 18.11 / 13.4 € 14 Moulin d` Argent / Huelgoat

Vannacht stortregens, daarna tot drie uur gemiezer. We fietsen weer naar Huelgoat waar we na de koffie met uitstekend gebak de bezienswaardigheden aflopen. Huelgoat zelf maakt een wat uitgeputte indruk: veel winkels zijn leeg en worden te koop aangeboden. 
De omgeving is prachtig en vooral bekend om zijn rotsen, bijzondere rotsen en rotspartijen hebben een naam gekregen: Chair, Duivelsgat, Roche tremblante (die ligt los, kan een beetje worden bewogen en is zelfs aangegeven op mijn kaart), Champignon. Verder zijn onder andere nog het kanaal van de zilverwinning waaraan de streek en de rivier hun naam danken, La Grouppe, een waterval en het terrein van de voormalige mijn te bezichtigen. Dat alles houdt ons redelijk bezig tot we weer op de camping aan onze dagelijkse routinehandelingen kunnen beginnen: het nuttigen van bier en chips alvorens aan het avondeten te beginnen. Gelukkig houdt ook hier een afdak ons droog.

Maandag 13 juni 45.67 / 13.8 € 11,44 Garlan

Als we tent en bagage inpakken is het droog en al snel fietsen we weer op de Groene Weg die, ondanks de regen van de afgelopen dagen, over het algemeen goed te berijden is. Na een tijdje valt er wat motregen maar omdat we onder bomen fietsen hebben we daar niet zo'n last van en genieten van het fraaie, soms dromerige pad dat door een Parc National voert. 

Een gite d'étape op een voormalig station lijkt ons wel wat, maar we moeten verder. Helaas zijn we te vroeg in het seizoen: de heide waar we langsfietsen bloeit nog niet. Eenmaal in Morlaix, waar we juist voor (ochtend)sluitingstijd bij de VVV aankloppen wordt ons verteld dat we voor een camping 7 kilometer verderop, buiten het dal, moeten zijn. Op zoek naar die camping waar op een splitsing twee mogelijkheden worden geboden blijkt de camping die ik dacht te bezoeken volgens de dorpelingen niet te bestaan. Verder dus terwijl een zondvloed ons van de weg probeert te spoelen. Juist als we de tent opzetten, het duurt even voordat dat kan omdat de campingbazin door een bouwvakker moet worden gewaarschuwd dat ze gasten heeft, wordt het even droog maar het opzetten van de tarp blijkt even later toch een verstandig plan te zijn geweest. We wennen eraan: ook hier is een 'kantine' waar we binnen kunnen zitten en eten terwijl buiten de wind in kracht toeneemt. Als we willen gaan slapen valt dat nog niet mee: aan het einde van de middag zijn we ook al in slaap gevallen: je moet wat met dit weer. Morlaix leek ons tijdens het passeren voldoende boeiend om ook hier een dag te kunnen doorbrengen dus boek ik ook hier twee nachten.

Dinsdag 14 juni 15.53 / 13.3 € 11,44 Garlan

Vandaag brengen we tussen de buien door een bezoek aan Morlaix, gelegen aan een diepe zeemonding landinwaarts, vol straatjes, steegjes, pleinen, trappen die uit het diepe dal omhoog leiden, met een 58 meter hoog granieten viaduct dat zich dwars door de stad over het dal uitstrekt. De rijke geschiedenis van het plaatsje, tot in de 16e eeuw een van de belangrijkste havens in de regio, weerspiegelt zich in de oude huizen, vaak nog met een houten uitkraging. Als Loeki honger krijgt gaan we een restaurant binnen, op dat moment nog leeg, maar waar letterlijk 10 minuten later bezoekers worden geweigerd omdat alle plaatsen bezet zijn. Wat misschien wordt veroorzaakt door de regen en de temperatuur van 16 graden buiten.

Op het ritme van droog en nat bezoeken we kerken en museum (binnen) en wandelen door de haven en bovenstraatjes die vaak een mooi uitzicht over de stad en omgeving bieden (buiten). In een van die de bovenstraatjes zien we een hanger met een groenige steen die we beiden mooi vinden: Loeki ontvangt haar verjaardagsgeschenk dit jaar vroeg. Met de boodschappen in de tas, in de verre omgeving van de camping is niets te krijgen, fietsen we terug naar de tent waar het ook niet droog is. Om warm te worden en blijven brengen we de avond door in de huiskamer.

Woensdag 15 juni 41,76 / 13.6 € 14 Saint Pol de Léon

Op weg naar onze laatste camping in Frankrijk drinken we in Morlaix onze ochtendkoffie om te schuilen voor de regen. En nog een. Daarna een prachtige tocht langs de zeearm die tot in Morlaix reikt en waarvan de laatste kilometers bij eb bijna droog vallen. We begrijpen nu ook waarom de haven daar is afgesloten met een sluis. 

Later gaat het water over in de brede Baie de Morlaix. Omdat Morlaix in de XVIe eeuw als belangrijke haven en handelsplaats regelmatig werd geplunderd is op advies van Vauban (we raken nooit van die man af) het oude fort aan de zeeingang van de baai vervangen door een groot fort, het Château du Taureau. En dat ligt nu schitterend te blinken onder de zon die zich intussen aan de wolken heeft ontworsteld. Aan het einde van de baai fietsen we het binnenland in, richting Roscoff en de ferry. De weg wordt nu ook drukker waarbij met name Engelse chauffeurs met hun caravans ons vaak rakelings passeren. Nadat we de hoge brug bij Penzé zijn overgestoken, een wat minder prettig stukje weg omdat hier weinig ruimte is voor het verkeer, bekijken we nog de Dolmen de Kérangouez, een echt hunebed(je). 

Hierna stijgend krijgen we een erg mooi overzicht over de rivier en de baai waarin hij uitmondt. We lunchen in Saint Pol en gaan daarna naar de camping. Er zijn er twee en de tarieven blijken nogal uit elkaar te lopen. Degene waar wij onze tent opzetten ligt direct aan zee en we kunnen de ferry zien liggen. Een mooie camping, met een echte kantine waar we 's avonds, om een bier te kunnen drinken een WK-voetbalwedstrijd zien. Die is zo saai dat we na de eerste helft opstappen en in de tent nog wat lezen alvorens in slaap te vallen.

Donderdag 16 juni 11.28 / 13.3 € 14 Saint Pol de Léon

Na een rustig ontbijt, we hoeven ons nergens voor te haasten, fietsen we naar het nabijgelegen Plage Sainte Anne. Aan het einde daarvan ligt het Ilot Sainte Anne vanwaar we een 360 graden blik hebben over de baai van Morlaix: een genoegen, mede omdat het heel helder weer is. 
Het eilandje barst van de konijnen: ze springen pas opzij als je er bijna op trapt en het is een groot konijnenhol: ongelooflijk zoveel konijnenpijpen hier zijn. We vieren onze laatste dag met crèpe met geflambeerde appel bij de koffie. We maken een pakket folders, kaarten, boeken en memorabilia gereed voor thuiszending maar het personeel van het postkantoor blijkt op donderdag een heeeel lange middagpauze te hebben. 
We maken van de gelegenheid gebruik om Saint Pol toeristisch te beschouwen: een kapel met een retabel uit 1662 en een enorme eermalige kappitelkerk, nu basiliek, met fraai houtsnijwerk aan de koorbanken. In het postkantoor worden we uiterst vriendelijk geholpen. Loeki voegt nog snel haar laatst verworven magneetjes bij en daarna is mijn rugzak/fietstas 4 kilo lichter. 
We strijken neer op een terras, genieten van de zon en passanten, doen boodschappen, slenteren voor het laatst door de kleine straatjes en zijn op tijd terug bij de camping om foto's van het strand te nemen bij hoog water. Daarna een laatst Frans avondmaal met kaas en wijn. De zon blijft schijnen zodat we nog een avondwandeling maken; het tij is gekeerd zodat we nu over een uitgestrekt strand kunnen lopen. Roscoff lijkt vanaf hier erg dichtbij.

Vrijdag 17 juni 14 / 11.9 (+500) € 240 a/b Pont Avon

We schrikken even als het 's morgens regent, maar even later breekt de zon door. We laten de tent rustig drogen en nemen uitgebreid de tijd voor ontbijt en inpakken. Wachten op een nachtboot is bijna altijd een verloren dag daarom drinken we nog uitgebreid koffie in de kantine als we daarmee klaar zijn.

Tegen 12 uur verlaten we de camping om te gaan lunchen: een dag vol consumpties. In Roscoff fietsen we nog wat rond naar  een uitzichtpunt, een kapel op een heuvel bij de haven waarna we ons maar op een terras laten zakken om daar de rest van de middag door te brengen. De boarding is keurig op tijd en wij als fietsers mogen eerst. De hut is niet zo groot maar we hebben een volledig achterdek met stoelen en tafeltje, overdekt, voor onszelf. We installeren ons hier met een plateau Franse kazen en een fles wijn en kijken hoe de Franse kust uit zicht verdwijnt. Als de avond valt en het begint te regenen gaan we naar binnen waar het even duurt voor ik doorheb hoe ik mijn bed uit het plafond moet laten dalen. Dan valt de nacht en ligt het vasteland definitief achter ons.

(naar deel 2: In Ierland)