Naar Rome (3) - Van Florence naar Rome

Weer ruim een jaar later hebben we een bus, aanhanger en 2 chauffeurs voor onszelf als we terugkeren naar Florence. Onderweg spoelen we bijna van de Autobahn, maar eenmaal in Italië stijgt de temperatuur naar 30 C en zal daar niet meer onder komen. Hetgeen het hellingklimmen niet vereenvoudigt maar wel voor mooie vergezichten bovenop die hellingen mogelijk maakt. Vaak vanaf een beschaduwd terras.




De route bleek waarlijk tot leven te brengen van wat ik in opleiding en leesstof over Italië heb opgepikt. In het eerste deel zien we overal Etruskische relicten, zoals de grafheuvel bij Castellina, uitgravingen in Orvieto, en, voor ons een hoogtepunt, het museum in Chiusi. Oog in oog met afbeeldingen uit boeken!
En daar tussenin Le Crete. Hier is de oogst al binnengehaald. Een oogverblindend kleurenschema: wit van de krijtrotsen, donkergroen van de cipressen en zwart van het asfalt en felblauw van de lucht steken fel af tegen het goud van de golvende akkers, geploegd door ratelende bulldozers


Onze weg naar Rome, de westelijke Benjamins' route, voert ons langs steden als Sienna (€ 12 voor cola, maar dan mag je ook de rest van de middag blijven zitten op een van de mooiste pleinen van Europa), waar we daags na de Palio arriveren omdat eerder geen onderdak is te vinden, Orvieto, waar we aan de voet van de stad kamperen op een camperpark, Viterbo, een voormalige pauselijke residentie, en, voor ons een ontdekking, het volkomen middeleeuwse Ronciglione, met een eigen variant op de Palio.

Tien dagen na ons vertrek arriveren we tenslotte in Rome, de bekroning van drie jaar fietsvakantie. Toch wel een moment voor overpeinzing. We kunnen hier negen dagen blijven, niet genoeg dus. Een hele dag in en op de Sint Pieter, een hele dag op het Forum Romanum, onthaast slenteren door de stad. Het graf van de schutspatroon van het Bosch Kelder Genootschap, Philippus Neri, doet ons een moment aan thuis denken. Indrukwekkend is de macht die kerk en kerken uitstralen en het idee dat bijna elke steen die we zien duizenden jaren in gebruik is. Levende geschiedenis.



En voor het heden: waar we twee weken naar hebben uitgezien: we worden ontvangen door Marijn en Inge, die hun schoolexcursie aan Rome op eigen tempo overdoen, onder meer racend op het Circus Maximus.


Met de stellige intentie terug te komen laten we ons per trein in drie uur terug voeren naar Florence. Ditmaal ontbreekt de rij bezoekers voor het Uffizi-museum. En in de bus terug denken we na over komende tochten.

Naar Rome (2) - Van Basel naar Florence

Een jaar later ontbijten we op Basel Hbf. Ons volgend traject is begonnen. Dit wordt een multinationale reis: al fietsend komen we door Zwitserland, Duitsland, Liechtenstein, Oostenrijk en Italië. We voelen ons een beetje wereldfietser (nou ja: centraal-europa fietser).

Het eerste stuk is niet het meest boeiend: kronkelen door het Rijndal. In Chur wordt het leuk: fietsen langs de Werkstadt van de Rhätische Bahn. Met de trein van Thusis naar Samedan: een droomreis. Nog even doorfietsen naar Sankt Moritz en dan vallen we via de Malojapas Italië binnen. Een verliefdheid die waarschijnlijk nooit meer over zal gaan. Een land vol contrast in geur en kleur. Werelds en religieus. Van een zuivere schoonheid en een uiterste vervuiling. En vriendelijk. Geen stop zonder "Bongiorno. Dove è?"


De tocht van hier naar Florence is weer van een grote afwisseling. De Povlakte heeft een eigen charme: weidse taferelen, schitterende plaatsen als Cremona, dorpjes waar Mussolini-kalenders nog volop verkrijgbaar zijn en nooit aten we betere spaghetti dan in Guastalla. Tot onze aangename verrassing blijken de Apennijnen goed beklimbaar, voornamelijk in één kilometerslange helling.


Bovengekomen zien we onze eerste olijfbomen en cipressen, die ons niet meer zullen verlaten tot ons einddoel: Florence. Een stad die ons prima bevalt: meer kerken dan we de weken tevoren bij elkaar hebben gezien, een rij bezoekers voor het Uffizi, zo lang dat we besluiten tot volgend jaar te wachten voor een bezoek, stad van Dante en mijn naamgenoot, de Arno.

Overigens kamperen we in Galuzzo, een paar kilometer van Florence verwijderd. Hetgeen ons zo goed bevalt dat we hier nog enkele malen zullen terugkomen. Ook lekker dicht bij de fietsbushalte. Want zo gaan we terug.

Naar Rome (1) - Van Maastricht naar Basel

Enthousiast waren we, maar ook benieuwd. Al zeg ik het zelf.
In juli 2002 vertrokken we. We hadden besloten de totale route op te splitsen in minstens 3 delen, zodat we ons de eerste drie jaar geen zorgen meer hoefden te maken over een vakantiebestemming. En vooral om ons niet te haasten. Hetgeen geschiedde. De eerste dag hadden we al 2 van de 30 trajectkaartjes achter ons, zodat we maar een rustdag inlasten. En zo rolden de 780 kilometers naar Basel onder onze fietsen door, waarbij we toch wel wat hebben moeten lopen. Voor mijn drie-versnellingsnaaf bleken de Ardennen en verdere heuvels me soms net iets te steil. Natuurlijk raakten we zo nu en dan van de routebeschrijving. Deels door niet altijd even duidelijke beschrijvingen, deels doordat we tekst interpreteerden in plaats van lezen.
Wat een mooie route: de Hoge Venen en de Eifel. Verder via het Moezeldal naar Lotharingen dat voor ons een openbaring was: een lieflijk golvend landschap, met kleine, verstilde dorpjes zonder voorzieningen, zodat je je boodschappen bij een toevallig passerende rijdende winkel moest inslaan. En dan min of meer over de Route du Vin naar het Baslerland.
En wat een mooie plaatsen, met name in het tweede deel van de route: Straatsburg, Colmar en, tot onze verrassing, Basel. Pas hier, kort voor de meet, gaf mijn fiets zijn strijd op, ook een traditie die zou worden voortgezet. De trein bracht ons weer naar huis, waar we ons inlazen op het volgende traject.

Wat hieraan vooraf ging

Het begin van onze fietsvakanties ligt relatief ver terug. Met onze kinderen hebben in de jaren 80 door Nederland en Vlaanderen rondgetrokken, waarbij we overnachtten in trekkershutten. Dat moest toen wel omdat de bagage voornamelijk in een aanhangwagen achter mijn fiets zonder versnellingen moest. Dat ding woog beladen 45 kilo, daar kon echt geen tent meer bij. En in onze Hema fietstassen hadden we in ieder geval nog nog een grote gietijzeren pan bij ons, want daar kon je zo lekker eieren in bakken. Lichtgewicht kampeerspullen kwamen pas in het volgend millennium, toen we besloten getwee eens een "grote" fietsvakantie te ondernemen.

Dat begon met een bezoek aan de Fietsbeurs in Nieuwegein, waar we vol ontzag keken hoe een fiets moest worden beladen (tent rechts achter), hoe een fiets onderweg te onderhouden (wat zijn dat voor onderdelen). Zo hielden we de moed erin, tot we op de Wandelbeurs in Amsterdam (goed dat die 2 beurzen zijn samengegaan) plotsklaps tegen een route aanliepen die ons beide een drive gaf: wat een mooi getekende kaart! We gaan naar Rome toe. Zo werden we de trotse eigenaars van het eerste deel van Benjamins route "Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Rome", samen met deel 0, "Van Amsterdam naar Maastricht". In mei fietsten we heen en weer van 's-Hertogenbosch naar Maastricht: twee dagen met wind en regen tegen heen en twee dagen terug, weer dezelfde weg langs dat eindeloze kanaal. Samen hadden we 24 versnellingen, op de terugweg moesten we 30 kilometer voor huis overnachten omdat we niet meer konden fietsen van de zadelpijn, maar we wisten zeker: onze reis naar Rome gaat door.

Weer een nieuw fietsjaar

Het moet er toch van komen. Dra beginnen de fietstochten weer en dan is het toch aardig te kunnen laten weten waar we zijn, wat we doen en hoe dat zo komt: een eigen blog dus. Uiteindelijk moeten deze 2 fietsen toch weer naar buiten. De planning is gemaakt: in het voorjaar de Route der Industriekultur en in de zomer via de Engels-Schotse grens naar Ierland. Het weer vorig jaar was dermate dramatisch dat we verwachten deze regio wel aan te kunnen ...

Maar eerst maar eens naar de Fiets- en Wandelbeurs. Misschien doen we hier nog aardige, nieuwe ideeën op, anders wordt het gewoon een leuke dag.