Weer ruim een jaar later hebben we een bus, aanhanger en 2 chauffeurs voor onszelf als we terugkeren naar Florence. Onderweg spoelen we bijna van de Autobahn, maar eenmaal in Italië stijgt de temperatuur naar 30 C en zal daar niet meer onder komen. Hetgeen het hellingklimmen niet vereenvoudigt maar wel voor mooie vergezichten bovenop die hellingen mogelijk maakt. Vaak vanaf een beschaduwd terras. 
De route bleek waarlijk tot leven te brengen van wat ik in opleiding en leesstof over Italië heb opgepikt. In het eerste deel zien we overal Etruskische relicten, zoals de grafheuvel bij Castellina, uitgravingen in Orvieto, en, voor ons een hoogtepunt, het museum in Chiusi. Oog in oog met afbeeldingen uit boeken!En daar tussenin Le Crete. Hier is de oogst al binnengehaald. Een oogverblindend kleurenschema: wit van de krijtrotsen, donkergroen van de cipressen en zwart van het asfalt en felblauw van de lucht steken fel af tegen het goud van de golvende akkers, geploegd door ratelende bulldozers
Onze weg naar Rome, de westelijke Benjamins' route, voert ons langs steden als Sienna (€ 12 voor cola, maar dan mag je ook de rest van de middag blijven zitten op een van de mooiste pleinen van Europa), waar we daags na de Palio arriveren omdat eerder geen onderdak is te vinden, Orvieto, waar we aan de voet van de stad kamperen op een camperpark, Viterbo, een voormalige pauselijke residentie, en, voor ons een ontdekking, het volkomen middeleeuwse Ronciglione, met een eigen variant op de Palio. 
Tien dagen na ons vertrek arriveren we tenslotte in Rome, de bekroning van drie jaar fietsvakantie. Toch wel een moment voor overpeinzing. We kunnen hier negen dagen blijven, niet genoeg dus. Een hele dag in en op de Sint Pieter, een hele dag op het Forum Romanum, onthaast slenteren door de stad. Het graf van de schutspatroon van het Bosch Kelder Genootschap, Philippus Neri, doet ons een moment aan thuis denken. Indrukwekkend is de macht die kerk en kerken uitstralen en het idee dat bijna elke steen die we zien duizenden jaren in gebruik is. Levende geschiedenis.
En voor het heden: waar we twee weken naar hebben uitgezien: we worden ontvangen door Marijn en Inge, die hun schoolexcursie aan Rome op eigen tempo overdoen, onder meer racend op het Circus Maximus.
Met de stellige intentie terug te komen laten we ons per trein in drie uur terug voeren naar Florence. Ditmaal ontbreekt de rij bezoekers voor het Uffizi-museum. En in de bus terug denken we na over komende tochten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten